อ.อ้อม หลังออกจากการสอนที่ศิลปกรรมศาสตร์ มข.ก็ไปเรียนต่อที่สาขาบริหารงานวัฒนธรรม ที่ธรรมศาสตร์และไปช่วยสอนที่โรงเรียนรุ่งอรุณ ปัจจุบันยังคงสอนและทอผ้าไปด้วย
ผมไม่ได้เจออ.อ้อมมาหลายปีแต่ก็ไม่เปลี่ยนไปมาก ดังนั้นวันนี้ที่เจอกันจึงเรียกว่าไม่มีใครฟังใครเพราะต่างคนต่างอยากเล่าอยากรู้ ถึงแม้บรรยากาศเต็มไปด้วยเสียงพูดแต่วันนี้ก็นับว่าได้งานได้แนวคิดอยู่บ้าง
โดยเฉพาะกับเรื่อง การก่อตั้ง โรงเรียนช่างทอ ห้องเรียนตามอัทธยาศัยบนพื้นที่ชุมชนที่ผมจะเริ่มทำในโอกาสอันใกล้เพื่อเป็นที่ฝึกฝนการเรียนรู้การทอผ้าของแม่หญิงอีสานที่ว่างงานและไม่ต้องการไปขายแรงงานต่างถิ่นโดยอาจจะเน้นไปที่เด็กหญิงที่ไม่ได้เรียนหนังสือ
ดูที่นี่ค่ะhttp://gotoknow.org/blog/cancernurse/90568
พี่อุบล
พี่อ้อครับ