เรื่องจากถั่วลิสงคั่ว
เรื่องต่อไปนี้อย่าคิดว่าเป็นการโฆษณานะคะ คิดถึงเรื่องของ"ยุทธศาสตร์ขยายความดี" เลยอยากนำเรื่องนี้มาเล่าค่ะ
ปัจจุบันมีผู้ประกอบการจำนวนมากตั้งบริษัทผลิตและให้บริการสินค้าเน้นเรื่องของสุขภาพและธรรมชาติ ครั้งหนึ่งได้เคยเข้าไปที่"ไทสบาย"ซึ่งอยู่หลังปั๊มนำมันบางจาก ตรงข้ามกับสยามนิรมิต(ที่มีโชว์วัฒนธรรมลงทุนร่วมสองพันล้านบาท) ร้านนี้เป็นของบริษัท เขาค้อทะเลภู ในนั้นมีทั้งเรื่องของการนวด อาหารสุขภาพ มุมกาแฟ และการขายผลิตภัณฑ์ต่างๆ
ได้ทดลองใช้บริการนวดอโรมาใช้ได้ทีเดียว ราคาสมเหตุสมผล คนนวดคุยว่านำมันที่เป็นbaseคือนำมันงาที่บริษัทหีบเอง ซื้อวัตถุดิบมาจากแม่ฮ่องสอน กลิ่นที่เติมลงไปสกัดจากธรรมชาติ นวดแล้วรู้สึกดี ว่าเรายังมีส่วนช่วยคนที่แม่ฮ่องสอนด้วย สถานที่นวดอยู่ชั้นสอง สะอาด สงบเงียบ ร่มรื่น
เสร็จแล้วลงมาเดินๆดูของ นอกจากผลิตภัณฑ์พวกที่ใช้ในการอาบน้า บำรุงตั้งแต่ศีรษะจรดเท้า ยังมีพวกผักปลอดสารพิษ ขนม ของแห้ง เสื้อผ้าจากชุมชน ไปยืนเลือกๆได้เสื้อผ้าฝ้ายทอมือเนื้อบางนิ่มๆไว้ใส่เล่นอยู่บ้าน ได้ขนมและของทานเล่นอย่างสองอย่าง
ได้ซื้อถั่วลิสงคั่วทั้งเปลือก เพราะอ่านป้ายที่มากับถุงถั่วลิสงคั่ว รู้สึกว่านี่ "ใช่เลย" ที่แสดงถึงการบูรณาการความรู้ของชุมชนเข้ากับความรู้สมัยใหม่ในการผลิตที่ยังคงรักษาหรือพูดได้ว่าเชิดชูคุณค่าของชุมชนที่ชัดเจน ได้ชิมแล้วพบว่ามีคุณภาพสูง คือเมล็ดถั่วเป็นแบบถั่วลิสงชาวบ้านเม็ดเล็ก เปลือกแดง กรอบ มัน หวานแบบธรรมชาติ เขาระบุว่าปราศจากเคมีในการเพาะปลูกและเก็บรักษา
ขอยกข้อความที่เขียนไว้มาทั้งกรอบ (เขาพิมพ์บนกระดาษรีไซเคิล)
...ดิน น้ำ ฟ้า ก่อกำเนิดสรรพชีวิต และทะนุบำรุงให้ชีวิตดำรงอยู่ การถ่ายเทสสาร พลังงานในรูปของอาหารเป็นสิ่งสำคัญและสัมผัสได้ชัดเจนกว่าอย่างอื่น แหล่งที่มาของอาหารที่ดีย่อมมาจากดิน น้ำ ฟ้าที่ดี คือ สะอาดและบริสุทธิ์
ชุมชนกะเหรี่ยงยาง อำเภออุ้มผาง จังหวัดตาก คือตำนานที่ถักทอความเอื้ออาทรระหว่างธรรมชาติกับมนุษย์ เขาค้อทะเลภูเป็นเพียงสะพานโยงใย เพื่อเสริมศักยภาพแห่งการพึ่งตนเองของพี่น้องกะเหรี่ยงยาง และการแบ่งปันผลผลิตที่ล้นเกินสู่สังคมเมือง คือการได้บริโภคอาหารที่มีคุณภาพ เพื่อสุขภาพที่ดีของผู้คนนั่นเอง
อ่านแล้วต้องอุดหนุน และให้กำลังใจผู้เป็นสะพานเชื่อม แล้วยังนึกถึงผู้ทีต้องทำเรื่องการจัดการความรู้ในบริบทชุมชนที่ชุมชนมีความรู้ถักทอแนบแน่นไปกับวัฒนธรรมท้องถิ่นของตนเอง ทำอย่างไรจะรักษาเสน่ห์และถ่ายทอดให้คนภายนอกได้ร่วมชื่นชมเอกลักษณ์ของชุมชนนั้นได้
ความเห็น (16)
สวัสดีค่ะอาจารย์...
กะปุ๋มชอบเข้ามาอ่านบันทึกของอาจารย์ RiverLife ... และเริ่มที่จะเข้ามาอ่านใน K-creation ..สำหรับตนเองตอนนี้ใช้วิถีธรรมชาติ...มากขึ้น สบู่ก็ใช้ถั่วเหลือง ยาสระผมก็ใช้สมุนไพร เสื้อผ้าพยายามน้อยชิ้นและใช้ผ้าทอมือมากขึ้น ลดการใช้สารเคมีในตนเอง ไม่ใช้เครื่องประทินผิวใดใด... ทานข้าวกล้อง..งดเนื้อสัตว์ใหญ่...ทานข้าวมื้อหลักมื้อเดียว...
พยายามอุดหนุน...ทุกอย่างที่เป็นมือทำและวิถีธรรมชาติ...
ขอบคุณค่ะ
(^______^)
กะปุ๋ม
ขอบคุณน้องกะปุ๋มที่ติดตามบันทึกของพี่ทั้งสองที่นะคะ ที่น้องเล่ามาเรื่องการใช้ของธรรมชาติ และมีชีวิตที่พอเพียงแบบนี้น่ายกย่อง พี่เองยังทำไม่ได้เท่านี้เลยค่ะ ทำได้นั้นดีแน่ๆ ดีกับสุขภาพตนเอง ดีต่อจิตใจที่ทำให้เรามีสติ มีความละเมียดละไมในการดำเนินชีวิต ดีกับสิ่งแวดล้อม และได้มีส่วนอุดหนุนชุมชน
น้องกะปุ๋มไม่ใช้เครื่องประทินผิวใดๆเลยคงจะต้องสวยใสเป็นธรรมชาติแน่ๆ
จะตามไปอ่านบันทึกของน้องบ้างค่ะ
- สวัสดีครับคุณนาย
- อุ้ย! ไม่ได้พูดคำนี้มานานแล้ว
- ขอบคุณสำหรับการขยายความดี
- หากเห็นว่าดีผมว่าเราช่วยกันขยายเข้าไป
- ทีเรื่องบางเรื่องไม่สร้างสรรค์เท่าไร
- เขายังพูดและพิมพ์ซ้ำอยู่ได้ครับ
- ขอบคุณครับอาจารย์
- มีประโยชน์ มีประโยชน์ครับ
สวัสดีค่ะคุณTAFS คุณนายเป็นคำที่คนอื่นเรียก สมกับการอยู่ต่างจังหวัดนะคะ
ทั้งน้องกะปุ๋มและคุณTAFS มี profile ที่น่าทึ่งมากยินดีที่ได้รู้จักคนเก่ง คิดดีและทำดีค่ะ
ได้เพื่อนใหม่ทุกวันเลย
- พี่เคยไปมาแล้วเหมือนกันที่เขาค้อทะเลภูน่ะ ชอบมากครับ แต่ไม่ได้นวดเพราะคนเต็ม
- บรรยากาศดีมากนะครับ ไม่คิดว่าจะมีบริการอย่างนี้ในป่าในเขา ที่ไปกันได้ดีมากๆ
- พี่ว่าดีนะครับที่เอาศิลปะการนวดมาพัฒนา ยกระดับขึ้น และควรจดทะเบียน ลิขสิทธิ์ด้วยนะ อาจจะทำแล้วก็ได้
- ชอบคำพูดนี้จังเลยครับ
- ชุมชนกะเหรี่ยงยาง อำเภออุ้มผาง จังหวัดตาก คือตำนานที่ถักทอความเอื้ออาทรระหว่างธรรมชาติกับมนุษย์ เขาค้อทะเลภูเป็นเพียงสะพานโยงใย เพื่อเสริมศักยภาพแห่งการพึ่งตนเองของพี่น้องกะเหรี่ยงยาง และการแบ่งปันผลผลิตที่ล้นเกินสู่สังคมเมือง คือการได้บริโภคอาหารที่มีคุณภาพ เพื่อสุขภาพที่ดีของผู้คนนั่นเอง
- ดีใจที่ได้อ่านบันทึกดีๆๆครับผม
- มาอีกรอบครับผม
- ว่างๆจะไปเยี่ยมครับ
- ข้างบนคุณหมอ อัจฉราใช่ไหมครับ
เป็นบทความที่จุดประเด็นให้ชวนคิดดีค่ะ..ภูมิปัญญาของมนุษย์เรา มีหลายอย่างที่ทำไปแล้วใช้ได้ดีมาก ๆ และมากกว่าเทคโนโลยีสมัย ๆ ในโลกปัจจุบันนี้เป็นอยู่อีก... เพียงแต่คนเรายังไม่รู้จักย้อนคิดว่าสุดท้าย พื้นฐานเทคโนโลยีทั้งหลายก็มาจากภูมิปัญญาทั้งนั้นละค่ะ
ขอบคุณที่เคยเข้าไปให้กำลังผลงานของผู้เขียน และจะติดตามผลงานของท่านเรื่อย ๆ เช่นกันค่ะ
ขอบคุณคุณอัจฉรา ที่แวะมาเยี่ยมและคำชมที่เป็นกำลังใจค่ะ ไม่เห็นรูปและชื่อที่จะลิงค์ติดตามไปอ่านของคุณอัจฉราบ้าง ใช่คุณหมออัจฉราอย่างที่อ.ขจิตกล่าวถึงหรือเปล่าคะ หน้าใหม่ของบล็อกค่ะ
หลงตาไปไม่ได้ตอบพี่บางทรายครั้งนี้ ไม่เป็นไรนะคะ น้องตามไปอ่านและแสดงความเห็นที่บล็อกของพี่เป็นประจำ
อาจารย์ขจิตคนขยันแวะมาเยี่ยม ขอบคุณนะคะ แหมลืมถามว่าแล้วจะหาคุณอัจฉราพบได้อย่างไร
ดีค่ะแวะเยี่ยมเยียนกันไปมาคึกคักดี ภูมิปัญญาท้องถิ่นนั้นมีคุณค่า ขอให้เราใช้อย่างเข้าใจจริงๆจะเกิดประโยชน์มากค่ะ ดีใจที่คนรุ่นใหม่ก็สนใจเรื่องนี้
สวัสดีค่ะคุณนายดอกเตอร์แสนสวย
- พี่ตามหาตั้งนานกว่าจะพบแล้วเข้ามาเยี่ยมเยียน ได้ความรู้และสนุกดี พี่ต้องขอเป็นแฟนประจำซะแล้ว น้องสาวคนสวยของเราเก่งหลายอย่าง
- พี่ขออนุญาตนำบล็อกไว้ในแพลนเน็ตด้วยนะจ๊ะ
- คิดถึงจัง
สวัสดีค่ะคุณพี่แอ๊วแสนสวย(ผลัดกันชม)นึกว่าใครที่ไหน คนกันเอง ขอบคุณมากเลยค่ะที่อุตสาห์ตามหาจนเจอ แถมยังจะเป็นแฟนประจำกันอีก รู้สึกเป็นเกียรติยิ่งค่ะ
mr.swai rattanawong
อยากได้ถั่วลิสงเปลือกฝักแห้ง ของชนกระเหรียง จังหวัดตาก มีขายที่ไหนบ้างรับฃื้อจำนวนมาก โทร 0819637615