<h5> </h5><h5></h5><h5>บันทึกนี้ครูอ้อยเขียนด้วยความสนุกคึกคะนองนะคะ ไม่ได้พาดพิงถึงใคร เพียงแต่เล่าสู่กันฟัง เผื่อว่าจะเหมือนกับใครบ้าง จะได้ยิ้ม หัวเราะ และมีความสุขร่วมกันค่ะ </h5><h5> ในวันหยุดยาวแบบนี้ เราสมาชิกในบ้าน.....ก็จะมีกิจกรรมร่วมกันนอกจากการกินแล้ว ....ยังมีที่ที่เรามีกิจกรรมร่วมกันคือ บริเวณหน้าจอมอนิเตอร์นี่ละค่ะ </h5><h5>ระยะนี้จะมีเสียงหัวเราะอย่างเบิกบาน จากผู้ชายและผู้หญิงที่บ้านครูอ้อยสม่ำเสมอและมีความอารีอารอบต่อกัน </h5><h5>ความอารีอารอบ....หมายถึง ผลัดกันลุก....ผลัดกันนั่ง ผลัดกันแพ้....ผลัดกันชนะ แต่มีเสียงหัวเราะที่มีปริมาณเท่าๆกัน </h5><h5>ความมุ่งหวังแตกต่างกันเล็กน้อยก็คือ.... </h5><h5>ผู้หญิงเป็น blogger เก่า มุ่งหวัง.....แต่จะเขียนบันทึก </h5><h5>ผู้ชายเป็น blogger ใหม่ ที่เขียนเสร็จแล้ว มุ่งหวัง.....รอคอยเพื่อนมิตรรักเข้ามาทักทายแสดงความคิดเห็น และจะหัวเราะใส่กันอย่างมีความสุขทุกครั้งที่มิตรรักแสดงความคิดเห็นเข้ามาทักทายหรือพูดคุย </h5><h5>ผู้หญิงคนนั้นคือ.....ครูอ้อย </h5><h5>ผู้ชายคนนั้นคือ......สะ มะ นึก กะ </h5><h5>เฮ้ !...ฮา..ตอนนี้หลับอยู่ค่ะ เงียบๆค่ะ ทีนี้ล่ะก็เป็นเวลาของครูอ้อยที่จะเขียนๆอย่างมีความสุข เพราะเธอไม่มาสะกิดที่หลังด้วยความอยากเขียนบ้าง </h5><h5>เราจะเปิดหน้าต่างที่จอไว้ 2 บาน เพื่อทำงานคนละบล็อก ซึ่งหลายต่อหลายครั้งเราลืมที่จะเปลี่ยนเป็นบล็อกของตนเอง เกิดความโกลาหลเล็กน้อย และแก้ไขได้ </h5><h5>ครูอ้อยต้องสอนเธอเป็นบางเรื่อง เช่น การลงรูปภาพขนาดพอดี บันทึกจะได้ไม่หล่นลงไปข้างล่าง </h5><h5>เธอก็ชะชอบบอกครูอ้อยว่า อย่าใส่รูปภาพมาก เห็นใจคนที่โหลดข้อมูลได้ช้า อันนี้อาจจะเป็นสาเหตุทำให้ผู้สนใจเบื่อที่จะเข้ามาคุยกับเธอเพราะความช้า </h5><h5>เธอตั้งใจหารูปภาพเก่าๆ มาเล่าเรื่อง เธอมีมุมการแสดงออกที่น่ารัก น่าอ่าน ไม่ได้ชมคนกันเองนะคะ โปรดพิจารณาก็แล้วกันค่ะ </h5><h5>แต่ขอบอกตามตรงว่า บรรยากาศที่บ้านในวันหยุดสนุกมากค่ะ เมื่อวานนี้ครูอ้อยลงมือทำอาหารตอนเช้าอย่างสบายใจ เพราะเธอจองที่หน้าจอตลอดเช้าค่ะ </h5><h5>เดี๋ยวคอยดูวันนี้ซิ...จะตื่นมาตอนกี่โมง </h5><h5>เฮ้อ! นินทา blogger ใหม่จนเหนื่อย.... แฮกแฮก...</h5><h5>blogger หน้าใหม่ท่านอื่นคงไม่เหมือนบ้านครูอ้อยนะคะ เพราะไม่ต้องแย่งยึดหัวหาดกัน ไม่ต้องเล่นเกมเก้าอี้ดนตรีกัน </h5><h5>แต่..ไม่รู้ว่า..จะสนุกเท่า blogger หน้าใหม่บ้านนี้หรือเปล่า...เฮ้ ! ฮา....</h5>
ครูอ้อยขา
แล้วเจ้าขวัญของหนูเอาเวลาที่ไหนใช้คอมฯ คะเนี่ย! น่าฉงฉานจริง ๆ อิอิอิ
สวัสดียามเช้าค่ะน้องอึ่งอ๊อบ Miss somporn poungpratoom
อิอิ
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะ ครูอ้อย
บรรยากาศที่บ้านครูอ้อยน่ารักมากเลย ; )
ดิฉันว่าผู้อ่านคงยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เหมือนดิฉันตอนอ่านบันทึกนี้แน่ๆ ค่ะ ; )
สวัสดีค่ะอาจารย์ ดร. กมลวัลย์ ลือประเสริฐ
ฮา....
ขอบคุณมากค่ะอาจารย์
ฟังแล้วอบอุ่นดีจังเลยครับครู อ้อย แต่ทางที่ดีครูอ้อยต้องมีคอมสัก 2 เครื่อง จะได้ไม่แย่งกันนะครับ อิอิ
อาการของคุณ สะ มะ นึก กะ เหมือนกับดิฉันเลยค่ะ เข้าบ้านก็เปิด comp ไปถึงที่ทำงานก็เปิด comp แล้วก็ check ดูคำตอบจากบันทึก นั่งคิดว่าจะเขียนอะไรต่อดี ฮาๆๆๆ (อ้อลืมไป หัวเราะดังไปหน่อย : ) )อาการแบบนี้แสดงว่าดิฉันยังหน้าใหม่อยู่ค่ะ : D
ขอบคุณที่มอบเสียงหัวเราะให้ตั้งแต่เช้านะคะ
สวัสดีค่ะน้อง นักลงทุนเงินน้อย
ฮา...อูย..หัวเราะดังไปหน่อย...ฮา..เบาๆก็ได้ค่ะ
ขอบคุณค่ะ
โอกาสหน้าเรียนเชิญใหม่นะคะ..ครูอ้อยสนใจเรื่องธรรมะค่ะ
สวัสดีค่ะคุณหมอนนท์ เพื่อนร่วมทาง
ไม่มีเธอก็เหงาค่ะ..อิอิ
มิน่าครับ เห็นบันทึกของคุณครูอ้อย ทุกวันเลย วันละหลายบันทึก แสดงว่า ความคิดพรั่งพรู
อ่านแล้ว เหมือนเด็กติดเกมส์เลยนะครับ พี่กับน้องแย่งกันเล่นเกมส์ ต้องรอให้อีกคนหลับก่อน จะได้เล่นสบาย
สวัสดีค่ะคุณหมอ หมอจิ้น
ขอบคุณค่ะคุณหมอ
ครูอ้อยกับพ่อบ้าน sweet หวานกันตลอดเลยนะค่ะ มาแอบเขียนบันทึก และคุยกับเพื่อนบนบล็อก ตอนที่อีกฝ่ายหลับด้วย เมื่อกี้ก็เห็นมีข้อคิดเห็นของครูอ้อย ลงท้ายด้วยครับ.... อิอิ สงสัยคุณสะมะนึกะ ลืมดูแน่ๆ ว่าตอนนี้เป็นหน้าจอของใคร เป็นงงเหมือนช่วงที่เราอยู่บ้านพ่อครูบา...เลยปรากฎว่าในข้อคิดเห็นของอ.ขจิต ลงท้าย ด้วยครับ...อิอิอิ
สวัสดีค่ะคุณน้องแป๋ว...paew
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะคุณขจิต
ฮาๆๆๆๆ ขำตัวเองไม่หายค่ะ
ทุกวันนี้...หายจากเหตุการณ์เหล่านี้แล้วค่ะ
เพราะมีน้อง acer ค่ะ