คิดไปเขียนไปตามใจฉัน

นานหลายปีมาแล้ว ตอนที่คุณภราเดช พยัควิเชียร ท่านเป็นผู้ว่า ททท. ท่านเคยไปบรรยายเรื่องเกี่ยวกับการท่องเที่ยวให้คณะบุคคลฟังที่อุทัยธานี ตอนหนึ่งในการบรรยาย ท่านได้เอ่ยคำว่า "โรคเสพย์ติดของนักท่องเที่ยวชาวไทย" มีอยู่หลายประการ เผอิญผมจำมาได้อย่างเดียวคือ "โรคเสพย์ติดชอบถ่ายรูปกับป้ายชื่อสถานที่ท่องเทียว

สรุปใจความได้ว่านักท่องเที่ยวชาวไทยชอบการไปยืนถ่ายรูปกับป้ายชื่อสถานที่ท่องเที่ยวต่างๆ นัยว่าเพื่อเป็นอนุสรณ์ว่าตนได้เคยมาเยือนสถานที่ท่องเที่ยวแห่งนี้แล้ว แต่ความจริงก็มีป้ายตามสถานที่ท่องเที่ยวหลายแห่งน่าจะไปยืนถ่ายรูปด้วย เช่น บนดอยอินทนนท์ มีป้ายแสดงข้อความว่า สูงที่สุดในประเทศ หรือ ที่แม่สาย มีป้ายข้อความว่า เหนือสุดของประเทศไทย เป็นต้น

โรคเสพย์ติดประเภทนี้น่าจะไม่เป็นพิษเป็นภัยอะไร ดีกว่าพวกที่ชอบไปขีดเขียนชื่อของตนเองตามสถานที่ท่องเที่ยว หรือเที่ยวไปเก็บเอาสิ่งของตามสถานที่ท่องเที่ยวต่างๆมาเก็บสะสม

ผมเคยไปเที่ยวเกาะแห่งหนึ่งทางภาคใต้ จำไม่ได้ว่าอยู่ในเขตจังหวัดอะไร เกาะนี้มีชื่อว่า "เกาะหินสวย" หินที่อยู่ตามชายหาดก็สวยจริงๆด้วย น่าเก็บมาสะสมมากแต่ก็ไม่มีใครกล้าบังอาจเก็บมา เพราะมีป้ายแสดงข้อความว่า "หินเหล่านี้มีอาถรรพ์หากใครเก็บเอาไปจะพบกับภัยพิบัติ" นับว่าได้ผลครับ ไม่มีใครกล้าเก็บสักคน หยิบขึ้นมาเชยชมแล้วก็ทิ้งไว้ตามเดิม หากไม่มีป้ายนี้เกาะนี้คงต้องเปลี่ยนชื่อแล้ว เพราะไม่มีหินสวยตามชื่อเกาะ

ผมทราบมาว่าในต่างประเทศเช่น ออสเตรเลีย ในถ้ำต่างๆที่ให้นักท่องเที่ยวเข้าไปชม เขาจะมีแผ่นป้ายบอกว่า หินงอกหินย้อยที่ดูสวยงามนี้กว่าจะเป็นแบบนี้ได้ ธรรมชาติต้องใช้เวลาเป็นพันๆปี ฉะนั้นอย่าไปทำลายหรือแกะเกาหินเหล่านี้ ก็ได้ผลเช่นกันเพราะนักท่องเที่ยวจะเกิดความสำนึกรักธรรมชาติขึ้นมาเอง ดีกว่าป้ายที่มีคำว่า "ห้าม" เพราะเสมือนจะเป็นการยั่วยุคนให้อยากลองมากขึ้น

ผมว่าโรคเสพย์ดิดของนักท่องเที่ยวนั้นเป็นพฤติกรรมอย่างหนึ่งของคนทั่วไปนั่นเอง เลิกละได้ครับ ถ้าเขามีข้อมูลที่ดีว่าสิ่งที่เขาประพฤติปฏิบัตินั้นเป็นการกระทำที่ไม่ดี แต่ทั้งนี้ฝ่ายที่เกี่ยวข้องจะต้องให้การศึกษาเรียนรู้แก่เขา

จะว่าไปแล้วการสะสมสิ่งของต่างๆก็น่าจะถือเป็นโรคเสพย์ติดทางพฤติกรรมอย่างหนึ่งของคน ผมเองก็เป็นโรคเสพย์ติดการสะสมสิ่งของมาระยะหนึ่ง เช่น สะสมแสตมป์ เหรียญที่ระลึก หนังสือ ฯลฯ เป็นต้น ตอนนี้ก็ ละ เลิก ได้หมดแล้ว เพราะมีเหตุผลและข้อจำกัดบางอย่างมาบังคับ

แต่โรคเสพย์ติดทางพฤติกรรมแบบใหม่กำลังเข้ามาครอบงำผมคือ โรคเสพย์ติดชอบการเขียนบล็อก (ฮา) 

[จารุวัจน์ شافعى]

น่าจะชื่อเกาะว่า เกาะหินงาม มากกว่าเกาะหินสวยครับ ผมเป็นคนสตูล

[หนุ่มร้อยปี]

สวัสดีครับ คุณจารุวัจน์ ที่นับถือ

ขอบพระคุณเป็นอย่างมากครับที่กรุณาให้ข้อมูลเกี่ยวกับชื่อเกาะหินงาม ให้ทราบ มิเช่นนั้นผมไม่รู้ว่าจะปล่อยไก่ไปอีกกี่เล้า

ผมไปเที่ยวต่างจังหวัดและต่างประเทศมาหลายแห่ง เจ็บใจตนเองที่ไม่ชอบบันทึกรายละเอียดเกี่ยวกับสถานที่ต่างๆ เชื่อใจตนเองว่าเป็นคนมีความจำดี แต่เวลาผ่านไปความจำก็เลือนไปตามกาลเวลา ไม่เชื่อคำโบราณที่เขาสอนว่า จดดีกว่าจำ

โอกาสหน้ามีอะไรจะแนะนำยินดีน้อมรับครับผม