เมื่อเขากล้า.. เราก็ต้องกล้าให้โอกาสและเวทีแก่พวกเขา
ผมอยากเล่าเรื่องนี้ให้ท่านทั้งหลายได้ฟัง เพราะเชื่อว่าผมคงไม่คิดเรื่องนี้อย่างเดียวดาย (กระมัง) ถึงแม้เรื่องนี้จะเป็นเรื่องที่ล่วงผ่านมาแล้วก็ตามเถอะ .. ผมก็ยังอยากเล่า ..เล่าเพื่อให้รู้ว่า คนเราควรต้องมีเวทีทางความคิดของตนเอง และมีโอกาสที่จะได้ขึ้นสู่เวทีความคิดของตนเอง ด้วยวิธีของ “ตนเอง” ! (บ้าง)
<p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ต้นเดือนมีนาคมที่ผ่านมา, นายกองค์การนิสิตคนใหม่ได้เขามาปรึกษาผมเกี่ยวกับความ “ปรารถนา” ที่จะจัดกิจกรรม “รดน้ำดำหัวครูบาอาจารย์และผู้เฒ่าผู้แก่” ที่อยู่รายรอบมหาวิทยาลัย</p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ผมดีใจอย่างสุดซึ้ง…ขนลุกและตื้นตันกับแนวคิดเช่นนั้น เพราะที่ผ่านมายังไม่เคยเห็นองค์กรนิสิตใดลุกขึ้นมาจัดกิจกรรมในทำนองนี้เลยแม้แต่สักครั้งเดียว ! แต่จากนั้นนิสิตและเรื่องดังกล่าวก็จากจรออกจากห้องทำงานของผมและเงียบเร้นไปอย่างน่าใจหาย ส่วนผมก็เฝ้าคิด เฝ้าถามอยู่เสมอมาว่า “เมื่อไหร่ล่ะ .. เรื่องที่คุยกันจะก่อรูปก่อร่างขึ้นมาสักที ?”</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p> 
</p><p>กระทั่งวันนั้น - ท่านทั้งหลายคงพอจำได้ว่าเป็นห้วงยามที่ผมอ่อนล้าและพร่ำท้อ (อย่างน่าอาย) รุ่งเช้าถัดมาผมนอนซมเพราะความอ่อนล้าทางสมองและร่างกาย แต่เมื่อผู้ช่วยของผมโทรศัพท์มาหารือในเรื่อง “การงานดังกล่าว” รวมถึงการกล่าวโยงว่านิสิตยัง “ปรารถนา” ที่จะขับเคลื่อนเรื่องนั้นอีกครั้ง !</p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ผมดีใจและตกใจพร้อม ๆ กัน.. ตกใจเพราะแว่วยินว่ากิจกรรมนั้นจะจัดขึ้นในวันที่ 5 เมษายน 2550 ซึ่งเมื่อปลุกหัวใจอันโทรมของตนเองให้ลุกขึ้นมานับนิ้วก็จะรู้ได้เลยว่า “เหลือเวลาเพียงแค่ 5 วันเท่านั้น” !</p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">“เดี๋ยวช่วงบ่ายโมงจะเข้าไปดูเรื่องนี้ให้” ผมบอกกล่าวออกไปเช่นนั้นอย่างทันทีทันใด โดยลืมไปว่ากำลังอยู่ในห้วงแห่งเวลาของการให้ร่างกายและจิตใจได้พักฟื้นจากความอ่อนล้าและโรยแรง</p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ผม – ผู้ช่วยของผมและนิสิตพูดคุยกันยกใหญ่.. ผมพูดกับพวกเขาว่า “เห็นดี เห็นงาม” กับโครงการนี้ทุกประการ แต่ไม่วายที่จะติงอย่างข้นเข้มว่า “ไปทำอะไรมา จึงล่าช้าถึงเพียงนี้” และสอบถามถึงความเข้าใจที่พวกเขามีต่อความเป็น “สงกรานต์” </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p>ผมได้รับคำตอบที่ไม่พึงใจนัก นิสิตของผมไม่ค่อยรู้เรื่องอันเป็น “เนื้อหา” ของสงกรานต์..แต่ชัดเจนเหลือเกินกับ “รูปแบบ” ของการเล่นสงกรานต์ ! </p><p> 
</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ผมเสียงดุในสไตล์ของผม.. แต่ก็ใจอ่อนที่จะร้องขอให้เจ้าหน้าที่ปริ้นเอกสารว่าด้วย “สงกรานต์” มาให้นิสิตได้ไปศึกษาและทำความเข้าใจในวัฒนธรรมอันสำคัญนี้ทั้งด้านเนื้อหาและรูปแบบ เพื่อจะได้จัดกิจกรรมได้อย่างมีคุณค่า มิใช่หลงเพลินไปกับรูปแบบอันเป็นเปลือกที่นิยมอย่างแพร่หลาย แต่เบาบางเหลือทนในเชิงของเนื้อหา</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ผมไม่ได้แสดงออกถึงคำชมอันใดนัก หากแต่ซ่อนแฝงไว้อย่างลึกเร้น และเฝ้ารอดูวิธีคิดของนิสิตว่าจะสังเคราะห์กิจกรรมออกมาในรูปแบบใด … </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ก่อนออกจากที่ทำงานในบ่ายคล้อยของวันนั้น ผมหันกลับไปย้ำกับนิสิตด้วยสำเนียงอันเข้มอีกครั้งว่า “เดินเรื่องและติดเครื่องได้เลย ไม่มีเวลาลอยชายความคิดอีกแล้ว” พร้อมฝากฝังให้ผู้ช่วยของผมได้ทำหน้าที่ดูและลงนามโครงการแทนผมอย่างเต็มที่…</p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">กระนั้น เย็นย่ำของวันเดียวกันนั้น ผมก็ไม่วายกลับมาตามเรื่องนี้อีกครั้ง เพราะมีลางสังหรณ์ว่าจะต้องมีอะไรติดขัดสักอย่างเป็นแน่.. !</p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">เป็นจริงดังที่คาดคิด…ผมถูกเรียกเข้าไปหารือเป็นกรณีพิเศษในเรื่องดังกล่าว พร้อมทั้งผู้ช่วยของผมก็มีอันถูกเชิญเข้าไปร่วมหารือด้วยเช่นกัน </p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">“กิจกรรมนี้เป็นกิจกรรมใหม่ที่ไม่เคยทำมาก่อน ! โอกาสเป็นไปได้มากน้อยแค่ไหน ?…เตรียมงานทันหรือไม่ ? …ชาวบ้านจะมาร่วมหรือเปล่า ?…นิสิตจะเห็นความสำคัญสักเพียงใด ?.. กิจกรรมนี้ไม่ปรากฏในแผนงานที่ประกาศไว้..ฯลฯ”</p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">นั่นคือ ข้อสังเกตประหนึ่งคำถามที่ผมได้รับฟังและรับทราบ…</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p> 
</p><p>ผมไม่ปฏิเสธหรอกว่า - โครงการนี้ไม่ปรากฏอยู่ในแผนงานขององค์การนิสิตชุดเก่าอย่างแน่นอน แต่องค์การนิสิตชุดใหม่ก็ย่อมมี “สิทธิและเสรีภาพ” ที่จะเปลี่ยนแปลงแผนงานเหล่านั้น ทั้งเพื่อ “สร้างงานใหม่ – ใส่ใจสานงานเก่า” </p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">มันเป็นความชอบธรรมที่พวกเขาพึงได้รับ ทั้งในฐานะการได้รับ “เวทีทางความคิด” ซึ่งหมายถึง การมีอิสระที่จะคิดสร้างสรรค์ (creative) กิจกรรมที่ดีงามทั้งต่อตนเอง – สถาบัน – สังคม รวมถึงการมีโอกาสในการขึ้นสู่เวทีทางความคิดนั้นตามวิธีคิดและวิธีการจัดการของพวกเขาเอง มิใช่ถูกบีบรัด หรือจำกัดเวทีแห่งความคิดเหล่านั้น</p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">จริงอยู่..กิจกรรมเช่นนี้ไม่เคยมีองค์กรนิสิตใดจัดขึ้นมาก่อนเลย แต่นั่นก็ไม่ใช่สิ่งแปลกประหลาดที่จะทำให้งานนี้ “ล้มเหลว” หรือไม่ประสบความสำเร็จได้ดังที่คาดหวัง</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p> 
</p><p>ผมเปรยอย่างสุภาพในทำนองว่าเมื่อนิสิต กล้าคิด กล้าที่จะเปลี่ยนแปลง (change) ไปสู่สิ่งใหม่ ซึ่งหมายถึงการเริ่มต้นในสิ่งดี ๆ เราก็ต้องกล้าที่จะให้มีเวทีทางความคิดและเวทีแห่งการเปลี่ยนแปลงแก่นิสิตบ้าง … </p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">เราต้องคืน (สร้าง) เวทีทางความคิดให้กับนิสิต เพื่อให้นิสิตมีโอกาสรื้อระบบ หรือปรับเปลี่ยนกิจกรรมด้วยการ คิดใหม่ (Re – thing) สร้าง หรือ ออกแบบกิจกรรมใหม่ ๆ (Re – desing) .. </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">เราไม่ควรให้นิสิตลังเลต่อสิ่งเหล่านี้ เราควรให้กำลังใจแก่พวกเขา – ให้คำแนะนำและเฝ้าดูแลอย่างใกล้ชิด เพราะนั่นคือการสอนให้เขาได้ลงมือทำในสิ่งที่เขาคิดและเรียนรู้อะไรต่ออะไรด้วยตัวของเขาเอง !</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">เราต้องเชื่อว่านิสิตทำได้…เราต้องมี ความคิดเชิงบวก (positive thinking) และให้การสนับสนุนต่อความคิดเชิงบวกของนิสิต เพื่อให้พวกเขาได้ทำ หรือรังสรรค์สิ่งใด ๆ ตามความปรารถนาของตนเองบ้าง..โดยมีเราเป็น “พี่เลี้ยง” ที่ดีคอยหนุนส่งอย่างต่อเนื่องและมีพลังอย่างไม่กังขาต่อสิ่งที่เขาทำ </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">
</p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">เป็นความโชคดีที่โครงการดังกล่าวได้รับความเมตตาและเห็นชอบให้ดำเนินไปอย่างทระนง…</p>
<p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p>
<p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ท่านคิดดูสิครับ..กิจกรรมเช่นนี้ควรค่าต่อการให้พวกเขาขับเคลื่อนอย่างไม่ต้องสงสัย (ใช่หรือไม่)</p>
<p style="margin: 0cm 0cm 0pt 36pt; text-indent: -18pt; tab-stops: list 36.0pt" class="MsoNormal">· มีทั้งการรดน้ำดำหัวคณะผู้บริหาร</p>
<p style="margin: 0cm 0cm 0pt 36pt; text-indent: -18pt; tab-stops: list 36.0pt" class="MsoNormal">· มีทั้งการรดน้ำดำหัวผู้หลักผู้ใหญ่ – ผู้เฒ่าผู้แก่จากหมู่บ้านต่าง ๆ </p>
<p style="margin: 0cm 0cm 0pt 36pt; text-indent: -18pt; tab-stops: list 36.0pt" class="MsoNormal">· มีทั้งกิจกรรมซุ้มน้ำและการจำลองวิถีไทยในเทศกาลสงกรานต์</p>
<p style="margin: 0cm 0cm 0pt 36pt; text-indent: -18pt; tab-stops: list 36.0pt" class="MsoNormal">· มีทั้งขบวนแห่พระพุทธกันทรวิชัยอภิสมัยธรรมนายก พระพุทธรูปมิ่งขวัญคู่บ้านคู่เมืองของชาวเมืองมหาสารคาม</p>
<p style="margin: 0cm 0cm 0pt 36pt; text-indent: -18pt; tab-stops: list 36.0pt" class="MsoNormal">· มีทั้งการร้องสรภัญญะจากชาวบ้าน</p>
<p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">สิ่งเหล่านี้ไม่เคยมีองค์กรนิสิตใดจัดขึ้นมาก่อน เราจำเป็นอย่างยิ่งที่ควรต้องเปิดเวทีเหล่านี้ให้พวกเขาได้ทำในสิ่งที่คิดและปรารถนา.. ส่วนจะดี จะด้อยสักแค่ไหน เราค่อยมาประเมินกันอีกครั้งก็ยังไม่สาย</p>
<p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ถึงตอนนี้, ท่านคิดเหมือนผมหรือไม่…แต่ผมก็ประทับใจในความมุ่งมั่นที่นิสิตคิดที่จะทำ ถึงแม้ว่าบางเรื่องยังอ่อนด้อยในทาง เนื้อหา แต่ผมก็เชื่อมั่นว่ายังมีเวลาอีกมากโขในการปรับแต่งให้สมบูรณ์ยิ่งขึ้นกว่าเดิม </p>
<p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p>
สิ่งที่เขาต้องการมากที่สุดในขณะนี้ คือ เวทีทางความคิด และอิสระที่จะสร้างวิธีการขึ้นสู่เวทีทางความคิดนั้นด้วยตัวของเขาเอง ...
</span><p></p>
ความเห็น (24)
สวัสดีค่ะคุณแผ่นดิน แผ่นดิน
- แล้วนิสิตเหล่านี้ก็จะจบการศึกษาออกมาเป็นประชาชนเต็มขั้น พัฒนาแผ่นดินมาตุภูมิต่อไปแทนเรา
- มีใครอีกสักกี่คนที่จะคิดทำ ใครจะเล็งเห็นความสามารถของนักเรียนนิสิตนักศึกษา..
- มุ่งมั่นพัฒนาต่อไป..แบบไม่หยุดยั้ง..แต่ต้องยั่งยืนค่ะ
ครูอ้อยขอส่งกำลังใจให้ค่ะ
สวัสดีค่ะคุณแผ่นดิน
ชื่นใจค่ะ ^ ^..และชอบใจยิ่งนักกับคำว่า " คนเราควรต้องมีเวทีทางความคิดของตนเอง และมีโอกาสที่จะได้ขึ้นสู่เวทีความคิดของตนเอง ด้วยวิธีของ “ตนเอง” ..
 |
นี่เป็นครั้งแรกเลยนะครับครูอ้อยที่นิสิตจัดกิจกรรมทำนองนี้โดยการนำชุมชนเข้ามามีส่วนร่วมและสามารถทำได้อย่างอุ่นหนาฝาคั่ง...พองานเสร็จผมก็ไม่เขินที่จะชื่นชมพวกเขา..บอกไปเลยว่า "นายแน่มาก..ให้เลย 90 คะแนน ส่วนอีก 10 คะแนน..เดี๋ยวค่อยคุยกัน"
นิสิตยิ้มและยิ้ม...เมื่อวานเขามาคุยกับผม และเขาก็บอกว่า เข้าใจอย่างถ่องแท้แล้วว่าสิ่งที่ผมเน้นย้ำในเชิงเนื้อหา คืออะไร...และที่ผมห่วงเรื่องกระบวนการนั้นคืออะไรมาก
มีความสุขครับ...มีความสุขที่นิสิตทำได้ดีเกินที่เราคาดหมายไว้..
ผู้บริหารถึงขั้นลั่นวาจาว่า "ปีหน้าเอาใหม่...เอาให้ใหญ่กว่านี้เลย".....
 |
ผมเติบโตในเวทีนิสิตเพราะมีโอกาสในเวทีทางการคิดและการลองทำ ณ วันนี้ก็อยากให้นิสิตได้รับโอกาสเช่นนั้นบ้าง...
ผมเชื่อเช่นนั้น...และกำลังเปิดเวทีเหล่านี้หลังปิดตัวไปนานถึง 2 ปี
ขอบคุณครับ
สนับสนุนครับ .. โอกาสควรเปิดให้เสมอเมื่อคนคิดจะสร้างสรรค์ .. กรอบใดๆที่วางเอาไว้ ควรนำมาใช้แต่ไม่ควรให้กลายเป็นกรงขังที่คอยจำกัดวิญญาณเสรีของผู้คน
สวัสดีครับ
 |
อ. Handy
|
บางทีการเติบโตด้านกิจกรรมนิสิตอาจถูกจำกัดเรื่องเวทีทางความคิดอยู่บ้าง การเปิดเวทีให้นิสิตบนพื้นฐานของกาละและความเหมาะสมในบริบทเหตุการณ์ต่าง ๆ ก็น่าจะช่วยให้นิสิตเรียนรู้ ได้คิด และทำในสิ่งที่เขาปรารถนา
ขอบคุณในถ้อยคำเหล่านี้...มากครับ
กรอบใดๆที่วางเอาไว้ ควรนำมาใช้แต่ไม่ควรให้กลายเป็นกรงขังที่คอยจำกัดวิญญาณเสรีของผู้คน
สวัสดีค่ะ คุณแผ่นดิน
- เด็กไทยยุคใหม่...ไม่ธรรมดา....มีสิทธิที่จะคิด..และกล้าคิดนอกกรอบเพื่อให้ได้สิ่งใหม่ๆที่มิใช่เรื่องเสียหายเลย..เป็นสิ่งที่ดีงามซะด้วยซ้ำ...
- ขอปรบมือให้ดังๆค่ะ
 |
กรอบมีไว้ให้คิดนอกรอบ..กระนั้นผมก็พยายามให้นิสิตเข้าใจแก่นแท้ของกรอบเสียก่อน จะได้คิดนอกกรอบบนพื้นฐานของความเข้าใจอันถูกต้อง...
ขอบคุณนะครับ..
สวัสดีค่ะ คุณแผ่นดิน
ได้มีโอกาสฟังคุณแผ่นดินเล่าถึง "กว่าจะมีวันนี้" ของโครงการนี้ ตอน f2f กัน ที่บ้านครูบาฯ ยังรู้สึกทึ่งไม่หาย
ยิ่งได้มีเห็นสถานการณ์ของเหตุการณ์จริง ยอมรับเลยค่ะ ว่าชื่นชมมาก ๆ
เฮ้อ อยากกลับไปเสนอโครงการดี ๆ แบบนี้ให้ฝ่ายจัดกิจกรรมนักศึกษา ของคณะฯ ได้ทำบ้างจังเลย
ไม่สงวนลิขสิทธิ์นะคะ
น่าชื่นชม..ที่ผู้ใหญ่ให้โอกาส และให้เวทีนิสิตได้แสดงออก... หากไม่มีคนเปิดโอกาส คงไม่เกิดสิ่งดีๆขึ้น....และต้องชื่นชมผู้ใหญ่ทุกท่านที่กล้าเสี่ยงกับสิ่งใหม่ที่เห็นว่าเป็นสิ่งดี...ขอเป็นกำลังใจให้ทั้งนิสิตและผู้ใหญ่ทั้งหลายครับ
- วันนั้นกว่างานจะเสร็จก็เกือบ 2 ทุ่มใช่ไหมคะ
- งานนี้ก็ได้มีโอกาสเข้าไปมีส่วนร่วมในการถ่ายภาพกิจกรรมต่างๆในงาน บรรยากาศถือว่าเป็นงานที่ประสบความสำเร็จได้อย่างมากค่ะ
- เป็นการสืบสานวัฒนธรรมไทยให้นิสิตยุคใหม่โดยแท้ค่ะ
โครงการนี้เยี่ยมมากค่ะยิ่งเป็นโครงการที่นิสิตคิดใหม่ด้วยแล้วขอสนับสนุนด้วยคน...น่ายินดียิ่งที่นิสิตยังคงยึดมั่นในประเพณีที่ดีงาม..ถึงแม้อาจจะไม่ได้คิดเชิงเนื้อหามากนัก..แต่ก็ยังมีอาจารย์คอยชี้แนะไม่ให้หลงประเด็น....เห็นภาพกิจกรรมที่มีชาวบ้านร่วมด้วยแล้วถือว่าประสบผลสำเร็จดีทีเดียวค่ะ...สุดยอด
 |
นี่คือความเป็นจริงก่อนการได้มาซึ่งเวทีทางความคิด..การพูดคุยกันด้วยเหตุและผล รวมถึงการเห็นความสำคัญของการคิดและการแหวกกรอบเดิม ๆ ล้วนช่วยให้กิจกรรมนี้เกิดขึ้นและดำเนินไปอย่างน่าชื่นชม...
ยินดีมากครับ...หากกิจกรรมเหล่านี้จะสื่อสารไปยังชาว มอ. ด้วยเช่นกัน...
มีความสุขกับเทศกาลสงกรานต์มาก ๆ นะครับ
 |
ขอบพระคุณนะครับที่แวะมาทักทายและให้กำลังใจ..ที่ผมกล้าเปิดเวทีและขับเคลื่อนช่วยนิสิตก็ไม่มีเหตุผลใดนอกจากการเชื่อและศรัทธาว่าสิ่งที่เขากำลังคิดนั้นเป็น "สิ่งดีงาม" ของชีวิตและสังคม
ขอบคุณครับ...
 |
งานวันนั้นเลิกดึกไม่น้อย..จากนั้นเราก็ล่วงไปกาฬสินธุ์ แต่สิ่งหนึ่งที่เราเห็นและรับรู้ร่วมกันก็คือ นิสิตทำได้ดีและประสบความสำเร็จมาก..เกือบสมบูรณ์ทุกอย่าง ...แต่ยังมีเวลาในการจัดการให้ดีขึ้น
ขอบคุณครับ
 |
ขอให้มีความสุขกับเทศกาลสงกรานต์มาก ๆ นะครับ..ผมยังมีราชการทับซ้อนในช่วงนี้เหมือนกัน...แต่ยังไงก็ต้องกลับบ้าน...อย่างแน่นอน
ขอบคุณครับ
สวัสดีครับ คุณโก๊ะ...
มีโปรแกรมไปเที่ยวสงกรานต์ที่ไหนบ้างหรือยังครับ..แต่สำหรับผมตอนนี้กำลังจัดการเรื่องงานราชการเพื่อให้มีเวลาพาลูก ๆ ไปบ้านคุณยาย ที่ จ.อำนาจเจริญ.
โดยส่วนตัวผมไม่รู้เป็นไงนะครับ กิจกรรมใดที่เกี่ยวกับชาวบ้านแล้วละก็ผมมีความสุขที่จะคิด, ทำ, และเฝ้ามองเป็นอย่างยิ่ง..และยิ่งนิสิตให้ความสำคัญต่อเรื่องวัฒนธรรมและชุมชนผมเลยอดที่จะส่งเสริม สนับสนุนไม่ได้ - มันเหมือนกับเรารู้สึกว่า ได้ทำให้กับบ้านเกิดของตนเองเหมือนกัน
ขอบคุณครับ...ขอใหมีความสุขกับชีวิตในช่วงสงกรานต์ - นะครับ
 |
ไม่ว่ายุคสมัยของสังคมจะเป็นไปเช่นใดเราก็ไม่ควรสิ้นหวังต่อคนหนุ่มสาวไหมครับ...ผมเองก็เชื่อและศรัทธาเช่นนั้น และยังคงจะเชื่อและศรัทธาสืบต่อไป
ขอบคุณมากครับ
 |
ระยะหลังผมเรียนรู้ที่จะแสดงออกซึ่งความชื่นชมได้อย่างดี หลังจากแต่ก่อนไม่ค่อยแสดงออกในเรื่องพรรค์นี้ - ทุกวันนี้จึงเริ่มปรับเปลี่ยนและแสดงออกอย่างรวดเร็ว อย่างน้อยก็เห็นชัดว่า "นิสิต" ได้รับกำลังใจและรู้สึกดี มีกำลังใจในสิ่งที่ทำอย่างชัดเจน...
ขอบคุณนะครับ
สวัสดีครับ อ.แป๋ว
 |
นิสิต มมส มีความกล้าหาญและโดดเด่นอยู่อย่างก็คือ "มีลูกบ้า" ในการที่จะทำโน่นทำนี่ ที่ยังขาดอยู่บ้างก็คือ กระบวนการจัดการ, และการจัดระบบความคิดเท่านั้นเอง รวมถึงขาดที่ปรึกษาที่จะเอาใจใส่อย่างใกล้ชิด
นิสิต มมส มีจุดแข็งอย่างหนึ่ง ก็คือ กิจกรรมใหญ่ ๆ ในระดับมหาวิทยาลัย ซึ่งกิจกรรมเหล่านี้บางสถานศึกษาจะเป็นความรับผิดชอบของมหาวิทยาลัย แต่ที่ มมส จะถูกร้งสรรค์จากนิสิตโดยตรง - มหาวิทยาลัยเป็นแต่เพียงผู้เข้าร่วมเป็นเกียรติ เช่น ลอยกระทง วันเด็ก เป็นต้น...
ขอบคุณนะครับ...(เข้าเน็ตยากยิ่งเหลือเกิน)....