เรื่องเล่า..2 :คำถามที่ยากต่อการให้คำตอบ


....แต่ผมก็รู้สึกได้ว่า คำตอบนี้ทั้งหมอและคนไข้รู้สึกสบายใจกว่าคำตอบแรกที่ให้ไปครับ

 เรื่องเล่า..2

   วันนี้มาทำงานวันแรกตามปกติครับ  ชีวิตการทำงานทุกวันมักไม่ค่อยเหมือนกันนัก  แตกต่างไปเรื่อยๆ  นับตั้งแต่เข้ามาใน GTK  ทำให้รู้สึกว่าทำงานแล้วมีความหมาย  มีคุณค่า  และเก็บเกี่ยวประเด็นและความสุขจากการทำงาน 

    วันนี้มีคนไข้คนหนึ่ง  เป็นผู้หญิง อายุ 42 ปี เป็นพี่น้องชาวม้งในเขตปายเราเองครับ  มาด้วยอาการปวดท้องน้อยและมีตกขาว  ก็ซักประวัติเสร็จก็ตรวจร่างกาย  แล้วส่งตรวจ PV  ขณะที่จำกำลังจะเริ่มตรวจภายในนั้น 

           คนไข้ก็ถามว่าหมอฉันอยากปรึกษาว่าฉันจะสามารถมีลูกได้มั๊ย    ผมถามต่อว่ามีลูกแล้วกี่คน คนไข้ตอบว่า 8 คน และคนไข้เล่าต่อว่าที่อยากมีเพราะว่าสามีเก่าเสียชีวิตไปแล้ว เพิ่งจะแต่งงานใหม่ 1 ปี

          ผมก็รีบตอบทันควันเลยครับว่า  อืม  ไม่ควรมีแล้วละ  อายุก็มาก 42 แล้ว ลูกก็ตั้ง 8 คน  เพราะถ้ามีอาจได้ลูกที่เป็นเด็กผิดปกติได้ 

    คนไข้ก็ตอบกลับว่าถ้าหมอบอกว่ามีไม่ได้  เขาก็จะไม่มีและจะกลับไปบอกสามีคนใหม่...

   และคนไข้ก็พูดต่ออีกครับว่า ที่เขาอยากมีเพราะว่าสามีคนใหม่  ต้องการมีลูก  ถ้าไม่สามารถมีลูกกับเขาได้  สามีก็จะไม่อยู่กับเขาอีกต่อไป(จะทิ้งไป) สามีจะกลับไปอยู่บ้านต่างอำเภอเหมือนเดิม   และคนไข้ก็บอกต่ออีกครับว่า  เขาอยู่คนเดียวเขารู้สึกเหนื่อย  ทำงานหนักคนเดียว  ไม่มีคนช่วย (ลืมถามว่า..แล้วลูกๆละ)

    เมื่อได้ฟังข้อมูลเพิ่มเติมเช่นนนี้แล้ว  ผมถึงกับรู้สึกอึ้งไปชั่วขณะครับ  อึ้งเพราะว่าถ้าไม่มีลูกแล้ว  เขาต้องเลิกกับสามีที่เพิ่งเเต่งงานกันใหม่ๆ  และเรื่องที่เขาบอกว่าเหนื่อย

   จึงได้ตอบไปใหม่ว่า...อืม  งั้นก็..ลองพยามดูอีกครั้งก็ได้เพราะว่า  ถ้าจะมีก็มีได้  เพราะหมอตรวจร่างกายก็ดูแข็งแรงดี   

  แต่ว่าต้องรีบมาฝากครรภ์ที่โรงพยาบาล  และหมอจะส่งไปตรวจโครโมโซม  ตอนท้องได้ 14-18 สัปดาห์ ที่รพศูนย์...

    หลังจากที่ตอบเช่นนนี้ไปรู้สึกว่าหน้าตาคนไข้จะดูมีความสุขและความหวังมากขึ้น  แต่ผมก็ไม่แน่ใจครับว่า  นี่จะเป็นคำตอบที่ดีที่สุด  หรือเปล่า ........

    ....แต่ผมก็รู้สึกได้ว่า  คำตอบนี้ทั้งหมอและคนไข้รู้สึกสบายใจกว่าคำตอบแรกที่ให้ไปครับ

               สุพัฒน์   ปาย.......

หมายเลขบันทึก: 89315เขียนเมื่อ 9 เมษายน 2007 17:10 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 18:07 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (4)

แวะมาทักทายค่ะ..

เป็นการให้ความหวัง..ที่ทำให้เกิดกำลังใจและน่าจะไม่มีผลกระทบอะไร..เห็นดีด้วยค่ะ..

เออ..คุณหมอคะ..อย่าลืมไปอ่านคำตอบนะคะ..

ขอโทษที่ตอบช้าไปค่ะ...ยังไงมาช้าก็ยังดีกว่าไม่มาใช่มั๊ยคะ.(.แหะ.แหะ)

หมอทำดีแล้วคะ ที่ไม่ทำลายความหวังของคนไข้ เพราะอาจจะเป็นความหวังครั้งสุดท้ายของคนไข้ก็ได้ คุณหมอเป็นหมอที่ดูแลทั้งคนและไข้ มีหัวใจของความเป็นมนุษย์อย่างแท้จริง น่าชื่นชมจริง ๆ คะ

 

สวัสดีครับคุณครู

เข้าไปอ่านคำตอบแล้วครับ

และมีอธิบายเพิ่มนะครับ

อยากให้ สุพัฒน์ หาเรื่อง ที่เราเจอมาเล่า บ่อย ๆ อีก ( เห็นไหม เรื่องที่สุพัฒน์เล่ามีคนเข้าไปดูเยอะมากเลยแค่วันเดียว  )     เอาไว้แลกเปลี่ยนเรียนรู้กัน

 ปกติ ที่เอวพี่จะมี โทรศัพท์มือถือ  1 เครื่อง แต่เดี๋ยวนี้ ต้องพกกล้อง digital อีกเครื่อง  แนะนำให้มี ระบบ zoom กับ  macro ( ถ่ายใกล้ )   ด้วย   ราคา 5 - 6 พันบาท   ตั้งถ่ายแค่ 300,000  pixel ก็พอ  เอาไว้ ทำ slide กับขึ้น web 

 

 พี่บอกให้ทีมpcu เยี่ยมบ้าน พก digital ไว้ตลอด   ที่คลินิก เบาหวาน er opd  ward  ก็ให้มีไว้ตลอด  เสียดาย เหตุการณ์ดีดี  ที่ไม่ได้ถูกบันทึกเป็นภาพ       กล้อง digital เป็น อุปกรณ์จำเป็นมากครับ

 

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท