คิดถึงบ้าน
ตลอดสัปดาห์ในการทำงาน ความรู้สึกต่อการทำงาน รู้สึกว่าจะถึงวันศุกร์เร็วมาก ดูเหมือนว่ายังมีงานที่จะต้องทำและสะสางอีกมาก เพราะช่วงปิดเทอม งานให้บริการปรึกษาปัญหา ยังให้บริการเหมือนเดิม มีผู้ใช้บริการมารับบริการเรื่อยๆ และยังแบ่งเวลา ให้กับการจัดการสะสางแฟ้มเอกสาร และการจัดระบบข้อมูลของตนเอง
ในช่วงเย็นของวันศุกร์ แดดอ่อนๆ หลังเลิกงานได้เวลาที่จะต้องเดินทางกลับไปเยี่ยมบ้านของตนเอง ณ กิ่งอำเภอกุดรัง วันธรรมดาจะพักอยู่หอพักของมหาวิทยาลัย บ้านของตนเองไม่ไกลมากนัก จากมหาวิทยาลัยไปตามเส้นทาง ถนนบรบือ-บ้านไผ่ ระยะทาง 55 กิโลเมตร ขับรถยนต์ประมาณ 40 นาที ซี่งๆหน่อยใช้เวลา 30 นาที แต่ไม่เป็นไรขอปลอดภัยไว้ก่อน เสาร์-อาทิตย์นี้ ขออนุญาตกลับบ้านก่อนก็แล้วกัน ค่อยพบกันอีกทีในวันจันทร์หน้าค่ะ
ความเห็น (2)
การหวนคืนสู่บ้าน ไม่จำเป็นต้องมีเหตุผล...ผมก็ลุ่มหลงการกลับบ้านมาก แต่จัดการเรื่องเวลาของการงานได้ยากมาก
ขอให้มีความสุขนะครับ
- ขอบคุณค่ะ แผ่นดิน ที่แวะมาทักทายและให้กำลัง อาจจะต้องแบ่งเวลาดูแลตนเองบ้างนะ