ผมได้รับเชิญให้เป็นวิทยากรถ่ายทอดความรู้ให้กับผู้เข้าร่วมสัมมนา"พหุภาคีเพื่อพัฒนาคุณภาพผลิตภัณฑ์สุขภาพชุมชนและท้องถิ่นตามหลักแนวคิดเศรษฐกิจพอเพียงเขต16 18 19" ซึ่งประกอบด้วย 8 จังหวัด คือ ตรัง นครศรีธรรมราช พัทลุง ปัตตานี นราธิวาส ยะลา สงขลาและสตูล ที่จังหวัดตรัง ในช่วงเช้าของวันที่ 28 มีนาคมนี้ในฐานะที่มีความรู้และประสบการณ์ในการส่งเสริมกระบวนการจัดการความรู้
ผมไม่เคยตั้งใจฝึกฝนการเป็นวิทยากรถ่ายทอดความรู้ แม้จะได้รับเชิญไปพูดอยู่บ้าง เพราะรู้ว่าตัวเองไม่ถนัด ผมชอบการเสวนาซักถามแบบปุชฉา-วิสัชนามากกว่า
ผมเป็นวิทยากรกระบวนการพอได้บ้างแต่ก็ไม่ดีนักเพราะไม่มีเรื่องเล่าบันเทิงแบบมีสาระ เรื่องแบบนี้ต้องยกให้อาจารย์อุทัย ดุลยเกษม ซึ่งเป็นครูที่ไม่อาจเลียนแบบได้ เวลารับงานเหล่านี้ ผมจึงต้องเตรียมตัวใหม่ทุกคราว คราวนี้ก็เช่นกัน
หัวข้อที่ตั้งไว้ให้ผมบรรยายและฝึกปฏิบัติรวม3ชั่วโมงคือ Knowledge management กับการพัฒนาคุณภาพผลิตภัณฑ์สุขภาพชุมชนและท้องถิ่น
ผมทบทวนวัตถุประสงค์ของผู้จัด กำหนดการที่ให้มา แล้วเขียนเอกสารประกอบการนำเสนอไว้ดังนี้
วัตถุประสงค์การอบรมสัมมนา
พบปะ ปรึกษาหารือ ระดมสมองวางแผนเกี่ยวกับการดำเนินงาน แก้ไขปัญหา แลกเปลี่ยนความรู้ และร่วมกันสร้างกระบวนการจัดการองค์ความรู้ระหว่างภาคีสนับสนุนและกลุ่ม ประกอบด้วย
-สำนักงานสาธารณสุขจังหวัด
-สำนักงานเกษตรจังหวัด
-สำนักงานพัฒนาชุมชนจังหวัด
-สำนักงานพานิชย์จังหวัด
-สำนักงานอุตสาหกรรมจังหวัด และ
-กลุ่มวิสาหกิจผลิตภัณฑ์สุขภาพชุมชน
หลักสำคัญ 3 ประการของคุณภาพผลิตภัณฑ์สุขภาพชุมชนและท้องถิ่น (?) คือ
-ลดปัจจัยเสี่ยงของผู้บริโภค
-คุณภาพเป็นที่ยอมรับ
-สังคมเข้มแข็งดำรงชีพตามปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง
เนื้อหาก่อนเข้าสู่หัวข้อบรรยาย(ของผม)
-อย.กับการส่งเสริมมาตรฐานผลิตภัณฑ์สุขภาพชุมชนและท้องถิ่น
-สุดยอดผลิตภัณฑ์ชุมชนและท้องถิ่น
-วิสาหกิจผลิตภัณฑ์สุขภาพชุมชนและท้องถิ่นตามหลักแนวคิดเศรษฐกิจพอเพียง
หัวข้อที่ผมเตรียมนำเสนอ
Knowledge management กับการพัฒนาคุณภาพผลิตภัณฑ์สุขภาพชุมชนและท้องถิ่น
ภาคทฤษฎี
การจัดการความรู้ (Knowledge management)
การจัดการความรู้ คือ การนำความรู้ไปใช้ให้เกิดผลตามเป้าหมายที่ตั้งไว้
เนื่องจากความรู้ที่มีการสรุปบันทึกไว้เป็นเพียงส่วนน้อยนิดของความรู้ทั้งหมดที่เรามีอยู่ และการที่จะนำความรู้ไปใช้งานก็ต้องดำเนินการผ่านคน ดังนั้น การจะทำให้ความรู้เกิดผลตามเป้าหมาย จึงต้องดำเนินการกับคนแทนที่จะดำเนินการกับตัวความรู้
การจัดการความรู้ หัวใจจึงไม่ใช่การจัดการระบบข้อมูล สารสนเทศ และองค์ความรู้ ซึ่งเป็นการจัดการตัวความรู้ แต่เป็นการทำงานกับคนที่มีจิตวิญญาณ มีอารมณ์ความรู้สึก ซึ่งเป็นที่มาของหลักการสำคัญของการจัดการความรู้ คือ ใส่ใจ แบ่งปัน และเรียนรู้ (Care Share & Learn)
บทเรียนที่1 ตัวความรู้
สุดยอดผลิตภัณฑ์ชุมชนและท้องถิ่น
(1) ความรู้ที่มีการปรากฏ อยู่ที่ไหน มีรายละเอียดอย่างไรบ้าง ?
-การเรียนรู้เพื่อนำไปสู่การผลิตซ้ำโดยปรับปรุงให้สอดคล้องกับพื้นที่มีวิธีการอย่างไร?
(2) ความรู้ที่ไม่ปรากฏ อยู่ที่ไหน มีรายละเอียดอย่างไรบ้าง ?
-การเรียนรู้เพื่อนำไปสู่การผลิตซ้ำโดยปรับปรุงให้สอดคล้องกับพื้นที่มีวิธีการอย่างไร?
บทเรียนที่ 1 ผมต้องการให้ผู้เข้าร่วมสัมมนาได้รู้จักกับตัวความรู้ในเรื่องที่ต้องการพัฒนา คือ ผลิตภัณฑ์ชุมชนและท้องถิ่นซึ่งมีการจัดนิทรรศการแสดงไว้ในงาน ผู้เข้าร่วมต้องช่วยกันค้นหาความรู้ที่มีการปรากฏ กับความรู้ที่ไม่ปรากฏ นอกจาก"ตัวความรู้"แล้ว ยังมีเรื่องของ"การเรียนรู้"ด้วย ซึ่งตามทฤษฎีที่ผมให้ไว้ ตัวความรู้ และการเรียนรู้สำคัญอยู่ที่ คนบทเรียนที่ 2 ผู้สนับสนุนการเรียนรู้
สุดยอดผลิตภัณฑ์ชุมชนและท้องถิ่น
-หน่วยงานสนับสนุนมองเห็นความหมายของสุดยอดผลิตภัณฑ์ชุมชนและท้องถิ่นในแง่มุมใดแบ่งกลุ่มย่อยตามฐานหน่วยงานและกลุ่ม
แบ่งกลุ่มย่อยตามเขต 16 18 19
บทเรียนนี้ ผมต้องการทราบนัยสำคัญของประเด็นในการสัมมนาคือสุดยอดผลิตภัณฑ์ชุมชนและท้องถิ่นในมุมมองของผู้เข้าร่วมสัมมนาซึ่งส่วนใหญ่มาจากหน่วยงานสนับสนุนหลากหลายหน่วยงาน ผมต้องการทำให้เกิดการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ความหมาย ความสำคัญ และความคิดฝันในประเด็นร่วมทั้งในในเชิงหน่วยงานและพื้นที่เพื่อสร้างทีมเรียนรู้ที่จะร่วมกันทำงานเรื่องนี้ต่อไป
บทเรียนที่ 3 เป้าหมายและวงเรียนรู้
แบบจำลองปลาทู
-เป้าหมายการพัฒนาคุณภาพผลิตภัณฑ์สุขภาพชุมชนและท้องถิ่น
วงเรียนรู้คุณกิจและคุณอำนวย
-การแลกเปลี่ยนเรียนรู้ในเวที-การแลกเปลี่ยนเรียนรู้ในBlog
บทเรียนนี้ ผมนำเข้าสู่เทคนิคการจัดการความรู้ด้วยแบบจำลองปลาทูและวงเรียนรู้ต่างๆซึ่งได้มาจากปฏิบัติการในพื้นที่3ตำบลซึ่งเป็นที่มาของโครงการจัดการความรู้เมืองนคร เป็นภาคปฏิบัติที่ต้องการกรอบคิด ทิศทาง และการเรียนรู้ร่วมกันอย่างต่อเนื่องเพื่อไปสู่เป้าหมายคือคุณภาพผลิตภัณฑ์สุขภาพชุมชนและท้องถิ่น
ไม่มีความเห็น