Start

จุดเริ่มต้นของจุดจบ

เอาหล่ะหลังจากแตะถ่วงมานานกับการจัดการกับความรู้สึกของตนเอง วันนี้เราจะเริ่มเดินทางที่มีเป้าหมายคือการหยุดยั้งหัวใจตัวเอง ดูจะงงสักเล็กน้อยมั้ยค่ะ เอาเถอะถ้างั้นเรามาเริ่มต้นที่การทบทวนเรื่องราวทั้งหมดที่ผ่านมาก่อนเลยดีกว่า

ประมาณ 2 ปีก่อน : อื่ม...ทำไมนะ นายคนนั้น ยังไม่มาทำงานอีกหรอมาสายนะเนีย   อื่ม....วันนี้ใส่เสื้อสีฟ้าดูดีมากเลยนะ  อื่ม...นาย ๆ งานยุ่งหรอทำหน้ามุ้ยมาเลย  (ความใส่ใจต่อใครคนหนึ่งที่แรกรู้จักเราก็ไม่คิดว่าจะมีอะไรเพราะเป็นคนที่รู้จักกันมานานมากแต่เพิ่งจะได้มีโอกาสมาใกล้ชิด ทำงานร่วมกัน มันชักจะมากมายเกินความเป็นเพื่อนซะแล้วซิ แต่คงไม่เป็นไรหรอกมั้งก็เขาเป็นคนดีนิ รู้จักสนิทกันไว้ก็ไม่เสียหาย และที่นี้มันก็เหงาจะตาย เพื่อนๆก็ไม่มีเล่นอยู่กรุงเทพกันหมด)

หลังจากนั้นประมาณ 1 ปี : นี้ผมว่าผมชอบผู้หญิงคนหนึ่งเข้าแล้วหล่ะ (กรี๊ด ! !...ใครอ่ะ นายชอบใครอ่ะ แต่เรารู้นะว่ามีหญิงอื่นเขาชอบนายหล่ะ เป็นคนนั้นรึปล่าวนะ ถ้าเป็นเธอคนนั้นเราจะทำไงดีเนี้ย ก็สนิทกันอยู่ทั้งนั้นอ่ะ แต่ก็ดีนะเพราะก็โอเคกันทั้งคู่เห็นเหล่ๆกันมานานแล้วคงลงเอยสักที เศร้าหน่อยก็โอเคว่ะ ยังไงก็ระหว่างเราเป็นแบบนี้ก็ดีแล้ว หนุกดีมีเพื่อเที่ยว เพื่อนกิน)

3-4 เดือนต่อมา : อ้าววืดกันซะงั้นหรอ แล้วกันอุตสาหคิดว่าจะตัดใจแล้วเชียว  แหม่เราก็ทำไมต้องแอบดีใจเนีย

ประมาณ 1 ปีก่อนหน้านี้ : ya-hoo- yi-py ดีใจจังที่เรามีนายเป็นคนสนิท เราก็เป็นคนสนิทของนาย ดีจัง (แต่เอ๋..มันชักไม่ค่อยดีแล้วดิ เริ่มรู้ตัวแล้วอ่ะว่าคิดกับนายแบบอื่นซะแล้ว ทำไงอ่ะทีนี้ ไม่เอา ไม่เอา เราก็รู้นิว่าเป็นเพื่อกันอ่ะดีแล้ว ถ้าวืดกันแบบคนก่อนแล้วเข้าหน้ากันไม่ติดก็แย่ดิ ทำใจเถอะเพื่อนกันอ่ะยาวนานกว่า ทำไง ทำไง ชั้นจะตัดใจจากเธอแล้วนะ) คิดแต่ไม่เคยจริงจังที่จะทำ

ครื่งปีก่อนหน้านี้ : ผมว่าผมจะเริ่มจีบหญิงคนหนึ่งอ่ะ เอาดิเราว่านายมีหวังนะเพราะว่าหญิงคนที่น่าคิดจะจีบอ่ะ ชั้นวางเขาไว้เป็นซี้เชียวนะนิสัยดีหล่ะ เก่งด้วย และก็รูจักแกดีเชียวหล่ะเพราะชั้นเล่าเขาไปหมดแล้วอ่ะว่านายดียังไง แต่มีเรื่องหนึ่งชั้นอยากบอกแกว่ะ แกไม่รู้เลยจริงๆ หรอว่าชั้นคิดไงกับแก (เศร้าจริงๆ แล้วอ่ะดิคราวนี้ แต่ไม่พูดไม่ได้แล้วทั้งที่รู้ว่ามันไม่ช่วยให้นายคนนั้นกลับคืนมา จริงจังกับการตัดใจจากเขาซะทีนะ)

สามเดือนก่อนหน้านี้(มกราคม 50) : ผมมีไรจะบอก ผมกับเขาไม่มีไรต่อกันแล้ว สามเดือนที่ผ่านมามันยากมากเลย เศร้า และอึดอัดมากที่ทุกอย่างที่เคยทำมันหายไป  /ก็มันเป็นสิ่งที่นายเลือกนิ ไม่ใช่นายคนเดียวหรอกนะที่ยาก ที่ลำบากกกับการจัดการความรู้สึก ชั้นก็กว่าจะเอาตัวรอดได้ก็แถบไม่รู้ว่าผ่านแต่ละวันไปได้อย่างไร ทำหน้าอย่างไรกับพวกเธอทั้งสองคน/ ผมอยากให้กลับมาเป็นเหมือนเดิม/ ไม่ได้หรอกนี้เป็นกลไกป้องกันตัวเองของชั้น ถ้าเข้าไปใกล้ชิดกันอีกชั้นก็แย่ดิใจชั้นจะจัดการให้ดีขึ้นได้มันนานนะ แล้วต้องการเวลาเท่าไร บอกไม่ได้หรอก เราต่างก็รู้ว่าเราเหมาะจะเป็นเพื่อนกันมากกว่าไว้ชั้นทำใจจะเป็นเพื่อนกันได้แล้วค่อยเจอกัน เวลาจะทำให้ทุกอย่างเข้าที่เข้าทางของมันเอง (เก่งมากเลย...แมนสุดๆ ทำใจซะนะ ถ่องเอาไว้เลยว่าเพื่อนกันเท่านั้น ดีมาก ๆ เริ่มทำใจได้แล้วนิ)

ประมาณกลางเดือนกุมภาพันธ์ที่ผ่านมา : เราต้องไปทำโน้น...นี้...ด้วยกันนะ เอาเร็วเข้าช่วยกัน (เฮ้ย....หัวใจตัวดีห้ามเท่าไรไม่ฟังเลยนะเมื่อเดือนก่อนไหนว่า โอเค แล้วไง โกหกที่สุด ทำไมยังปลืมนายคนนี้อยู่ได้แค่ทำงานด้วยกันนิด ๆ หน่อยๆแอบดีใจทำไมอ่ะ เจ็บไม่จำเลยนะแก แย่อีกรอบแล้วทีนี้)

วันนี้เวลานี้ :  เฮอ...ยอมรับความจริงซะทีนะว่ายังตัดใจไม่ได้นิ ชอบอีตานี้แบบจริงจังกันเลยทีเดี่ยว อยากลืมเท่าไรก็ไม่ได้สักที ถึงเวลาที่เราจะต้องปรับยุทธศาสตร์ในการตัดใจซะใหม่เปลี่ยนแนวทางโดยเอาหลัก ธรรม (ธรรมชาติ)เข้าช่วย ความทุกข์คือความขัดแย่งในตัวเอง เหมือนอย่างตอนนี้เราอย่ากลืมกลับลืมไม่ได้ จึงเกิดทุกข์ตั้งแต่วันนี้เราจะเลิกปฏิเสธหัวใจตัวเอง

แต่จะให้หัวใจเริ่มเดินทาง เดินทางโดยใช้สติ ความรู้คิด ให้รู้เท่าทันความรู้สึกของตนเอง ไม่ปฏิเสธความรู้สึกแต่ไม่ให้จมปลักในห่วงแห่งความหลงในตัวนายคนนี้ แต่จะรู้เท่าทันความรู้สึกของตัวและยอมรับมันเพื่อพิจารณาดูจิตและตระหนักว่าทุกอย่าง เป็นสิ่งสมมุติ เป็นอนิจจัง มีรักก็ต้องมีเลิกรักเป็นของคู่กัน ไม่มีอะไรจีรังยั่งยืน ถึงได้ครอบครองตอนนี้ก็ต้องจากกันเมื่อตายจากอยู่ดี หากตัดได้ตอนนี้จะยังดีซะกว่าการยึดมั่นถือมั่นอย่างที่ผ่านมา 2 ปีเต็ม หากละได้เช่นนี้แล้วเราก็จะหมดความทุกข์

หัวใจเจ้าเอ๋ย...ตีตั๋วขึ้นรถขบวนนี้ซะเถอะ...การเดินทางสู่จุดสิ้นสุดจะได้เริ่มขึ้นต่อไป

ใจช่วยให้การเดินทางครั้งนี้ สำเร็จด้วยนะค่ะ

 ไตเติ้ล