อยู่กับที่ หรือก้าวหน้า

ครูบาอาจารย์ท่านเคยเมตตาสอนผมว่า การที่เราทำสมาธิและสงบนิ่งอยู่ในสภาวะนั้นนานๆ..."ยังใช้ไม่ได้"... ต้องเลยจุดนี้ไปเสียก่อน

ผมจึงกราบนมัสการถามท่านว่าจะเลยไปได้อย่างไร ท่านเมตตาแนะนำว่า " ก็ให้รู้ไง !!! " 

แล้วผมก็ งง อยู่ตั้งนานว่าเหตุไฉน แค่รู้เองเท่านั้นหรือที่จะเรียกว่ามีความก้าวหน้า

แต่ตอนนี้เห็นเลยว่า ท่านบอกตรงๆ แต่เราไม่เข้าใจเอง

ล่าสุดจึงเรียนถามเพื่อตรวจสอบความเข้าใจจากท่าน ท่านบอกว่า ...

"ความสงบ คือการอยู่กับที่ แต่ความรู้ตัว คือการก้าวเดิน" ซึ่งความรู้ตัวนี่เอง ก็เท่ากับว่าเราได้มีการพัฒนาสติ ซึ่งหมายถึงการก้าวเดินไปบนเส้นทางแห่งวิปัสนากรรมฐาน สติปัฏฐานนั่นเอง

[เบิร์ด]

สวัสดีค่ะคุณข้ามสีทันดร

ชอบนะคะที่ว่า.."ความสงบ คือการอยู่กับที่ แต่ความรู้ตัว คือการก้าวเดิน"...

ก่อนหน้านี้เบิร์ดเคยติดอยู่กับความนิ่ง สว่าง..ติดอยู่ตั้งนานแน่ะค่ะ..กว่าจะหาทางเดินต่อได้เพราะไม่ได้ถามวิปัสนาจารย์

ขอบคุณค่ะที่ทำให้เบิร์ดก้าวเดิน

[ข้ามสีทันดร]

สาธุ...ครับ

ยินดีด้วยครับที่เริ่มก้าวแล้ว ก้าวอย่าหยุดก็จะถึงที่หมายครับ แต่ถ้าขอบคุณ คงต้องขอบคุณครูบาอาจารย์ของผม เพราะผมก็เป็นแค่เพียงผู้นำสาส์นมาบอกต่อครับ