พัวพันกันอยู่
เปิดเมล์ยามเย็นวันนี้ ได้เห็นการสื่อสารของคุณนิรันดร์ ไปถึงคุณสถาพร น่าสนใจ
ใจความเขาบอกว่า วันนี้ไม่ใช่วันสุดท้าย เรายังต้องพัวพันกันอยู่อีกนาน ดูซิเขามีภาษาดี ๆ น่ารักจัง
ทำให้นึกถึงเมื่อวานนี้ ไปใช้บริการพี่ยูร ประธานคนตาบอดน่านที่หน้า กศน. ได้รู้จักกับน้องที่ไปใช้บริหาร เขาส่งภาษาลาวน้ำปั้ว ฟังไพเราะสะเนาะโสตฯ
ได้สนทนากับน้องคนที่พูด ว่า ภาษาไพเราะดี แล้วเคยได้ยินภาษาลาวตึง ที่พี่น้อง อ.สันติสุข จ.น่าน สื่อสาร นี่ก็น่าสนใจ
ผมกำลังจะบอกว่า บนแผ่นดินไทยที่ จ.น่าน หรือจังหวัดอื่น ๆ เรายังพัวพันกันอยู่ ไม่ว่าเหนือใต้ออกตก เรามีความหลายหลายชาติพันธุ์ชนเผ่าและภาษา ในฐานะที่พัวพันกัน จึงควรเรียนรู้ภาษาที่ใช้ในการสื่อสารไว้ด้วย โปรดอย่าถือสา ถือเขา ถือเรา
เมื่ออีกฝ่ายพูดไม่ถูกรูหู เป็นที่ส้มตา (ภาษาวัยรุ่นใช้กันยุคนี้ ) บาดหมาง ไม่พอใจ ขุ่นเคืองกันไปก็ไม่น้อย
ความเห็น (3)
- ฮั่นเน๊าะ นี่ ฟัง เหมือนภาษาชนเผ่านะพี่
- คนเมืองสา(โดยเฉพาะ)
- รู้สึกว่าแปลกก่อ เมื่อ พูดว่า
- มาเมื่อแด่
- จะไปที่แน
- มากับแผล
- ยะจะแด่
- เมื่อแด่
- แว....???(อะไร)