สวัสดีค่ะคุณหมอเล็ก
พี่แอมป์คิดว่าเรื่อง "ทักษะการรู้เท่าทันการสื่อสาร" จะทำให้ผู้สอนเวียนศีรษะอยู่บ้างในเบื้องต้น
หากคิดว่านี่คือการฝึกกลไกการอ่านใจคนอื่นออก แล้วก็จบอยู่แค่นั้น เพราะจะจบลงที่วิชาจิตวิทยา
แต่หากมองให้ไกลไปอีกนิดว่านี่คือการสร้าง"ทักษะการรู้เท่าทันจิตใจตนเอง"
ครูก็จะสามารถสร้างมนุษย์ที่น่ารักออกมาสู่สังคมได้อีกเป็นจำนวนมาก โดยไม่ต้องกังวลกับกับวิชาใดๆ
แค่หาวิธีการและจังหวะในการฝึกให้เนียนในเนื้อทุกขณะจิตเท่านั้น
และหากมองให้ลึกซึ้งว่านี่คือการทำความเข้าใจธรรมชาติธรรมดาของกลไกของจิตใจ และจิตของมนุษย์ ด้วย"ปัญญาญาณ" อันเป็นเรื่องที่ฝึกได้
(พี่เชื่อว่า intuition เป็นเรื่องที่มนุษย์ฝึกให้เกิดได้)
การรู้เท่าทันการสื่อสาร ก็จะเป็นเนื้อเดียวกับปัญญาหยั่งรู้อย่างเป็นธรรมชาติธรรมดา ไม่มีอะไรเป็นพิเศษใดๆ
พูดไปแล้วก็ชักจะเสียวๆอยู่เหมือนกันค่ะคุณหมอเล็ก เพราะสิ่งที่เราคิดเองเออเอง แถมยังบอกว่า"เป็นธรรมดา"เช่นนั้น ก็ดูจะลดทอนคุณค่าของคำว่า"วิชา" และลดทอนความศักดิ์สิทธิ์ของสิ่งที่เราคิดว่าเป็น"ความรู้"อยู่พอประมาณ ทั้งที่ในหลายๆครั้งผู้รู้ท่านก็ได้บอกว่า อันความรู้และความจริงทั้งหลายในโลกนี้ ก็ยังมิอาจเรียกได้ว่าเป็น"ความจริงแท้"
จนกว่าจะมีใครสักคนที่จะเข้าถึงความจริงแท้นั้นด้วยตนเอง และเห็นความเป็น"ธรรมชาติธรรมดา"ด้วยตัวของตัวเอง อย่าง เป็น ธรรมชาติ
ประโยคยาวๆข้างบนนี้ พี่หมายถึงการฝึกจนเราสามารถรู้และเข้าใจได้แล้วด้วยตนเองอย่างเป็นธรรมชาติ ซึ่งไม่เกินความสามารถของมนุษย์ธรรมดาที่ตั้งใจจริงเลย (พี่เชื่ออย่างนั้น)
ว่าแล้วพี่ก็เผ่นไปตั้งหลักก่อนดีกว่าค่ะคุณหมอเล็ก เพราะเพื่อนบอกว่าถ้าเพ้อไปไกลกว่านี้เธอจะพาไปถ้ำกระบอก ไปอดเรื่องการรู้เท่าทันการสื่อสารให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย
นึกแล้วน่าหวาดหวั่นมากค่ะ : ) : ) : )
