(26)
การรู้เท่าทันการสื่อสาร ระดับสูง
คือการฝึกให้รู้เท่าทันจิตใจคน ทั้งจิตใจตนเอง และจิตใจของผู้อื่น
คือดิฉันต้องยกป้าย “ห้ามขัดคอ” ให้เพื่อนอ่าน ก่อนจะบรรยายหัวข้อนี้ เพราะเพื่อนบอกว่าดิฉันบ่นเรื่องของคนแก่ และให้หาเวลาไปเข้าวัดเข้าวาเสีย ดิฉันไม่ได้โต้เถียงเพื่อนๆซึ่งแก่พอๆกับดิฉันเลย ดิฉันแค่ค้านหัวชนฝานิดๆหน่อยๆเท่านั้น.....
ดิฉันบอกเพื่อนว่าการรู้เท่าทันการสื่อสาร ระดับสูง คือการฝึกให้รู้เท่าทันจิตใจคน ทั้งจิตใจตนเอง และจิตใจของผู้อื่น ต้องฝึกกันตั้งแต่ยังเล็ก ต้องฝึกที่ใจ ถามว่าฝึกอย่างไร ตอบว่าต้องใช้ธรรมะช่วยในการฝึก จึงจะได้ผลอย่างแท้จริง
เพราะเด็กจะได้เห็นตั้งแต่ต้นตอของปัญหา สภาพปัญหา สภาพพ้นปัญหา และวิธีแก้ปัญหา ให้ครบชุดแจ่มแจ้งกันไปเลย เมื่อเขาเห็นความจริงของชีวิตเช่นนี้ เขาจะมีทักษะการคิดและการตัดสินใจ เขาจะรู้ว่าอะไรดีอะไรไม่ดี เราก็จะสอนวิชาคนดีได้โดยง่าย
แต่ต้องพูดด้วยภาษาคนที่ฟังง่ายก่อน แล้วค่อยๆเชื่อมไปสู่ภาษาธรรม เมื่อเขามีพื้นฐานมากพอ หรือเมื่อเขาพร้อมที่จะเปิดรับและเรียนรู้สารชุดนี้ หากเด็กๆเขาแน่ใจว่าจะเป็นประโยชน์กับชีวิตเขา
สรุปเป็นคำสั้นๆว่า คิดทัน รู้ทัน หยั่งรู้ และหยั่งเห็นตามที่เป็นจริง
ทักษะชุดนี้ ลึกซึ้งเกินกว่าที่ครูธรรมดาอย่างดิฉันจะเข้าใจ ดิฉันพูดด้วยภาษาเช่นที่ว่านั้นไม่เป็น และไม่สามารถอธิบายได้ว่าต้องสอนอย่างไร หรือต้องใช้กระบวนการอย่างไรทำให้เกิดเป็นจริงได้ จึงได้แต่นำเสนอไปแบบที่ตัวคิด
(คือคิดได้ แต่ไม่อาจเข้าใจ และไม่สามารถอธิบายแก่ผู้อื่นได้โดยลึกซึ้ง แจ่มแจ้ง)
ไม่มีความเห็น