อ่อนเลขถ้วนหน้า - 2550

อ่านที่คุณกมลชนก มูสิกพันธ์ เขียนถึงความสามารถทาง "คณิต-วิทย์" ของเด็กไทย ซึ่งก็ยกประเด็นที่ ดร. รุ่ง  แก้วแดง เขียนถึงไว้ก่อนใน ที่นี่ และ ที่นี่ ก็รู้สึกเห็นด้วยอย่างแรง 

ทำไม ?

ผมไม่รู้

• อาจเพราะครูเองก็ไม่ถนัด
• อาจเพราะเนื้อหาคณิตศาสตร์เน้นนามธรรมเกิน
• อาจเพราะคณิตศาสตร์เดี๋ยวนี้ "ท่องเอาก็ได้" (ไม่อย่างนั้นจะกวดวิชาไปทำไม ?)
• อาจเป็นเพราะครูไม่มีเวลาสอน เพราะต้องไปทำ QA, ISO, TQM,ฯลฯ กันหมด (เป็นความจริงที่เจ็บปวด แต่มีผู้ปกครองเด็กคนหนึ่ง เล่าให้ฟังว่า ตั้งแต่ได้ทำระบบประกันคุณภาพ เด็กแทบไม่ได้เรียน)
• อาจเป็นเพราะเครื่องคำนวณมาแทนที่คนได้หมดแล้ว

ที่แน่ ๆ สิ่งที่พบกับตัวเองคือ นักศึกษามีพื้นฐานคณิตศาสตร์ที่อ่อนลงไปเรื่อย ๆ เมื่อมองโดยภาพรวม 

เด็กเก่ง มีทุกยุค เก่งมาก ๆ ก็มีอยู่เรื่อย ๆ

แต่ถ้าดูคนหมู่มากว่าเป็นอยู่กันอย่างไร ในเรื่องที่เกี่ยวกับพื้นฐานคณิตศาสตร์ จะใจหาย 

ยี่สิบปีก่อน ก็รู้สึกว่า พอใช้

สิบปีก่อน รู้สึกว่า อ่อนลงมาก

เดี๋ยวนี้ เลิกรู้สึกไปแล้วครับ คือเหมือนหลงทาง เคว้งคว้าง ไม่รู้ทิศ เพราะไม่กล้าหาจุดเทียบอ้างอิง

ทั้ง ๆ ทั้งที่การคำนวณทางเภสัช มักไม่ซับซ้อนนัก (ที่ซับซ้อนมาก ๆ ก็มีบ้าง แต่ไม่สอนมาก เอาเท่าที่จำเป็น) เดี๋ยวนี้ แม้หารเลขง่าย ๆ ในใจก็ไม่ค่อยเป็นกันแล้ว ซึ่งไล่เรียงแล้ว ผมเชื่อว่า ปัญหาคงเกิดไล่ตั้งแต่เด็ก เพราะแตะไปตรงจุดไหน ส่วนใหญมีปัญหาหมด

ผมไม่เชื่อว่าเด็กที่ผมเจอ เป็นกรณีที่พิเศษแหวกหมู่จากสังคมโดยรวม ในเรื่องอ่อนเลข

ตอนนี้ สังคมไทย ลุถึงระดับ

"อ่อนเลขถ้วนหน้า - 2550" 

ผมว่าสังคมไทยดัดจริตพอสมควรนะครับ ที่พูดว่า "กลัวว่าเวียดนามจะแซง" น่ะ

คนที่พูดอย่างนั้น ใช้ tense ผิดครับ

ไม่ใช่ future tense

ควรเป็น past perfect tense

อ่อนเรื่องภาษาอังกฤษอีกต่างหาก เฮ้อ