มาดูภาพที่หาดูได้ยากมากกันเถอะ

ที่ส่าภาพหาดูยากเพระเก็บภาพนี้ได้เพียงภาพเดียวเท่านั้นค่ะ จึงตั้งชื่อบันทึกว่า...มาดูภาพที่หาดูได้ยากมากกันเถอะ

วันอาทิตย์ในขณะที่พักกลางวัน  ครูอ้อยนั่งพักผ่อนพูดคุยกับเพื่อนๆที่มหาวิทยาลัย  หลังจากเรียนภาคเช้าเสร็จแล้ว 

โทรศัพท์ที่ทำเป็นระบบสั่นไว้  ก็สั่นขึ้น  ครูอ้อยเห็นชื่อลางเลือนที่หน้าปัดโทรศัพท์  เพราะครูอ้อยยังไม่ได้สวมแว่นตา  เบลอๆ  จึงสวมแว่น 

ทันทีที่เห็นชื่อว่า เป็นชายหนุ่มที่ราบสูง  กำลังเดินทางมากรุงเทพฯแน่เลย 

ถามไถ่ว่า ครูอ้อยว่างเย็นนี้หรือเปล่า  ครูอ้อยตอบทันที  เมื่อเจรจาเสร็จแล้ว 

ก็ขึ้นไปชั้น 4 ทำธุระก่อนที่จะเดินทางไปงานมงคลของลูก  แล้วเข้าห้องคอมพิวเตอร์เพื่อหาประวัติของอาจารย์ที่ปรึกษา 

ความจริงครูอ้อยหาไว้ตั้งนานแล้ว แต่ทำเพื่อเอาใจเพื่อนๆ เพราะเธอเพิ่งจะหาพบ  เลยดีใจ และแนะนำครูอ้อยอย่างโน้นอย่างนี้ 

ครูอ้อยอยู่กับเพื่อนๆ  ที่ห้องคอมฯ  สักพักใหญ่ 

เดินไปตึกคณะศึกษาศาสตร์  หาอาจารย์  ก็ไม่พบ 

ครูอ้อยโทรศัพท์หาพ่อบ้าน  และดำเนินการตามแผนการณ์  จะต้องไปดูร้านอาหารก่อนว่า  วันนี้เขาหยุดตรุษจีนกันหรือเปล่าจากนั้นก็ตรงดิ่งกลับบ้าน  ถึงบ้านพบพ่อบ้านนอนหลับอยู่  จึงเปิดตู้เย็น  หยิบนมเปรี้ยวมาดูด ไม่ทันไร  โทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีก ครูอ้อยจึงบอกพ่อบ้าน

พ่อบ้านลุกขึ้นอย่างเร็ว  อาบน้ำ แต่งตัว  และไปรับค่ะ 

อ้อ..ลืมไป..ในขณะที่นั่งรอพ่อบ้านอาบน้ำ ครูอ้อยโพสต์ได้ 1 บันทึก  เย็นนี้ครูอ้อยมีนัด...ทายซิว่านัดกับใคร

 

พอถึงที่นัดหมาย  ครูอ้อยก็ลงไปรับ..ยืนรอหันรีหันขวางสักพักก็พบค่ะ 

เธอคือ..คุณบอน..กาฬสินธุ์..กับเพื่อน..หนูนิด 

เมื่อขึ้นรถได้  หนูนิด  ตกใจ  เพราะคุณบอนไม่ได้บอกว่า...เป็นครูอ้อยที่มารับ..คุณบอนเป็นคนอย่างนี้ล่ะ   ชอบแกล้งคนอยู่ร่ำไป 

เราไปร้านอาหารทันที  ท่าทางหนูนิดกับคุณบอนสนใจ  สวนรถไฟมากเลย  เพราะร้านอาหารที่ครูอ้อยพาไปนั้น  อยู่ตรงกันข้ามกับสวนรถไฟพอดี   

เรากินไปคุยกันไปอย่างมีความสุข หนูนิดเล่าเรื่อง  ลืมสิ่งของที่ซิ้อมาฝากครูอ้อยไว้บนรถแล้วหาไม่เจอให้ครูอ้อยฟัง 

ครูอ้อยก็เลยบอกว่า  ไม่จำเป็นต้องมีของฝากหรอก  แค่มาหาครูอ้อยก็ดีใจแล้วค่ะ 

เมื่อกินจนอิ่มแล้ว  ครูอ้อยกับสาวๆ  พากันเข้าห้องน้ำ  ปล่อยให้ สองหนุ่ม คือ  คุณบอนกับพ่อบ้านครูอ้อยคุยกันค่ะ..อิอิ  หลังจากที่คุณบอนเขียนบันทึกถึงพ่อบ้านครูอ้อย  ลองอ่านที่นี่ค่ะ 

จากนั้น  ถึงเวลากลับ  เราเดินยืดเส้นไปในสวนรถไฟนิดนึง  ไปดูดนตรีวันหยุดที่มาเล่นให้เราฟัง 

ครูอ้อยเสียดายจังเลย  กล้องของครูอ้อยแบตเตอรี่มันหมด  เลยได้ภาพนี้ภาพเดียวเท่านั้น 

ครูอ้อยไปส่งหนูนิดที่  ซอยอินทามระ25

และส่งคุณบอนที่ป้ายรถเมล์ จตุจักร

[ตาหยู]

ร้านอยู่ตรงครับอาจารย์

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

ถามว่าร้านอยู่ที่ไหน...ใช่หรือไม่คะ ร้านอาหารชื่อ...ครัวตาน้อย อยู่ตรงกันข้ามกับ...สวนรถไฟ ค่ะ ราคาถูก อร่อย

[Ranee]

เรียนครูอ้อย

           ราณีเคยไปแถวนั้นบ่อย ๆ แต่ไม่เคยเดินแถวสวนรถไฟเลย นั่งแต่อยู่บนรถ (จริง ๆ แล้วไม่มีเพื่อนไปด้วย)  เห็นหนังหลายเรื่องก็ไปถ่ายทำที่สวนรถไฟเหมือนกันค่ะ 

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

สวัสดีค่ะคุณน้อง   Ranee

• แล้วเคยเห็น..ครูอ้อยแสดงหนังไหมคะ
• อย่าเข้าใจผิดว่าเป็นนางเอกนะคะ...ตอนนี้..ดีที่สุดคือ  ยายนางเอกค่ะ

อิอิ...ขำขำ

ขอบคุณที่แวะเวียนมาทักทาย..คิดถึงค่ะ

[จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร]

 "เก็บคำว่าคิดฮอด หยอดกระปุกหัวใจ "

เพลงในบันทึกของครูครับ เพราะดีครับ

และ มิตรภาพในบันทึกก็สวยงามเสมอๆครับ

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

สวัสดีค่ะคุณเอก...จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร

• G2K มีสมาชิกมาใหม่มากมาย..แต่คุณเอกก็ไม่เคยลืม..ครูอ้อยเลย..มีโอกาสมาแวะอ่านบันทึกของครูอ้อยเสมอ

เก็บคำว่าคิดฮอด.....หยอดกระปุกหัวใจ

ขอบคุณค่ะ

[นายบอน@kalasin]

 

โอ๊ะ F2F เล่าเรื่องจากภาพถ่าย เมื่อหนูนิด พบกับครูอ้อยครั้งแรก (เวอร์ชั่น หยอกครูอ้อย)

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

ไปอ่านมาแล้วค่ะ.....ลงหลายที่จังค่ะ.....งั้นก็ต้องล้างแค้นหลายบัญชีล่ะสิคะ

[นายบอน@kalasin]

ไปเป็นประธานผ้าป่า อิ่มบุญมาเต็มที่แล้ว สมควรปล่อยวางนะครับ เดี๋ยวบุญที่ได้รับมา จะมลายหายไปหมดนาครับ

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

• ครับ..ล้อเล่นครับ..ไม่รู้จะพูดยังไง..เลย
• คนมีความสุข..และความสุข..มากขึ้นเรื่อยๆค่ะคุณบอน

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

สนุก  สุขสันต์  อยากให้มีอีกนะคะคุณบอน