ครูอ้อยขอใช้เวลาที่เหลือให้มีความสุขที่สุด

วันหนึ่งในการเล็กเชอร์วิชาสถิติเพื่อการวิจัย  อาจารย์ผู้สอนก็เป็นอาจารย์สมเป็น...อาจารย์จริงๆ  หมายถึง...ไม่ได้ให้ความรู้แต่เพียงอย่างเดียว  ผสมกับการให้ข้อคิด  แนวทางการนำไปใช้อย่างมีความหมาย  ทั้งทางวิชาการและเรื่องของชีวิต 

ครูอ้อยชอบเรียนวิชานี้มาก  ถึงแม้ว่าจะเป็นวิชา...สถิติ..ที่ครูอ้อยไม่ค่อยสันทัด  แต่คิดว่า...หากทำใจให้รัก  ไม่นานนักก็อาจจะรักได้ 

อาจารย์ได้สอนให้พวกเราได้รู้และคิดหลายอย่าง เช่น  หากอยากได้อะไร...ให้ตะโกนทุกเช้าเวลาตื่นนอน  ..หรือ...วันนี้สอนเรื่อง...เวลาที่เหลืออยู่นั้นควรใช้ให้มีความสุขที่สุด 

ครูอ้อยฟังแล้วคิดตามไปเรื่อยๆ  กลัวจะลืมจึงจด..และทำเครื่องหมายว่า  " blog "   ซึ่งครูอ้อยจำทำทุกครั้ง  หากสะดุดใจอะไรกลับมาบ้าน  มาทบทวน  และเขียนบันทึกได้ทันที 

ความสุข...ใครๆ  ก็ปรารถนา  ความสุขบางชนิดได้มาเองโดยกำเนิด  หมายถึง  เกิดมาแบบคาบช้อนเงินช้อนทอง  มีความสุขติดตัวมา  ไม่ต้องหาความสุขมาเพิ่มเติม 

แต่ความสุขอีกชนิดหนึ่ง  คือความสุขที่.....ก็ต้องหามาด้วยความยากลำบาก  หรือใดใดก็ตาม  

ครูอ้อยมีความสุขทั้ง 2 ชนิดเลย  คุณพ่อคุณแม่ให้ความละเอียดอ่อนทางความคิด  ให้วินัยในเรื่องการทำงาน  ให้ความสุขตามอัตภาพของวิถีชีวิต 

ส่วนความสุขที่ครูอ้อยหาเพิ่มเติมนั้น  เป็นไปตามใจที่ปรารถนา  แล้วแต่ว่ามีความต้องการมากเพียงใด 

ส่วนใหญ่  ครูอ้อยไม่ค่อยตามใจตนเองเท่าไร  ในเรื่องอื่นๆ  ที่คนอื่นเขาทำกัน 

ครูอ้อยแคร์หัวใจของคนอื่นมากๆ   โดยเฉพาะคนที่รัก  สนใจ  และอยากเป็นเพื่อน  นี่คือความสุขของครูอ้อย

แค่พูดด้วย  แค่นั้น  มิต้องพินอบพิเทา  มีสิ่งของมาบำเรอปรนเปรอ 

แค่พูดด้วยเท่านั้น  ครูอ้อยก็มีความสุขแล้ว 

ส่วนเวลาที่เหลืออยู่นั้นในชีวิตนี้  สงสัยครูอ้อยต้องอยู่นาน  เพราะไม่ค่อยเจ็บป่วยแบบอาการเพียบ และญาติผู้ใหญ่  ส่วนใหญ่  มีอายุยืน 

ครูอ้อยคาดการณ์ไว้ได้เลยว่า  ต้องไขว่คว้าหาความสุขไปอีกนาน 

ดังนั้น  เวลาที่ยังเหลืออยู่  ..ความสุขของครูอ้อยอยู่ตรงไหน  อย่างไร  ในภาคต่อไปโปรดติดตาม......ขอทำงานที่คั่งค้างสักนิด  แล้วมาอ่านต่อนะตะ