เรียนบทละครพูดให้สนุก

   อยากจะเขียนหลายวันแล้วแต่ เน็ทไม่เป็นใจเท่าไร
   วันนี้และอีกหลายวันที่ผ่านมาได้สอนนักเรียนในวิชาภาษาไทย เป็นเรื่องวรรณกรรม "ละครพูดเรื่องเห็นแก่ลูก" บทพระราชนิพนธ์ในรัชกาลที่ ๖ พระนามแฝง"พระขรรค์เพชร" ก็คงต้องยอมรับว่าห้องสุดท้ายที่สอนนี้สนุกที่สุดทั้งผู้เรียนและผู้สอน(สำหรับผู้สอนถ้านักเรียนสนใจการเรียนก็สนุกที่สุดแล้ว)
    ก็เกริ่นกับนักเรียนว่าละครก็เน้นการแสดง ละครพูดเน้นอะไรนักเรียนทราบไหม... ใช่เลย...เน้นน้ำเสียง วันนี้เรามาฝึกตัวเองกับละครพูดดู ฝึกพูดอะไรก็ได้โดยนึกว่านักเรียนเป็นบ่าวของบ้านผู้ดี ....ฝึกพูดเป็นเสียงของคนที่ชอบดื่มเหล้าบ่อยๆ ....ฝึกพูดเสียงผู้นำ ผู้มีอำนาจ ...ฝึกพูดเสียงนางเอก....นักเรียนก็จะแข่งกันดัดเสียงเป็นคนนี้คนนั้นเสียงเซ็งแซ่
     อ้าว!  จะเริ่มแล้ว ครูจะให้นักเรียนคนหนึ่งอ่าน ชื่อเรื่องเกริ่นนำเรื่อง  นักเรียนก็เตรียมอ่านบท (เพื่อความสะดวกของครูก็นั่งเรียงเลขที่ละกัน นั่งเป็นวงกลมก็ได้บรรยากาศดี ) นักเรียนก็อ่านบทเป็นตัวละครต่างๆเริ่มตั้งแต่ นายล้ำ อ้ายคำ พระยาภักดีนฤนาถ และแม่ลออ วนกันไป นักเรียนก็อ่านบทไป เมื่อวนมาจบรอบ ครูก็ชมเชยคนที่อ่านน้ำเสียงได้เหมาะกับตัวละครและแนะนำเพิ่ม รอบที่ ๒, ๓ ,๔,๕ นักเรียนกล้าขึ้นเรื่อยๆ หลาย ๆ คนชอบใจเวลาที่เพื่อนดัดเสียงเป็นนายล้ำที่มีนิสัยชอบดื่มเหล้า 
    ละครพูดจบลงดูหน้านักเรียนยิ้มแย้ม ปรบมือกันใหญ่ ( คงปรบมือให้ตัวเอง ) ครูได้โอกาสก็ถามนักเรียนว่าเพื่อนคนไหนสวมบทบาททางน้ำเสียงได้ดี ....มีหลายคนทีเดียวที่ถูกเอ่ยชื่อ คงภูมิใจน่าดู วันนี้สอนม.๓.๓ สนุกจริงๆ