ความประทับใจ : คนที่มีน้ำใจดีงาม มีเมตตา กรุณา
วันนี้เป็นวันวาเลนไทน์ นะค่ะ ทุก ๆ คน ก็มีหน้าตาแจ่มใส เพราะว่าเป็นวันแห่งความรัก แต่ก็มีเรื่องประทับใจที่อยากจะเล่าให้ฟัง เผื่อจะเป็นเรื่องที่จะทำให้ทุกคนหันมามีเมตตา กรุณา และแสดงน้ำใจต่อเพื่อนมนุษย์ด้วยกันนะค่ะ เพราะจากตัวของฉันเองรู้สึกว่า คนในสังคมปัจจุบันนั้นมีน้ำใจ และเมตตา ช่วยเหลือซึ่งกันและกันน้อย เพราะจากประสบการณ์ ถ้าเราเป็นคนต่างจังหวัดเข้ามาอยู่ที่กรุงเทพฯ เวลามีปัญหาเราจะต้องแก้ไขด้วยตัวเองไม่มีที่ปรึกษา หรือเวลาเราเดือดร้อน หรือลำบาก หายากมากที่จะมีคนช่วยเหลือเรา แต่ก็มีเหตุการณ์เกิดขึ้นสำหรับฉัน เรื่องมีอยู่ว่าเมื่อวันที่ 10 กุมภาพันธ์ 2550 ที่ผ่านมา ฉันไม่สบายนอนป่วยอยู่ที่ห้องมีอาการเป็นไข้สูงมาก มีอาการป่วยตามตัว นอนอยู่ในห้องเพียงคนเดียว เพื่อน ๆ ที่อยู่ด้วยกัน ก็กลับบ้านกันหมด พอตื่นเช้าฉันรู้สึกว่าลุกไม่ไหวเพราะปวดศีรษะมาก มีอาการไข้ขึ้นสูงมาก เมื่อเวลาประมาณ 10 โมงป้าแต๋วที่ทำความสะอาดหอพักตามปกติของทุกวัน เห็นฉันนอนหลับโดยเปิดประตูไว้ จึงเดินเข้ามาถามว่าเป็นอะไร ฉันตอบแม่บ้านว่าไม่สบาย ไม่มีเสียงแม้แต่จะพูดออกมา ป้าแต๋วก็ถามว่ามียาทานหรือเปล่า ทานข้าวแล้วหรือยัง หลังจากนั้นประมาณ บ่าย 3 โมง ป้าแต๋วก็กลับขึ้นมาอีก พร้อมด้วยข้าวกล่อง และผลไม้ 1 ชุด ป้าแต๋วบอกว่าเห็นเราลุกไม่ไหวจึงไปซื้อข้าวและผลไม้มาให้ จากเหตุการณ์ดังกล่าวทำให้ฉันรู้สึกว่า คนดีของฉันไม่จำเป็นจะต้องที่เป็นคนที่เราสนิทสนมกันเสมอไป อย่างเหตุการณ์ของป้าแต๋วที่ช่วยเหลือเรา ยามที่เราลำบากไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้ ณ ตอนนั้น เราเข้าใจความรู้สึกของคนที่ไกลบ้าน ไกลจากอกพ่อและแม่ เมื่อเวลาเจ็บไข้ได้ป่วยก็ต้องช่วยเหลือตัวเองให้ได้ค่ะ จึงอยากขอบคุณป้าแต๋วมากนะค่ะ ที่ให้ความช่วยเหลือ และเพื่อนอีก 1 ท่าน ชื่อว่า บาส เป็นผู้ช่วยตัวโต พักอยู่ที่หอ ห้องใกล้ ๆ กัน ที่พาไปหาหมอ เมื่อวานนั้นนะคะ แม่บ้านเธอเป็นผู้หญิงตัวเล็กๆ มาก แต่มีความขยันทำงาน และมีน้ำใจ ช่วยเหลือเด็กที่อยู่ในห้องพักทุกคน แต่จะมีบางคนที่ไม่ชอบป้าแต๋ว แต่ฉันก็ไม่เห็นด้วยกับสิ่งที่คนเหล่านั้นไม่ชอบ เพราะว่าป้าแต๋วเขาใจดีกับเราเสมอมาค่ะ
ไม่มีความเห็น