อ่านแล้วทำให้ได้คิด

ชีวิตเราไล่ตามอะไรอยู่

ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณเจ้าของเรื่องนี้และขอบคุณพี่คนหนึ่งที่ได้ส่งmailฉบับนี้มาให้ อ่านแล้วทำให้ได้คิด ได้พิจารณาอะไรหลายอย่างในชีวิตของคนเรา ก็เลยอยากแบ่งปันให้เพื่อนได้อ่านบ้าง

มีเรื่องเล่าว่า...มีพระองค์หนึ่ง...ชอบทำอะไรแปลกๆ... วันหนึ่ง...พวก
กรุงเทพฯ...เอากฐินไปทอดที่วัด...จัดงานกันใหญ่โต...มีหนัง...มีลิเก...มี
ดนตรี...ผู้คนแห่กันมามืดฟ้ามัวดิน... ก่อนทอดกฐิน..ผู้คนมารวมกันเต็มศาลา...

หลวงพ่อเรียกเด็กวัดมา... บอกให้ไปเอาเนื้อจากโรงครัวมาก้อนหนึ่ง...แล้วเอา
เชือกมาด้วย... หลวงพ่อจัดการ...เอาเนื้อ...ผูกติดกับหลังหมา

ผูกเสร็จ...ก็ปล่อยหมา ... หมาเห็นเนื้ออยู่บนหลัง...ก็ไล่งับ... พอหัวโดด งับ...ตัวก็ขยับหนี...
เพราะหมามันกัดหลังตัวเองไม่ถึง... ยิ่งโดดงับเร็ว... ก้อนเนื้อก็หนีเร็ว... โดดไม่หยุด...เนื้อก็หนีไม่หยุด...น่าสงสารหมามาก...

หมาโดดอยู่นาน...งับเท่าไหร่...เนื้อก็ไม่เข้าปากสักที... ผู้คนบนศาลา...พา กัน
หัวเราะชอบใจ... หัวเราะเยาะหมา...ว่าทำไมมันถึงโง่ยังงี้... ไล่งับ...จะกิน
เนื้อ...ที่ตัวเองไม่มีทางไล่ตามทัน ตลอดชีวิต...

หลวงพ่อ...มองดูด้วยความสนุกสนานจนหนำใจแล้ว... ก็แก้เชือกออกจากหลังหมา...
แล้วหันมาพูดกับญาติโยมว่า...

มนุษย์เรา...มีความรู้สึกว่า...ตัวเองพร่อง...ตัวเองยังไม่เต็ม... ต้องเติม
ตลอดเวลา...เติมไม่หยุด...เพื่อให้ตัวเองเต็ม...

เราอยากสวย...อยากทันสมัย... ไปหาซื้อเสื้อผ้าที่สวยที่สุด...ทันสมัยที่สุด
ใส่... ดีใจได้เดือนเดียว...มีรุ่นใหม่ออกมาอีกแล้ว...สวยกว่า...ทันสมัย
กว่า... อยากได้โทรศัพท์มือถือรุ่นใหม่... ซื้อเสร็จ ๓ เดือน...รุ่นใหม่ก็ โผล่ มาอีกแล้ว...

ซื้อคอมพิวเตอร์ทันสมัยที่สุด...๒ เดือนต่อมา...มีรุ่นใหม่กว่าออกมา...ของเราตกรุ่น...
ซื้อรถเบนซ์...ทันสมัยที่สุด...แพงมาก... ขับได้ ๖ เดือน...มีรุ่นใหม่ออกมาอีกแล้ว...
ทันสมัยกว่า...แพงกว่า...ของเรากลายเป็นเชย...

เราต้องก้มหน้าก้มตา...ทำงานทั้งวัน ทั้งคืน...หาเงินมา... เพื่อมาทำให้ตัว เอง ทันสมัย...
ซื้อเสื้อผ้าใหม่...มือถือใหม่...คอมพิวเตอร์ใหม่...รถยนต์คัน ใหม่...
เหน็ดเหนื่อยแสนสาหัส... เพื่อไม่ให้ตัวเองตกรุ่น...

ปัจจุบัน... เรากำลังไล่งับความทันสมัย...เหมือนหมาที่ไล่งับเนื้อบนหลังของ มัน...

[คนขอบๆ]

เป็นเรื่องเล่าที่น่าสนใจดีครับเข้ากับสังคมเดี๋ยวนี้เลยผมนึกถึงสมัยเด็กๆแล้วก็ตอนเรียน ป.ตรี ก็ไม่เห็นชีวิตมันจะยุ่งยากขนาดนี้เลย สมัยนั้นนศ.หญิงยังไม่มีชุดรัดรูปกันเลย เดี๋ยวนี้อะไรมันก็สั้นลงๆ อาจรวมถึงชีวิตและความคิดของคนด้วยมั๊งเน๊าะ... เอามาเล่าสู่กันอีกนะครับรออ่านครับ

ขอบคุณนะค่ะ คนขอบๆ ที่แวะมาอ่านและแสดงความคิดเห็น  เอาไว้มีเรื่องอะไรดีๆจะเอามาเล่าสู่กันฟังใหม่ค่ะ