วันแห่งความทรงจำ
ร่างกายของคนเราทุกคน มีหัวใจแค่ดวงเดียว แต่ความรู้สึกของคนเรานี่สิ มันมีหลายอย่างเหลือเกิน แปลกที่หัวใจของเราคล้ายกับการเดินทางที่แสนยาวนาน หากเป็นชีวิตจริงการเดินทางของคนเราคงต้องไปตามเส้นทางต่าง โดยใช้พาหนะชนิดต่างๆ แต่มีบางคนบอกไว้ว่าการเดินทางของหัวใจ เขามักใช้ความรู้สึกแทน ซึ่งความรู้สึกของเราก็มีหลายแบบ ไม่ต่างกันกับ ถนนเส้นต่าง ๆ ที่แยกออกไปเป็นทางหลักทางย่อยหากอยากรู้ว่าตัวเองเดินทางมาถูกเส้นหรือเปล่า เราคงต้องใช้แผนที่กางออกเพื่อตรวจดูเส้นทาง แต่ความรู้สึกของเราคงต้องใช้หลายสิ่งหลายอย่างประกอบกันเช่น ความอดทน ความตั้งใจ ความเสมอต้นเสมอปลาย และความจริงใจ เพื่อให้หัวใจได้เดินไปยังเส้นทางที่ถูกต้อง
ความรักของคนเราเช่นเดียวกัน อย่าคิดเพียงแค่ว่า ฉันรักเขา หรือเขารักฉัน แต่มันต้องประกอบไปด้วยความเข้าใจการเอาใจใส่ต่อความรู้สึก และการถนอมน้ำใจกัน คำว่ารักมันอาจพูดออกมาได้ง่าย แต่การพิสูจน์ความรักมันยากกว่าที่เราตั้งเป้าไว้ ดังนั้นความรักหรือเรื่องของหัวใจจึงไม่ควรเอามาล้อเล่น ให้มันเปืองความรู้สึก เช่นเดียวกันกับการเดินทาง หากเรายังไม่รู้จุดหมายที่แท้จริงว่าจะไปที่ใดก็ควรจะ หยุดเพื่อสำรวจตัวเองให้แน่เสียก่น นอกจากนี้ยังต้องสำรวจไปถึงยานพาหนะของเราด้วยว่ามันพร้อมที่จะเดินทางไปกับเราหรือเปลา หากทุกอย่างขับเคลื่นด้วยแรงฝืน กรือการบังคับ มันก้คงต้องจบในสักวัน และต้องจบอย่างที่ตัวเราจะไม่มีวันมีความสุขได้เลย
ความเห็น (1)
เป็นการยากที่จะเข้าใจในคำว่ารัก
แต่ยากยิ่งนักหากจะรักอย่างเข้าใจ
ถ้าความรักคือทุกข์แล้วสุขคืออะไร
ถ้าความรักทำให้เสียใจ
แล้วทำไมคนเราถึงต้องการ