อาจารย์สา เรน คุณแม่ชีมาลี คุณแม่ชีพรทิพย์ และผู้เขียนมีโอกาสเดินทางไปกัมพูชาในระหว่างวันที่ 15-19 ธันวาคม 2549 เพื่อไปทำบุญ และช่วยกันขนหนังสือ ตำรับ ตำรามากมายหลายลังไปวัดเวฬุวัน พนมเปญ...
ผู้เขียนเตรียมพลาสเตอร์ยา และเงินไว้สำหรับไปทำบุญที่คลังเลือด
ท่านพระอาจารย์สา แอม อาจารย์ใหญ่ที่นั่นบอกว่า รู้จักกับท่านอาจารย์หมอวี โรงพยาบาลอองดวง ท่านเป็นหมอที่สนใจศึกษาพระไตรปิฎก
วันที่ 18 ธันวาคม 2549 เราได้ไปเที่ยวคลังเลือดกัน ไปชมคนเขมรบริจาคเลือด....
ภาพที่ 1: ท่านอาจารย์หมอวีนำเราไปเที่ยวคลังเลือด (พระภิกษุในภาพคือ ท่านพระอาจารย์สา แอม)
ภาพที่ 2: คลังเลือดที่นั่นแจกเสื้อยืด ด้านหลังเขียนไว้ว่า "การสละเวลา 1 ชั่วโมงของท่านช่วยชีวิตคนอื่นได้"...
ภาพที่ 3: ด้านหน้าเสื้อยืดมีเครื่องหมายกาชาด... พลิกไปดูที่ปกเสื้อด้านในจะพบคำรับรองว่า "สีไม่ตก" และ "ทำในประเทศไทย"
ขอเรียนเชิญท่านผู้อ่านชมภาพ และบรรยากาศการบริจาคเลือดแบบเขมรได้ที่บันทึก "จุมเรียบซัว(สวัสดี)กัมพูชา ตอน ๑๓, ๑๔"
ขอขอบพระคุณ:
กราบขอบพระคุณ คุณหมอที่ไปเยี่ยมที่บ้านครับผม มุกกี้เคยไปพนมเปญ ช่วงที่เค๊ามีรณรงค์บริจาคเลือดเหมือนกัน จำไม่ถนัดว่าเป็นช่วงที่คุณหมอกล่าวถึงหรือไม่ แต่เท่าที่สอบถามจากลูกค้าที่ไปด้วยกัน รู้สึกว่า ความรู้สึกของคนกัมพูชา ต่อการบริจาคเลือด จะไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เค๊ายังคิดว่ามันไม่ปลอดภัย หรือจะทำให้เค๊าเป็นอันตรายอ่ะครับ...
แต่สำหรับมุกกี้ ที่บริจาคเลือดมา มากว่า 10 ครั้ง ในชีวิต ก็พยายามอธิบายให้ลูกค้าเค๊าทราบ ถึงข้อดีต่าง ๆ ทั้งต่อตนเอง และผู้อื่นด้วย แต่ก็คงจะเปลี่ยนแปลงความคิดเค๊าไม่ได้มากนักหรอกครับผม....
ขอบพระคุณอีกครั้งครับ
ขอขอบคุณ... คุณ mookie
สยาดอ (เจ้าอาวาส) อู วิโรจนะ เนตองอู ท่าขี้เหล็ก + สยาดอ (เจ้าอากาส) อู ลักขณะ เมืองสกายน์ พม่า เพิ่งกล่าวตรงกันในรอบ 2+ สัปดาห์ว่า
ชาวแขมร์...
ท่านบอกว่า นับแต่ท่านอายุ 17 ปี และตั้งความปรารถนาบริจาคเลือดตลอดชีวิต... นับแต่นั้นมา ไม่เคยป่วยหนักเลยจนอายุเกือบ 60 ปี
ขอขอบพระคุณที่แวะมาเยี่ยมเยียน...