เรียนรู้ การบริหาร จากละคร แดจังกึม
ไม่แปลกใจเลยที่ ละครเกาหลีเรื่อง แดจังกึม จอมนางแห่งวังหลวง จะได้รับความนิยมอย่างมาก เพราะเป็นละครที่บรรจุเรื่องราวหลากรส ที่ล้วนแล้วแต่มีประโยชน์ทั้งสิ้น ไม่ว่าจะภูมิปัญญาของคนสมัยก่อนทั้งด้านการประกอบอาหารและการแพทย์ รวมทั้งตัวอย่างความอุตสาหะ การต่อสู้ไม่ย่อท้อต่ออุปสรรคของแดจังกึมตัวละครหลัก การต่อสู้กับระบบการเมืองโดยขุนนางคอรัปชั่นของซองซังกุง ผู้ดูแลห้องเครื่องสูงสุดที่ถูกแต่งตั้งขัดตาทับ และความรู้อื่นๆ อีกมากมาย เกร็ดความรู้เหล่านี้ มีแทรกอยู่ในเกือบทุกประโยค ทุกตอนของละคร
ความรู้ที่น่าสนใจในตอนที่ออกอากาศวันนี้ (อาทิตย์ที่ 20 พย)
ก็คือเรื่องของการบริหาร
และความเป็นผู้นำ
ในตอนที่ผ่านมา แดจังกึมสูญเสียความสามารถในการรับรส เนื่องจากประสาทการรับรสที่ลิ้นถูกทำลาย การสูญเสียการรับรสในคนที่มีหน้าที่ทำอาหาร เป็นเรื่องที่เป็นปัญหาใหญ่มาก เสมือนทหารออกรบโดยไม่มีดาบ ในขณะเดียวกัน ซังกุนสูงสุดประจำห้องเครื่องซึ่งชราภาพ และรู้ตัวว่าจะถูกกำจัดออกจากตำแหน่ง แต่ไม่อยากให้มีการแต่งตั้งด้วยระบบเส้นสายแบบเดิม จึงอาศัยจังหวะขณะที่อยู่ต่อหน้าฮ่องเต้ เสนอว่าตนเองชราภาพแล้ว สมควรจะมองหาผู้สืบตำแหน่งแต่เนิ่นๆ เพื่อไม่ให้เกิดโกลาหน หาคนกะทันหัน โดยเสนอให้มีการแข่งขันการทำอาหารกัน ระหว่างตัวเก็ง 2 คน คือฮันซังกุน และ แชซังกุน และให้เวลาในการเตรียมตัวระยะหนึ่งเพื่อให้ทั้งคู่ได้ฝึกฝน ซึ่งฮ่องเต้ก็เห็นด้วยว่าเป็นวิธีที่ดี และให้ถือเป็นธรรมเนียมปฏิบัติต่อไป
เหตุการณ์ช่วงนี้ แสดงถึงความฉลาด ในการแก้เกม ซึ่งต้องใช้ความกล้าหาญด้วยของซองซังกุง หัวหน้าห้องเครื่อง ในการต่อสู้กับระบบที่ไม่เป็นธรรมและขุนนางที่ไม่ดี โดยไม่ก่อให้เกิดอันตรายถึงตนเอง และเกิดผลสัมฤทธิ์อีกต่างหาก อีกประเด็นก็คือ เรื่องการเตรียมผู้นำรุ่นต่อไป
ในการที่จะเป็นซังกุนสูงสุดได้ดีนั้น ต้องมีผู้ช่วยคนสนิทที่มีความสามารถด้วย (ผู้นำจะเก่งและประสบความสำเร็จได้ ต้องมีผู้ช่วยที่เก่งด้วย) ทำยังไงหล่ะ จังกึมซึ่งฮันซังกุนหมายไว้มาสูญเสียรสชาติ ฮันซันกุงพยายามพาจังกึมไปหาหมอหลายแห่ง แต่ก็ไร้ผล ในครั้งหนึ่ง ฮันซังกุงซื้อปลาสดจากพ่อค้าคนหนึ่ง พ่อค้าคนนี้ตาบอด แต่ก็สามารถเลือกปลาสดได้ โดยใช้สัมผัสจากมือ และการดมกลิ่ม ฮันซังกุงจึงเกิดปิ้งแวบว่า จังกึมก็อาจใช้วิธีนี้ได้ จึงเลือกจังกึมเป็นผู้ช่วย โดยให้เหตุผลว่า จังกึมมีคุณสมบัติที่ไม่เหมือนคนอื่น คือความสามารถในการจินตนาการ สามารถดัดแปลงอาหารได้ (เลือกคนทำงาน ที่มี talent) แต่จังกึมก็กลัวว่าจะไม่สามารถช่วยฮันซังกุงได้ เพราะลิ้นไม่รู้รส แต่ฮันซังกุงให้ความมั่นใจจังกึม โดยยกเหตุการณ์ที่จังกึมทำอาหารในคราวที่ประกวดอาหาร ซึ่งนำน้ำแร่ มาต้มน้ำซุบ ทำให้รสดีขึ้น โดยที่แดจังกึมก็ไม่ได้ชิมหรือรู้รสน้ำแร่มาก่อน แต่ก็คิดว่านำมาใช้แล้วจะดี จังกึมจึงจำนนโดยเหตุผล หลังจากนั้น ฮันซังกุงก็ให้จังกึมฝึกฝนทำอาหาร โดยไม่ให้มีการชิมรส จังกึมฝึกอย่างหนัก ในที่สุดก็สามารถทำอาหารที่มีรสชาติที่ดีได้
จะเห็นว่า มีเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยเรื่องการบริหารอยู่ตลอด การทำงานให้ได้ดี ผู้นำคงทำคนเดียวไม่ได้ ต้องมีคู่หู หรือมือขวาชั้นเลิศด้วย การหามือขวาชั้นเลิศ อยู่ที่ผู้นำมองเห็น และสังเกต talent ที่มีอยู่ในตัวลูกน้อง รวมทั้งการให้กำลังใจ ให้ความเชื่อมั่น ให้คำแนะนำที่ดี ต่อลูกต้องที่สูญเสียความเชื่อมั่น
และสำหรับข้อคิดที่เป็นอมตะที่ ตัวละครแดจังกึมฝากให้พวกเราทุกคนในทุกๆตอนก็คือ
“ความพยายามอยู่ที่ไหน
ความสำเร็จอยู่นั่น”
ความเห็น (3)
