คนดีของฉัน : ตอนที่ 2


จงใช้เวลาที่เหลืออยู่สร้างความรัก และความอบอุ่นให้คนแก่ ได้ชุ่มฉ่ำหัวใจด้วยความกตัญญูเถอะค่ะ ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าครอบครัวอีกแล้ว

เมื่อวาน(1 กพ. 2550) ตอนเช้า  ดิฉันเขียนเรื่องราวเกี่ยวกับ "คนดีของฉัน"  เรื่องของ "พ่อแก่" (จ.ส.อ.ประเทศ  แก้วอ่วม)  ที่เลี้ยงดิฉันมาตั้งแต่เล็ก  ซึ่งท่านไม่ใช่พ่อแท้ๆ  แต่ก็ให้ความรัก ความอบอุ่น เหมือนกับดิฉันเป็นลูกของท่าน  

เรื่องราวเมื่อวานกล่าวถึงท่านที่นอนป่วยมานานกว่า 2 อาทิตย์  ด้วยโรคชรา และโรคร้ายอื่นๆ อีกมากมาย  และเมื่อวานตอนบ่ายดิฉันเพิ่งทราบข่าวว่าท่านเสียชีวิตลงแล้วด้วยความสงบ

อย่างที่บอก  ว่าดิฉันรู้สึกเสียใจที่ยังไม่ได้ทดแทนพระคุณของท่านเลย  ขอย้ำอีกครั้งว่า หากใครยังมีคุณพ่อ คุณแม่ อยู่ด้วย ถือเป็นโชคดีของท่านนะคะ  รีบตอบแทนบุญคุณของท่านเสีย  เวลาของท่าน(คุณพ่อคุณแม่)  เหลืออีกไม่มาก  จงใช้เวลาที่เหลืออยู่สร้างความรัก และความอบอุ่นให้คนแก่  ได้ชุ่มฉ่ำหัวใจด้วยความกตัญญูเถอะค่ะ  ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าครอบครัวอีกแล้ว  และวันนึงข้างหน้า  ลูกหลานของท่านก็จะทำเช่นนี้กับท่านเช่นกัน

ดิฉัน ได้แต่งกลอนบทหนึ่งเพื่อมอบให้กับ ความรักที่ยิ่งใหญ่ของ "พ่อแก่"  และจะนำขึ้นไปอ่านในวันฌาปณกิจ ของท่านด้วย  และขออนุญาตไว้อาลัยให้ท่านใน blog นี้ด้วย

                                            อาลัยรักพ่อแก่ 

นึกถึงวันเก่าก่อนตอนยังเด็ก                             ยังตัวเล็กเด็กนักไร้เดียงสา
มีพ่อเฒ่าแม่เฒ่าเฝ้าเลี้ยงมา                                 จนเติบใหญ่โตมาเป็นคนดี
ไม่ใช่พ่อแท้ๆ แต่ก็รัก                                         ห่วงใยนักเห็นพ่อป่วยและอ่อนล้า
พ่อประเทศเป็นคนดีมีเมตตา                             เป็นที่รักที่บูชาของทุกคน
มาวันนี้พ่อจากไปจนไกลลับ                             เราจะกลับมาเจอใหม่ในชาติหน้า
เคยทำบุญร่วมกันแต่นานมา                              ถึงตัวไกลใจห่วงหามิรู้ลืม
อยากบอกพ่อให้รู้ว่าสุดรัก                                 ขอบคุณนักที่อุ้มชูไม่ห่างหาย
ชาตินี้ขอให้พ่อหลับสบาย                                 พ่อจะอยู่ในหัวใจเราทุกคน
ไม่ต้องห่วงกังวลคนข้างหลัง                            ลูกจะยังช่วยดูแลแม่เฒ่าให้
ปเถิดพ่อ จงไปดี  ไปสบาย                               เกิดชาติหน้าฉันใดขอแทนคุณ  

 

หมายเลขบันทึก: 75901เขียนเมื่อ 2 กุมภาพันธ์ 2007 10:43 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 17:14 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (7)
  • ขอแสดงความเสียใจกับการจากไปของคุณพ่อคุณชาลิสานะคะ
  • และขอเป็นกำลังใจให้คุณชาลิสาเข้มแข็งนะคะ

ขอแสดงความเสียใจกับพี่สาว ด้วยนะครับ และเป็นกำลังใจให้พี่สาวคนนี้ ยืนหยัดต่อไปด้วยความเข้มแข็ง นะครับ

  • ขอร่วมไว้อาลัยกับพ่อแก่ของคุณชาลิสาด้วยครับ

สนับสนุนคุณชาลิสา ค่ะ

    กล่องของขวัญสีทอง

    ครั้งหนึ่งในวันปีใหม่ คุณพ่อทำโทษลูกสาวด้วยความอารมณ์เสีย เพราะว่าเด็กน้อยเอากระดาษห่อของขวัญสีทองซึ่งมีราคาแพงมาใช้ห่อเล่น  เขาเข้าใจว่าลูกสาวพยายามจะตกแต่งบ้านสำหรับวันปีใหม่เท่านั้น แต่เศรษฐกิจอย่างนี้ ใครก็สามารถอารมณ์เสียกับเรื่องเล็กน้อยแบบนี้ได้เสมอ  แต่เช้าวันรุ่งขึ้น เด็กน้อยก็ถือกล่องของขวัญที่ห่อด้วยกระดาศสีทองมาให้คุณพ่อและกล่าวอย่างร่าเริงว่า กล่องนี้ของคุณพ่อค่ะ

    คุณพ่อรู้สึกละอายกับการกระทำของตนเองเมื่อคืน เขากล่าวขอบคุณลูกสาวเบา ๆ และแกะกล่องอย่างระมัดระวัง แต่แล้วมันเป็นกล่องเปล่า  ไม่มีอะไรข้างในเลย   เขาโกรธและตะโกนถามลูกสาวว่า นี่ลูกไม่เคยรู้เหรอว่า  เวลาให้กล่องของขวัญกับใคร มันควรจะมีอะไรข้างในบ้างนะ   เด็กน้อยเงยหน้ามองคุณพ่อช้า ๆ พลางสะอึกสะอื้น  แต่เมื่อคืนหนู  หนูใส่ของขวัญไว้ให้คุณพ่อแล้วนะคะ  หนูหอมแก้มคุณพ่อใส่ไว้จนเต็มกล่องเลย   คุณพ่อรู้สึกตื้นตันใจขึ้นมาทันที  เขายกตัวลูกสาวขึ้นมาอุ้มไว้แนบอก  แล้วขอโทษเด็กน้อยที่เขาอารมณ์เสียไปบ้าง  ที่น่าเศร้าหลังจากนั้นไม่นาน  เด็กน้อยก็ประสบอุบัติเหตุและเสียชีวิต  ต่อมาหลายปี  คุณพ่อก็ยังเก็บกล่องของขวัญนั้นไว้ที่หัวเตียงเสมอ  เมื่อเขารู้สึกท้อแท้หรือเศร้าใจ  เขาจะหยิบกล่องสีทองมาเปิด  เขารู้สึกเหมือนลูกสาวได้กลับมาหอมแก้มเขาอีกครั้งหนึ่ง  อาจเป็นเพราะเหตุนี้  คุณพ่อยังจดจำความรักที่ลูกสาวมีให้เขาอย่างเสมอมา

   บางครั้งเรามัวแต่ทำงานจนลืมนึกถึงคนข้าง ๆ ตัว  บางครั้งเราต้องผสมผสานหน้าที่กับความรู้สึกของคนใกล้ตัวเราด้วย    เพราะคุณอาจจะเห็นหน้าเค้าเป็นครั้งสุดท้าย   ดิฉันเข้าใจความรู้สึกของคุณค่ะ  เพราะมีคุณพ่อแก่ ๆ ที่สุขภาพไม่ค่อยดีอยู่ต่างจังหวัด  การกลับบ้านต้องใช้เวลานาน  ซึ่งกลับบ้านแต่ละครั้งจะต้องลาทั้งสัปดาห์  ซึ่งเมื่อกลับมาทำงานแล้วจะได้ยินเสียงนกเสียงกาบ่นเหมือนกัน  แต่ดิฉันก็ไม่สนใจ เพราะดิฉันคิดว่าถ้าดิฉันยึดมั่นหน้าที่  คนที่ทำงานก็อาจชมเชย  แต่ในทางกลับกันดิฉันก็จะได้ชื่อว่าเป็นคนอกตัญญู เพราะไม่สนใจพ่อแม่  ดังนั้น เราต้องผสมผสานหน้าที่กับความกตัญญูให้ได้  และยึดมั่นอย่าสั่นคลอนกับเสียงติฉินนินทาของผู้คนรอบข้าง

 

ขอขอบคุณ คุณชาลิสา...

  • ก่อนอื่นขออนุโมทนาในกุศลเจตนาที่คุณชาลิสาระลึกถึงพระคุณของบุพการี หรือผู้ที่มีพระคุณในกาลก่อน... สาธุ สาธุ สาธุ

ต่อไป...

  • ขอแสดงความเสียใจในการสูญเสียบุคคลที่ควรเคารพรัก...
  • ขอให้คุณพ่อของคุณชาลิสาได้รับส่วนแห่งบุญที่คุณชาลิสา และผู้เขียนทำไว้แล้ว ทำอยู่ และจะทำต่อไป เพื่อประโยชน์ เพื่อสุขตลอดกาลนานเทอญ...

ขอบพระคุณทุกท่านที่ร่วมแสดงความเสียใจให้ "พ่อแก่"  วันนี้จะเป็นวันสุดท้ายของพ่อแก่แล้ว  จากนี้ไปท่านจะเหลือแต่ชื่อ และเถ้าถ่าน   ดิฉันจะบอกพ่อแก่ว่าท่านทั้งหลาย  ร่วมไว้อาลัยในความรักที่ยิ่งใหญ่ของพ่อแก่ด้วยค่ะ

ขอให้ทุกท่านประสบแต่ความสุข ความสำเร็จ

ด้วยความเคารพ

  ขอแสดงความเสียใจด้วยค่ะ  อาจจะเข้ามาอ่านช้าไปนิดนึง.... เข้าใจถึงความรู้สึกที่ต้องสูญเสียคนที่รักหรือคนที่มีพระคุณ...ว่าเป็นอย่างไร...และขอให้ท่านที่ยังโชคดีมีคุณพ่อ คุณแม่อยู่เป็นร่มโพธิ์ร่มไทร...ได้โปรดดูแลและตอบแทนพระคุณท่านให้มาก ๆ ในตอนที่ท่านยังมีชีวิตอยู่......เหมือนที่คุณชาลิสาได้บอกไว้ค่ะ

 

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท