น้องตาลหายไป....
|
เจอเศษกระดาษแผ่นหนึ่ง เป็น e-mail address ที่ผมเคยจดเอาใว้หลายปีมาแล้ว ความว่า " [email protected] ...ไอ้ตาลตาโต..." กระดาษแผ่นนั้นได้กระชากความรู้สึกของผมกลับไป"เขาหลัก"อีกครั้ง เมื่อสามสี่ปีที่แล้วเห็นจะได้ มีผู้หญิงคนหนึ่งสะพายเป็เข้ามาสมัครงานในออฟฟิทที่ผมทำงานเป็นไกด์ประจำอยู่ที่นั่น เธอเป็นคนอีสาน ผิวคล้ำ ตาโต ตัวเล็กๆ แต่อารมณ์ดี ทางบริษัทรับเธอเข้าทำงาน และเราก็เป็นเพื่อนร่วมงานกันตั้งแต่นั้นมา ตาลมีตำแหน่งเป็นโอเปอเรชั่น เธอเป็นคนเก่ง ขยันและรับผิดชอบ งานของผมซึ่งต้องผ่านการจ่ายจากตาลโดยตรงจึงสะดวกและง่ายไปโดยปริยาย เธอมีความเชื่อมั่นในตัวเองสูง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเรื่องการแต่งตัว ถึงแม้เธอจะมีผิวตัวที่คล้ำแต่เธอก็ชอบสีสันโดยเฉพาะสีที่แปร๊ดเป็นพิเศษ เธอมักจะออกไปใหนมาใหนด้วยผ้าพันคอสีชมพูสีสดเสมอ เธอมักจะโดนเพื่อนๆจับขึ้นเขียงเรื่องการแต่งตัวทุกๆวัน แต่เธอก็ยังคงยิ้ม และหัวเราะโชว์ฟันที่ขาวและตาโตอย่างอารมณ์ดี นอกจากเธอจะเก่งเรื่องงานและการแต่งตัวแล้ว ตาลยังเก่งเรื่องเข้าครัวอีกด้วยโดยเฉพาะเมนูอีสานรสเด็ดซึ่งหลายๆคนไม่อาจปฏิเสธได้เลยและพร้อมใจพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า"แซบอีหลี" ผมยังจำได้ครั้งแรกที่พาตาลไป inspection ที่เขาสก ระหว่างทางที่ผมแวะเป็นจุดชวิวจุดหนึ่งบนเขาสก ตาลไม่ได้สนใจทิวทัศน์ที่นั่นมากไปกว่าการเก็บผักเก็บหญ้าตามสองข้างทาง เธอกลับมาพร้อมกับยอดผักยอดไม้เต็มสองมือ "พี่การีม..พี่การีม..เย็นนี้เราไม่ต้องจ่ายกับข้าวแล้วหล่ะ" ผมตกใจเมื่อเห็นตาลเก็บมาเยอะแยะขนาดนั้น "เอ็งไปเก็บอะไรมา กินกินเข้าไป เดี๋ยวก็นั่งซึมเหมือนหมาเป็นใข้หรอก" ตาลจะทำเสียงหัวเราะเล็กๆแหลมๆอยู่ในลำคอซักพัก ก่อนจะระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่งตามสไตล์ของเธอ ...ตาลได้ย้ายที่พักไปอยู่ที่บ้านบางเนียงก่อนหน้าวันที่ 26 ธันวาคม 2547 ไม่มากนัก ผมได้มีโอกาศเจอกับตาลอีกครั้งที่บางเนียง ดูเธอไม่ค่อยสบายใจนัก และไม่คิดว่า นั่นจะเป็นการเจอกับตาลเป็นครั้งสุดท้าย.. บางเนียง เป็นอีกสถานที่หนึ่งที่โดนคลื่นซึมิถล่มแบบหนักหน่วง ความเสียหายเกินจะบรรยาย เราไม่สามารถกำหนดจุดที่แน่นอนเพื่อจะตามหาใครซักคนได้ เราเสียเพื่อนไปมากมายจนไม่อาจย้อนนับได้ว่าเราเสียใครไปบ้าง... ช่วงเวลาสองเดือนที่คอยช่วยเหลือออกหาคนตาย กับอีกสองอาทิตย์ที่เป็นอาสาสมัครอยู่ที่วัดย่านยาว ผมไม่มีสิทธ์รุ้เลยว่านั่นคือร่างของใครบ้าง จะมีตาลรวมอยู่ด้วยหรือเปล่าก็ไม่รู้ ตาลจากไปโดยไม่มีโอกาศร่ำลาใครเลย แต่รู้ใว้เถอะว่าทุกๆคนยังคิดถึงตาลอยู่เสมอ "หลับให้สบายเถอะตาล"
|
ความเห็น (10)
ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ
ตอนนี้ก็ยังมีคนอีกมากมายที่ยังจำเหตุการณ์ในวันนั้นได้ดี
| ขอบคุณครับคุณ PAN |
|
มะตาล เป็นหนึ่งในอีกหลายคนที่ยังจำได้ "นาง"แม่บ้านอัธยาศัยดี "พี่เตก"พี่ชายที่แสนสุภาพ "หนิง"น้องฝึกงานที่ฝึกทุกๆงานที่ขวางหน้า และ"โกอัด"จิ๊กโก๋ใบจากผู้มีถานะดีแต่พิสมัยกลิ่นยาเส้นมากกว่า"มาร์โบโร" ฯลฯ ผมไม่มีวันลืมคนเหล่านั้นได้เลยครับ ขอบคุณครับคุณ PAN |
- อ่านแล้วจุกที่คอค่ะ
- แม้สึนามิไม่ได้พรากคนที่ดิฉันรู้จักไปเลยสักคน
- แต่สึนามิทำให้ดิฉันรู้ว่า มีคนที่รักและห่วงใยดิฉันมากมาย
- ด้วยดิฉันอยู่ในพื้นที่อันตราย ทุกวันดิฉันตระเวนขับรถไปประมูลสระว่ายน้ำ/ ดูแลลูกค้าสระว่ายน้ำ (ตอนนั้นดิฉันทำงานให้กับบริษัทฝรั่ง มีคู่หูเป็นฝรั่ง) รอบเกาะ
- ตัววัดเรตติ้งเมื่อเกิดภัยพิบัติ คือ Mail/ โทรศัพท์บ้าน มือถือ การฝากถามข่าว ฯลฯ
- เพื่อนๆ ญาติที่ไม่เจอกันนานเป็น 10 ปี ก็ได้ยินเสียงพวกเค้าค่ะ
- ที่สำคัญ ดิฉันมีเพื่อนทาง Internet คนหนึ่ง ซึ่งเราติดต่อสัมพันธ์กันฉันท์พี่น้องมากว่า 7 ปี ไม่เคยเห็นตัวจริง แชร์ทุกข์ สุขกันมาโดยตลอด เป็นสายต่างประเทศสายแรก ที่ถามมาว่า ยู โอเค มั้ย
- ณ ขณะพิมพ์ตอนนี้ ความตื้นตันนั้นยังไม่หายค่ะ
- เสียใจกับเพื่อนๆ คุณด้วยนะคะ
- อ่านแล้วทั้งขนลุก...เพราะตาลชอบสีสันแปร๊ดเหมือนครูอ้อย
- อ่านแล้วจุกที่คอ...เพราะครูอ้อยชอบกินส้มตำ
- อ่านแล้วน้ำตาคลอ..เพราะตาลเป็นคนอีสานเหมือนคนที่ครูอ้อยรัก
- อ่านแล้วเศร้าใจ...เพราะตาลไม่น่าเสียชีวิตในซึสามิเลย
เสียใจในครั้งนี้ด้วยค่ะ
|
สวัสดีครับคุณ Bright Lily เหตุการณ์ผ่านไปนานแล้ว แต่ความผูกพันธ์และความเป็นเพื่อนยังคงอยู่กับเราและบอกเราว่า"เรายังมีเพื่อนที่ดี" เหมือนกับเพื่อนของคุณ Bright Lily ที่ห่างหายกันไปนานแต่สายสัมพันธืยังแนบแน่น แม้เวลาก็ไม่อาจทำลายได้ แม้ผมจะสูญเสียเพื่อนไปหลายคน แต่ผมก็ได้เพื่อนใหม่มาทดแทนหลายคนเหมือนกันครับ คุณ Bright Lily คือหนึ่งในนั้นครับ ขอบคุณครับสำหรับกำลังใจและการแวะเยี่ยมเยียนอย่างสม่ำเสมอ |
|
สวัสดีครับ ครูอ้อย น้องตาลยังมีอีกอย่างที่เหมือนครูอ้อย เธอเป็นคนเก่งภาษาอังกฤษมากเลยครับ ในยามที่เราว่าง เรามักจะมานั่งทบทวนและฝึกการใช้ภาษาด้วยกัน ขอบคุณมากครับครูอ้อย |
- สวัสดีคะคุณ Kareem
- อ่านแล้วเศร้าค่ะ....ไม่อยากให้เหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นอีกเลย เป็นความสูญเสียใหญ่หลวง ที่สำคัญคือการสูญเสียทางด้านจิตใจค่ะ...ขอเป็นกำลังใจให้ญาติมิตรของคุณตาลด้วยค่ะ
|
สวัสดีครับพี่ nutim ผมพยายามติดต่อหาญาติน้องตาล แต่ไม่สำเร็จครับ ผมไม่มีข้อมูลอื่นๆของตาลอยู่เลย ก็ได้แต่หวังว่า ญาติๆน้องตาลได้นำเธอกลับบ้านไปเรียบร้อยแล้ว....... การได้บอกเล่าเรื่องราวของตาล ก็เหมือนการพยายามช่วยเหลือเธอซักครั้ง เพราะที่ผ่านมาผมแทบไม่ได้ช่วยอะไรเธอเลย.. ขอบคุณครับ
|
เขียนไว้นานรึยังเนี่ย เพิ่งมาค้นเจอ ใช้คำสละสลวยเชียวนะบังกาหรีม เรายังจำคำที่บังว่า มีนะ อย่าทำหน้าเหี้ย....ม แรง เจ็ยใจ.....ฮือๆๆๆๆ