ทึ่ง! กับท่านผู้ใหญ่ เปิดใจ "ถอดหมวก" มาเรียนรู้เรื่องบล็อก
ที่จริงแล้วเรื่องน้ีเกิดขึ้นเมื่อวันศุกร์ ที่ผ่านมาติดเสาร์ - อาทิตย์ ผมเลยไม่ได้เขียนมาเล่าสู่กันฟัง
เรื่องจริงคือว่า ตอนวันศุกร์ผมกลับจากกินอาหารเที่ยง กลับเข้ามาในสำนักงานก็มาพบกับ ท่าน ผอ. จรัญ ศรีวิไล ผอ. กศน.อำเภอพระพรหม และ ครูนงเมืองคอน กำลังขมักขะเม้นอยู่ หน้าเครื่องคอมพิวเตอร์ ผมยกมือไหว้ทักทายท่าน ผอ. จรัญ แล้วถามว่ากำลังทำอะไรกันอยู่เห็นสีหน้าเครียดกันจัง คำตอบก็คือ กำลังเข้าระบบของ gotoknow อยู่ไม่รู้เป็นอย่างไรกี่ครั้งก็ เข้าระบบไม่ได้ ผมทำที่สำนักงานที่ ศบอ. พระพรหมทำได้ แต่มาที่ ศบอ. เมือง ทำไมมันเข้าไม่ได้ ครูนง บอกว่าน้องสำราญ ช่วยที พี่ปล้ำตั้งนานแล้วยังเข้าไม่ได้ นี่กำลังจะเปิดบล็อกใหม่ให้แล้ว
ผมเข้าไปนั่งแทนครูนง แล้วเริ่มถาม ท่าน ผอ. จรัญ ถึงขั้นตอนการเปิดที่ผ่านมา ท่านหยิบเอาสมุดบันทึกออก มาดูขั้นตอนการสมัครสมาชิก และ การเปิดบล็อก ปรากฎว่า ที่เข้าไม่ได้คือ ท่านจำรหัสผ่านผิดไปหนึ่งตัว หลังจากนั้นผมให้ท่าน ทดลองทำเอง อยู่ 2 เที่ยว ท่านก็ทำได้ และได้ ลปรร เรื่องการที่ จะอ่านบันทึกของคนอื่นที่เราสนใจอ่าน (ผมดูที่บล็อกของท่าน ยังไม่มีแพลนเน็ต) ผมก็เลยให้ท่านเปิด แพลนเน็ต ให้ทำด้วยตัวเอง โดยผมแนะนำอยู่ข้าง ๆ เปิดเสร็จ ก็ให้ท่านฝึกดึงบล็อกของผู้อื่น เข้ามาอยู่ในแพลนเน็ตของท่าน ท่านฝึกดึงบล็อกที่สนใจเข้า แพลนเน็ตของท่านจนชำนาญเลยครับ
ที่ผมชอบที่สุดคือ ... ท่าน ผอ. นั่งคุยกับผมแบบไม่ถือเนื้อถือตัว เหมือนกับว่าผมเป็นเพื่อนคนหนึ่ง พูดภาษาถิ่นใต้ ยอมรับในความ สามารถของผมและสิ่งที่ผมบอกให้ท่าน ให้ท่านได้ฝึกทำ ครูแต้ว เข้ามาเห็น พูดว่า "วันน้ีครูราญบังอาจสอน ผอ. เลยนะ" ท่านบอกว่า สอนได้ไม่เป็นไร ก็เราไม่รู้แต่เขารู้เราก็ต้องเรียน จากเขา อย่าไปคิด อะไรมาก หากคิดเอาแต่เจ้ายศเจ้าอย่าง เมื่อไหร่เราจะได้รู้ เรื่องอย่างน้ี เด็กๆมันเป็นเร็วกว่าเรา
จากเรื่องแพลนเน็็ตมาถึงเรื่องการนำรูปขึ้นประวัติ ผมได้แนะนำขั้นตอนการนำรูปขึ้นให้กับท่าน ทุกขั้นตอนตั้งแต่เริ่ม ผมสังเกตว่า ท่านผอ. จะจดบันทึกขั้นตอนการทำ จากการปฏิบัติอย่าง ละเอียด ท่านบอกผมว่ากันลืม หลังจากนั้นท่านบอกขอบคุณผม ที่ช่วยแนะนำ และขอตัวกลับขอตัวกลับ....
ผมมานึกถึงเรื่องการ "ถอดหมวก" ท่าน ผอ. จรัญ ศรีวิไล ผู้อำนวยการศูนย์บริการการศึกษานอกโรงเรียนพระพรหม จังหวัดนครศรีธรรมราช ท่านได้ "ถอดหมวก" ของท่านลงมา เป็นผู้เรียนได้อย่างน้ี นับถือ นับถือ ... เพราะว่ามีน้อยคนนักที่จะ "ถอดหมวก" ลงมาได้อย่างท่าน.... ส่วนผมนั้นคิดเพียงว่า วันน้ีผมได้ทำหน้าที่ของคน กศน. ที่จัดการศึกษาตลอดชีวิต ให้กับคนไทยทุกคน ที่สนใจอยากเรียน สมกับแบรนด์ใหม่ "กศน. เพื่อนเรียนรู้"
ความเห็น (2)
บันทึกนี้น่ารักจังเลยค่ะ ^__^
- ขอบพระคุณมากครับ คุณ k-jira ที่กรุณาเข้ามาเยี่ยม หวังว่าคงได้ ลปรร กันในโอกาสต่อไปนะครับ...
ขอบคุณ
ครูราญเมืองคอน คนนอกระบบ