คำพูด...จากคนที่ไม่รู้

ครูอ้อยไปเที่ยวทางเหนือ ครูอ้อยชอบสำเนียงและภาษาทางเหนือมากเลย ครูอ้อยอยากพูดเป็นด้วย แต่ไม่กล้า กลัวพาภาษาวิบัติ

สำเนียงภาษา  กิริยาส่อสกุล

เปล่า...ไม่ได้พาดพิงใครหรอกค่ะ   แต่นึกขำขำตัวเอง  เพราะเรื่องเกิดขึ้นกับตัวครูอ้อยเองค่ะ

 

ครูอ้อยไปเที่ยวกับครอบครัว  โดยขึ้นไปทางเหนือ   ครูอ้อยชอบภาษาและสำเนียงทางเหนือมากเลยค่ะ  เคยคิดจะหัดพูด  แต่ไม่กล้า  กลัวจะพาภาษาวิบัติ

วันหนึ่งที่ครูอ้อยขึ้นดอยสุเทพ   หลังจากที่กราบไหว้พระธาตุ  เคาะระฆัง  ตีฆ้อง  ชมต้นไม้แปลกๆ   ชมวิวเชียงใหม่แล้ว  

ครูอ้อยก็จะลงจากดอยล่ะค่ะ  แต่ก่อนจะลง  ครูอ้อยเหลือบตาไปเห็นโอ่งน้ำ  คงจะเย็น น่าดื่ม  มีกระบวย 2 อัน  อันใหญ่กับอันเล็ก 

ครูอ้อยเลือกหยิบอันเล็ก  ตักน้ำแต่พอดื่ม  และดื่ม  ขณะที่ดื่ม  มีแม่เฒ่าคนเมืองเดินผ่านมา  พูดว่า  " แต่งพื้นเมือง  กินน้ำบ๊วย " 

ครูอ้อยได้ยินอย่างนั้นจริงๆค่ะ  ครูอ้อยก็เลยรำพึงว่า  " ไม่ใช่น้ำบว๊ยสักหน่อย  เป็นแค่น้ำเย็นธรรมดานี่เอง "

มารู้อีกที  พ่อบ้านบอกว่า  น้ำบ๊วยที่ได้ยินนั้น  หมายถึง  น้ำที่ตักด้วยกระบวยตักน้ำ  นั่นเอง

ขออภัยค่ะ...มันเป็นคำพูดจากคนไม่รู้ค่ะ..

[k-jira]

เอ.. บันทึกนี้ทำไมคุ้นๆว่าเคยอ่านแล้วล่ะคะ

^___^

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

น้องจูนขา 

• ครูอ้อยก๊อปงานมาใหม่ค่ะ  เก่งมากค่ะ  
• จับผิดครูอ้อยได้ 
• ยกให้เป็นยอดนักอ่านเลยค่ะ.....น้องจูนยอดนักอ่านของครูอ้อย