รู้มั้ย? ว่าทำไมนกถึงต้องบิน...

 

                 เมื่อวานอ่านหนังสือของ "อาจารย์แสง จันทร์งาม" ซึ่งเขียนบทความในหนังสือ "เกร็ดธรรม" อ่านเรื่องแรกก็รู้สึกประทับใจ และคิดถึงเพื่อนๆ ชาวบำราศฯ

                 บทความนี้อยู่ในตอนที่ 1 ชื่อเรื่องว่า "ชีวิตคือการแก้ปัญหา" นกเป็ดน้ำฝูงใหญ่ กำลังบินอพยพลงไปทางใต้ ในตอนกลางฤดูหนาว เป็นระยะทางหลายพันไมล์ ขณะที่กำลังบินอยู่นั้น มีนกหนุ่มตัวหนึ่งเกิดความเบื่อหนายขึ้นมา

                 มันเห็นว่าชีวิตนกไม่เห็นมีอะไรมีแต่กวักปีกบินอยู่ตลอดเวลา ประเดี๋ยวก็อพยพไปทางใต้ ประเดี๋ยวก็อพยพไปทางเหนือ เป็นภาวะจำเจซ้ำซากน่าเบื่อหน่ายที่สุด

                วันหนึ่งขณะที่บินอยู่เหนือทะเลสูงขึ้นไปหลายพันฟุต นกหนุ่มไม่สามารถจะอดทนต่อความเบื่อหน่ายได้ จึงหยุดบินเสียด้วยการหุบปีกเข้ากระชับกับลำตัว ผลก็คือว่า ร่างของมันลอยละลิ่วลงสู่ท้องทะเล กระทบผิวน้ำอย่างแรง แล้วจมหายไป

                นกแก่ที่เป็นจ่าฝูงเห็นเข้า มันได้เปล่งอุทานออกมาเบาๆ ว่า "การบินเป็นหน้าที่โดยธรรมชาติของนก คุณค่าของนกอยู่ที่การบิน ถ้าหยุดบิน นกก็จะไม่เป็นนกอีกต่อไป" ชีวิตของเราแต่ละคนก็เปรียบเหมือนนก เราเกิดมาพร้อมด้วยชีวิตร่างกายที่เต็มไปด้วยปัญหาที่จะต้องแก้ไขปัญหาความอดอยาก หิวกระหาย ปัญหาโรคภัยไข้เจ็บ ปัญหาความโง่เขลาเบาปัญญา ปัญหาการต่อสู้ดิ้นรนกับภาวะแวดล้อม นอกจากปัญหาของตนเองแล้ว

                ยังมีปัญหาที่คนรอบข้างนำมาให้ช่วยแก้อีก ชีวิตจึงเป็นกระบวนการแก้ปัญหาโดยธรรมชาติ "การแก้ปัญหาเป็นหน้าที่โดยธรรมชาติของมนุษย์ เหมือนการบินเป็นหน้าที่ของนก การแก้ปัญหาทำให้ชีวิตมีคุณค่า"

              เพราะฉะนั้น เมื่อเผชิญปัญหาอย่าบ่น อย่ากลุ้ม จงตั้งใจแก้มันด้วยความสุขุมเยือกเย็น จงบินไปเรื่อยๆ ในที่สุดก็จะถึงดินแดนอบอุ่นที่คอยอยู่ทางซีกโลกด้านใต้ ขอให้ทุกท่านพบกับซีกโลกด้านใต้โดยไวและโดยสวัสดิภาพกันทุกท่านครับ

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

ขอบคุณมากค่ะ  กำลังบินไปแบบเงียบๆ ไม่บ่น

หวังว่า จะได้พบดินแดนซีกโลกด้านใต้โดยไว ด้วยกันนะคะ