จิต สมาธิ และ ความมุ่งมั่น ในวัยเยาว์
ช่วงนี้ รู้สึกโล่ง สบายๆ กว่าหลายเดือนที่ผ่านมา เพราะอยู่ระหว่างการพักภารกิจด้านบริหารชั่วคราว (ม.ค.-เม.ย.) โดยมีคำมั่นกับตนเองไว้ว่าจะสะสางงานวิจัยที่คั่งค้าง แต่ถึงวันนี้ก็ เวลาก็ล่วงไปกว่าค่อนเดือนของมกราแล้ว ยังไม่ได้เริ่มอะไรจริงจัง ยังเข้าไปเกี่ยวข้องกับงานอื่นๆ ก็รู้ตัวเองค่ะว่า คงเพราะ “ใจ” และ "ความนึกคิด" ของเรามีเรื่องอื่นๆ อยู่มาก ทำให้ไม่มีสมาธิกับงานวิจัยที่จะต้องสะสาง
เวลานึกถึงเรื่องสมาธิในการทำงานทีไร ทำให้นึกย้อนไปตอนเป็นที่ยังเด็กค่ะ เรามักทำอะไรๆ ได้ดีในตอนเป็นเด็ก เหตุหนึ่งเพราะเราคงมีเรื่องรบกวนสมอง และ จิตใจเราน้อยกว่าตอนเป็นผู้ใหญ่มาก
ตอนเป็นเด็ก ตนเองมีงานอดิเรกอย่างหนึ่งที่คิดว่าทำได้ดี จะเรียกว่างานอดิเรกก็ไม่แน่ใจว่าจะใช่ เพราะทำได้เพียงปีละ 1-2 ชิ้นเท่านั้น และกว่าจะทำได้แต่ละชิ้น ก็ต้องมีปัจจัยอะไรหลายๆ
งานที่ว่าก็คือ การวาดรูปเหมือนด้วยลายเส้นดินสอ ไม่ได้ไปเรียนอะไรมาเป็นพิเศษ เป็นเพียงมือสมัครเล่น ทำมาตั้งแต่เด็กๆ จนตอนเป็นนักเรียนแพทย์ วาดไว้เพียงปีละ 1-2 รูปเท่านั้น บางรูปตั้งใจจะวาด ก็วาดไม่ได้ก็มี
เคยนึกทบทวนว่า ทำไมบางรูป เราทำได้ บางรูปทำไม่ได้ ก็คิดว่าปัจจัยเหล่านี้ค่ะ ทำให้เราทำได้
- จะต้องชอบหรือ in กับภาพต้นแบบที่เลือก
- มีความ “อยาก” ที่จะวาดมาก ถึง มากที่สุด
- ช่วงนั้น สมองต้องโล่ง จิตใจปลอดโปล่ง
- ขณะวาดต้องมีสมาธิ
- อีกอย่างที่รู้สึกได้ คือ ต้องตั้งมั่น ให้สัญญากับตนเองว่า จะทำให้ได้ ต้องทำให้สำเร็จ
เรียกว่า ต้องใช้ทั้ง ใจ กาย และ สติ ในการวาดรูปแต่ละรูป จึงจะสำเร็จได้
กลับมาในเรื่องงานวิจัยของตนเอง ไม่ไปถึงไหนก็เพราะปัจจัยแห่งความสำเร็จยังบกพร่องอยู่มาก คงต้อง ตั้งสติ ตั้งจิต ให้มั่นกว่านี้โดยเร็ว พูดง่าย แต่ทำยากมากๆ
ความเห็น (10)
เป็นกำลังใจให้อาจารย์นะคะ ขอให้ตั้งสติมั่น ตั้งใจแน่วแน่ และมีสมาธิในสิ่งที่ตั้งใจในเร็ววันค่ะ
ชอบมากค่ะ ดูรูปแล้วเพลินมอง ภาพนี้เห็นร่องรอยความเก่าจากจุดสีเหลืองๆเยอะมากเลยนะคะ
- ชอบอารมณ์ของภาพนี้จังเลยครับ
- เหมือนคนทั้งสองอยู่ในห้วงภวังค์แห่งความทุกข์ แม้ฝ่ายชายจะซบไหล่สาวเจ้าก็ตาม แต่สีหน้าของคนทั้งสองเหมือนต้องแบกโลกทั้งโลกไว้ในใจครับ
- ภาพนี้ต้องขอชมครับ ว่าอาจารย์ถ่ายทอดอารมณ์ของอาจารย์ลงไปในภาพได้ดีมาก เรียกว่า in สุด สุดครับ
- การมีเวลาไม่ใช่ปัจจัยที่จะทำให้งานสำเร็จครับ เพราะบ่อยไปที่เราไม่มีเวลา แต่ก็ทำงานได้เรียบร้อย ในขณะที่มีเวลาบางครั้งก็ปล่อยเวลาในผ่านไปโดยไร้ความก้าวหน้าของงาน ดังนั้น ความรู้สึกว่าอยากจะทำงานนั้นให้สำเร็จ หรือที่อาจารย์เรียกว่า อิน ดูเหมือนจะสำคัญมากกว่าเวลาครับ
- ผมมักจะบังคับให้ตัวเองเริ่มต้นทำก่อน แล้วค่อยๆ build ให้ตัวเองมีสมาธิมากขึ้น สุดท้ายก็จะ in ไปเองครับ แต่ในบางช่วง บางเวลา ก็ทำไม่ได้เหมือนกันครับ ได้แต่ปล่อยให้เวลาผ่านไป....โดยไม่ทุรนทุรายกับเวลาที่น้อยลง โดยงานยังไม่คืบหน้า
มาซึมซับ...อารมณ์เล่า...ละมุนละไม...ไปเรื่อยๆ...
ได้ของแถม...ด้วยการได้ชมภาพฝีมืออาจารย์ด้วยค่ะ...
............
....บางสิ่ง บางอย่างย๊าก..ยาก...ต่อชีวิตเรา...แต่เราก็ต้องทำเพราะ...นั่นเป็นหน้าที่ต่อชีวิต...ที่เราต้องทำต่อเราค่ะ....
.............
กะปุ๋มตอบเมล์...อาจารย์ไปแล้วนะคะ....
(^_____^)
กะปุ๋ม
- สวยจังค่ะ....ดูเหมือนฝ่ายหญิงจะสูงวัยกว่าเนาะ...
- ต้นแบบภาพจาก "เรื่องของน้ำพุ" ไหมคะ?....
รูปภัทรวาดี กับ อำพล จากเรื่องน้ำพุ รึเปล่าค่ะ
คุณหมอวาดภาพดวงตา สื่อความรู้สึกได้ดีมากเลยค่ะ
สัมผัสถึงคุณหมอ ได้อีกอารมณ์นึงเลยนะคะเนี่ย
มาชื่นชมฝีมือการวาดภาพ ครับ
ขอบคุณหลายๆ ท่านค่ะ ที่เข้ามาซึมซับ และ ชื่นชม
เป็นรูปคุณภัทรวาดี กับ อำพล จากเรื่องน้ำพุ ค่ะ
- คนที่มีสมาธิ ถือเป็นประโยชน์สูงสุดค่ะ มีสมาธิ ก็คือการมีจิตตั้งมั่น ทำให้เกิดความสุขได้อีกทาง
- ภาพสวยมากค่ะอาจารย์ ชอบมากค่ะ
- ขอบคุณค่ะ
ภาพสวยมากค่ะ..เห็นด้วยกับข้อเขียนของอาจารย์ว่านับวันยิ่งเราเติบโตการทำอะไรสักอย่างต้องอาศัยสมาธิมากมายเหลือเกิน หนูมิได้รู้จักอาจารย์เลย บังเอิญเข้าเว็ปไซด์ google ค้นหาคำว่าสมาธิจิต จึงได้มาพบอาจารย์ จึงขออนุญาตเข้ามาทักทายอาจารย์ ค่ะ
หนู้ตุ้ม
สวัสดีค่ะ คุณตุ้ม gotoknow ดีอย่างนี้นี่เอง บันทึกนี้เขียนไว้หลายเดือนแล้ว แต่พอมีคนเข้ามาทักทายเมื่อไร เขาก็ email ไปบอก
ทั้งๆ ที่รู้ว่า สมาธิ ทำให้เราทำงานได้สำเร็จ และ ทำให้ได้ผลงานที่ดีเสมอ แต่การทำให้เรามีสมาธินี้ ยากจริงๆ ค่ะ