แม้คืนวันจะผันผ่าน...อุดมการณ์ยังเหมือนเดิม (ภาค 1)

แต่ในความรู้สึกนั้นไม่ได้มีความอบอุ่นเพียงอย่างเดียว ยังปนความแปลกของรุ่นพี่คุรุทายาทบางคนอีกด้วย

เนื่องในโอกาสวันครูที่ผ่านมา ดิฉันเองเป็นครูคนหนึ่งที่ทำงานอยู่ภายใต้ระบบการศึกษาของไทย และขอเป็นครูตัวเล็กๆ คนหนึ่งที่อยากจะร่วม ลปรร. กับทุกๆ ท่านที่ได้แวะเวียนผ่านมาอ่านบล็อคที่เพิ่งจะสร้างและบันทึกเป็นครั้งแรกนี้

ดิฉันขอเล่าถึงประสบการณ์ที่ทำให้ดิฉันเข้าใจคำว่า "แม้คืนวันจะผันผ่าน...อุดมการณ์ยังเหมือนเดิม" ค่ะ

ย้อนเวลากลับไปเมื่อประมาณ 11 ปีที่แล้ว นักเรียนหญิงระดับมัธยมปลายคนหนึ่ง สอบเข้ารับทุนในโครงการคุรุทายาทได้ในโปรแกรมวิชาภาษาอังกฤษ ท่ามกลางความภาคภูมิใจของครอบครัว ซึ่งประกอบไปด้วย เตี่ย แม่ และน้อง ๆ อีก 3 คน (โดยเฉพาะแม่มีอาชีพขายเต้าฮวย น้ำเต้าหู้ ปาท่องโก๋ ซึ่งเป็นที่ยอมรับว่าอร่อยที่สุดในจังหวัดพิษณุโลก)

การเข้าศึกษาโปรแกรมวิชาดังกล่าวต้องไปที่สถาบันราชภัฎนครสวรรค์ จังหวัดนครสวรรค์ และนั่นเป็นครั้งแรกที่เธอผู้นี้ต้องไปอยู่ต่างจังหวัดตามลำพัง

ก้าวแรกที่ย่างเข้าสู่สถาบันการศึกษาแห่งนี้เรารู้สึกได้ถึงความอบอุ่นจากการต้อนรับของรุ่นพี่ชาวคุรุทายาทในวันทำสัญญาการเป็นนักศึกษาโครงการคุรุทายาทและวันเข้าหอพักเป็นอย่างดี โดยมีข้อกำหนดให้ทุกคนต้องพักอยู่หอพักของสถาบันฯ ตลอดระยะเวลาการศึกษา 4 ปี

แต่ในความรู้สึกนั้นไม่ได้มีความอบอุ่นเพียงอย่างเดียว ยังปนความแปลกของรุ่นพี่คุรุทายาทบางคนอีกด้วย (บางคนฝืนที่จะไม่ยิ้ม บางคนทำหมางเมิน บางคนไม่สนใจ บางคนเพียงทักทายตามมารยาท) เราและเพื่อน ๆ นับเป็นคุรุทายาทระดับมัธยมศึกษารุ่นที่ 9 อันประกอบไปด้วยโปรแกรมวิชาฟิสิกส์ เคมี วิทยาศาสตร์ทั่วไป คณิตศาสตร์ ภาษาอังกฤษ และระดับประถมศึกษารุ่นที่ 12ซึ่งประกอบด้วยโปรแกรมวิชาการประถมศึกษา และการศึกษาปฐมวัย รวมจำนวนทั้งหมด 31 คน โดยมาจากจังหวัดภาคเหนือตอนล่าง อันได้แก่ สุโขทัย ตาก เพชรบูรณ์ พิษณุโลก กำแพงเพชร นครสวรรค์ ชัยนาท อุทัยธานี

แล้ววันที่วุ่นวายและว้าเหว่ที่สุดก็มาถึง เมื่อมีการนัดหมายจากรุ่นพี่ให้ทุกคนมาพบกันเวลา 6 โมงเย็น ณ ห้องประชุมใหญ่ภายในสถาบันฯ โดยให้"ทุกคนทานข้าวเย็นให้เรียบร้อย แต่งกายให้รัดกุม" นั่นคือคำนัดหมายที่ตัวแทนรุ่นพี่นำมาบอกพวกเราทุกคน

เมื่อถึงเวลานัดหมายพวกเรารุ่นน้องส่วนใหญ่มาตรงตามเวลานัด มีบางคนมาช้ากว่าเวลานัดเล็กน้อย และอีกหลายคนบางช้ากว่าเวลานัดมาก และที่สำคัญพวกเราไม่มีใครทานข้าวเย็นตามคำบอกของตัวแทนรุ่นพี่ เพราะยังเป็นเวลา 6 โมงเย็นซึ่งเร็วกว่าเวลาการทานข้าวเย็นตามปกติของพวกเรา รวมทั้งทุกคนยังแต่งกายชุดนักศึกษาและสวมรองเท้าในสภาพตามสบาย

เลยเวลานัดหมายมานาน ประมาณ 30 นาที มีตัวแทนรุ่นพี่มาบอกให้ทุกคนที่มาแล้วเข้าไปในห้องประชุม เมื่อเข้าไปในห้องประชุมปรากฎว่ามีรุ่นพี่ยืนล้อมเป็นวงกลมขนาดใหญ่และสังเกตเห็นว่ารุ่นพี่มีจำนวนมากจนต้องยืนซ้อนวงกลมเป็น 3 ชั้น ร้องเพลง"อุดมการณ์ครู" โดยเปิดทางให้พวกเราเข้าไปยืนตรงกลางของวงกลมนั้น

(ขอหยุดเล่าไว้แต่เพียงเท่านี้ก่อนนะคะ....ก่อนจะมาเล่าให้อ่านในบล็อคต่อไปค่ะ)

เขียนใน GotoKnow โดย บ้านชอบยิ้ม
ใน บ้านชอบยิ้ม

คำสำคัญ (Tags): #คุรุทายาท#อุดมการณ์

หมายเลขบันทึก: 73162เขียนเมื่อ 17 มกราคม 2007 23:08 น. ()แก้ไขเมื่อ 25 มีนาคม 2012 20:51 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน