ประสบการณ์พิธีกร..ก้าวแรกในชีวิต
“อาจารย์ครับ คุณแม่ผมเสียแล้ว” เสียงสั่นเครือจากปลายสาย ที่โทรมาหาผมในยามค่ำคืน เป็นเสียงของเพื่อนบ้านในทุ่งดินดำรีสอร์ต เราอยู่กันคนละเฟส แต่ก็ไม่ไกลกันมากนัก
“เสียใจด้วยนะครับ” ผมพูดได้แค่นั้น ใจก็นึกไปถึงเมื่อ ๒ สัปดาห์ที่ผ่านมา ผมยังนำผักสดที่ผมปลูกเองไปฝากเพื่อนคนนี้ ซึ่งเพิ่งรู้จักกันได้ปีเดียว หลังจากที่เขามาปลูกบ้านได้ ๒ ปีเศษ
ผมจำได้ติดตาว่าเพื่อนเดินมารับผักของผมที่ประตูรั้ว ส่วนคุณแม่ยืนยิ้มให้ผมตรงประตูบ้าน
“ตอนนี้ศพคุณแม่อยู่โรงพยาบาล ผมต้องการนำศพคุณแม่มาบำเพ็ญกุศลที่วัดโบสถ์เก่าเลาขวัญ อาจารย์ช่วยประสานเจ้าอาวาสให้ด้วยนะครับ”
“ได้ครับ พรุ่งนี้เช้าผมจะไปประสานกับทางวัด แล้วจะช่วยพระคุณเจ้าเตรียมสถานที่ จากนั้นพบกันช่วงบ่ายตอนรดน้ำศพนะครับ”
ตอนบ่าย หลังจากที่ผมไปช่วยเจ้าหน้าที่ของอำเภอส่งมอบหีบบัตรพร้อมวัสดุอุปกรณ์ต่างๆให้แก่คณะกรรมการเลือกตั้งสจ. ที่จะต้องไปจัดหน่วยฯ เพื่อเตรียมการเลือกตั้งในวันเสาร์ ที่ ๑ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๘ ผมเดินทางเข้าวัดในทันที เพื่อร่วมรดน้ำศพ..คุณแม่ทองสุข คล้ายมณี
ผู้วายชนม์เป็นคุณแม่ของเพื่อนบ้านคนใหม่ คุณแม่ท่านมีอายุได้ ๘๔ ปี
การสวดพระอภิธรรมกำหนดไว้ ๒ คืน จัดพิธีบนศาลาการเปรียญที่กว้างใหญ่มาก เนื่องจากศาลาธรรมสังเวช หรือศาลาฌาปนสถานของทางวัดยังไม่แล้วเสร็จ
พระคุณเจ้าฝ่ายอาคารสถานที่กับญาติโยมได้มาช่วยกันจัดโต๊ะ เก้าอี้ ปูเสื่อ และจัดเครื่องตั้งประกอบหน้าหีบศพ อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อยทุกอย่าง โดยใช้ไฟฟ้าและเครื่องเสียงของทางวัด
“พิธีกรในช่วงสวดพระอภิธรรมคืนนี้มีหรือยังครับ” ผมถามพระคุณเจ้า
“อาจารย์นั่นแหละ” พอพระท่านพูดเช่นนั้น ผมก็เลยหันไปถามเพื่อนผู้เป็นเจ้าภาพว่า มีใครจะเป็นพิธีกรให้หรือไม่ เพื่อนบอกว่าไม่มี เพิ่งมาอยู่เลาขวัญยังไม่รู้จักใคร ผมก็เลยขอทำหน้าที่เป็นจิตอาสา
ค่ำคืนแห่งการสวดพระอภิธรรมกับงานพิธีกรครั้งแรกของผมในด้านศาสนพิธี ผ่านไปแบบตะกุกตะกักเล็กน้อย พอคืนที่สองก็ผ่านฉลุย แบบที่ไม่มีเหงื่อซึมซาบเหมือนกับคืนแรก
บ่ายสองโมงของวันอาทิตย์ที่ ๒ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๘ คงเป็นช่วงเวลาที่ผมลืมไม่ลง กับภารกิจแรกของการเป็นพิธีกรในช่วงเวลาสำคัญ เริ่มตั้งแต่นิมนต์พระคุณเจ้าสวดมาติกาบังสุกุล ไปจนถึงเชิญประธานทอดผ้ามหาบังสุกุลและวางดอกไม้จันทน์
โชคดีที่ผมได้ไปขอคำปรึกษากับท่านเจ้าอาวาสถึงขั้นตอนต่างๆ แล้วจดใส่กระดาษทำเป็นสคริ๊ปไว้ ทำให้ไม่หลุดมากนัก และการใช้ศาลาการเปรียญประกอบพิธีให้จบครบขั้นตอน ก็ต้องมีรวบรัดและบูรณาการอยู่บ้างตามสมควร เพื่อให้พิธีกรรมที่หน้าเมรุเหลือให้น้อยที่สุด
ในความรู้สึกที่ตื่นเต้นแต่ก็มีความประทับใจ ที่เห็นลูกสาวของเพื่อน หรือหลานของผู้วายชนม์ผู้เป็นอาจารย์สถาบันเอกชน อ่านประวัติและต่อด้วยบทกวีที่ผมร้อยเรียง มีน้ำเสียงที่กังวานเป็นธรรมชาติดีมากๆ
ส่วนผมเองก็ได้ทำตามฝันแล้ว จากที่เคยตั้งปณิธานไว้ ขอรับใช้ด้านพิธีกรของวัดแห่งนี้ ที่มีบุญคุณกับผมตลอดสมัยที่ผมเป็นผู้บริหารโรงเรียน ถึงแม้จะไม่ใช่พิธีกรมืออาชีพ แต่สำหรับวัดเล็กๆผมก็สามารถทำงานด้านจิตอาสาได้ แม้วันนี้จะยังไม่สมบูรณ์แบบ หากได้ฝึกฝนเรียนรู้ก็เชื่อว่าผมจะทำได้ดียิ่งขึ้น
ขอบคุณเพื่อนบ้านผู้เป็นเจ้าภาพที่ให้โอกาสและให้เกียรติผม มีส่วนร่วมอุทิศบุญกุศลให้แก่คุณแม่
“จะพบอีกชาติไหนไหน..ลูกไม่รู้ แม่จะอยู่ในใจนี้..มีความหมาย แม่คือแบบสรรค์สร้างอย่างมากมาย ช่วยลูกได้ก้าวหน้าพัฒนาตน ลูกหลานมาพร้อมกัน..วันส่งแม่ ด้วยรักแท้แห่งจิต..คิดกุศล แม่ทองสุข คล้ายมณี..มิ่งกมล บันดาลดลแม่สู่ชั้น..สวรรค์เอย..”
ชยันต์ เพชรศรีจันทร์
๒ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๘