คิดดูนะ. คนเราวันๆ ตื่นมาต้มน้ำ ชงกาแฟ ออกกำลังกายรำไท้จี๋ชี่กง ไหว้พระสวดมนต์ เล่นเนต ไปทำงานหาเงิน หาข้าวกิน รับจ้างฟังคนบ่น หาข้าวกินอีกมื้อ รับจ้างฟังคนอีกกลุ่มบ่น กลับมาไหว้พระสวดมนต์ นอน
กิจกรรมก็มีแค่เนี่ย...จะเอาอะไรมาเขียนบันทึกได้ทุกวันเน้อ
คิดๆแล้วเลยซึมเศร้านิดหน่อย(ที่ไม่ใช่ nidnoi)
คิดๆไป คิดๆมา (แปลว่าคิดหลายคิดก่อนไปและคิดหลายคิดก่อนมา) คนเรามันก็ต้องให้กำลังใจตัวเองซินะ และถ้ากำลังใจมันเหลือเฟือ ก็แบ่งๆคนอื่นมั่ง แบบว่า ชอบแบ่งปัน
กำลังใจประจำวันนี้คือ....
ท้องฟ้ามีดาวประดับฉันใด G2Kก็ควรมีบันทึกของไร้นามประดับฉันนั้น
ท้องฟ้าที่มีพระจันทร์คงเหงาฉันใด บล็อกที่ว่างเปล่าก็คงเหงาฉันนั้น
สุดท้ายประจำวันนี้
อุกกาบาศเป็นยอดปรารถนาของนักสำรวจฉันใด บันทึกที่น่าศึกษาก็เป็นยอดปรารถนาของบล็อกเกอร์ฉันนั้น (ก๊าก.......)
คนที่ไม่ได้ดั่งใจ...เอะอะ...ก็ประกาศปิด blog ตนเองนี่...ถือว่ามาแบ่งปันไหมคะ...
เอาไปเอามา..เพราะใจไม่อยากแบ่งปันอย่างแท้จริง...จึงหมดเรื่องเขียนไปเสียดื้อๆ....เพราะเรื่องเขียนหาใช่สิ่งที่นำมาแบ่งปันอย่างแท้จริงไม่...บางครั้งบางคราอาจเป็นเรืองใน Idea - self มากกว่า real - self จึงยากที่จะหยั่งได้ว่า...มาจากกึ๋น....ตน บางครั้งก็หาว่า...คนนั้นคนนี้แอบอ้างเอาความคิดตนเองมาเขียนทั้งๆ...ตนและเขาก็ไม่เคยได้คุยกันมาก่อน หากแต่เพียงแค่เคยสบตากันใน blog เท่านั้น....
เอ๊ะ...มาต่อยอดถูกเรื่องถูกราว(ไม่ใช่ลาว) หรือเปล่าคะ....
สลับกันไป สลับกันมาค่ะ อย่าซีเรียส แม้ไม่ค่อยได้พบกัน B2B เท่าไหร่ แต่ก็มีอันได้ ร่วม"คิด"ไปกับสิ่งที่คุณไร้นามเขียนเสมอนะคะ
หากวันไหนไม่รู้จะเขียนอะไร (คิดว่าคงมีเขียน แต่กลัวไม่ได้สาระ...หรือเปล่าคะ ถ้าเป็นอย่างนั้นละก้อ ขอยืนยันว่า เขียนไปเถอะค่ะ ถ้าใจอยากเขียน ไม่ใครก็ใครต้องหาสาระเจอแน่นอน ถ้าใจเราอยากเขียน ก็น่าจะแปลว่ามีสาระแบบของเรานี่แหละ...จริงไหมคะ) วงเล็บเสียยาว แต่อยากบอกว่า คุณไร้นามไปตามอ่านและออกความเห็นก็ได้ค่ะ ชอบเวลาคุณไร้นามไปต่อยอดคนอื่นด้วยค่ะ
ผมบ่ฮู้คือกั๋น...
ผมรู้เพียงแต่ว่าอยากเขียนเพราะชอบเขียน
และเมื่อเขามีพื้นที่ให้เขียน หากไม่เขียนก็กะไรอยู่
นั่งคิด นอนคิด หายใจทิ้งไปแต่ละนาที เอาละว้า...เขียนเถอะ กิจกรรมสร้างสรรค์นี่
นอกจากได้ระบาย(อัดอั้นมั่กๆ) และได้พันธมิตรมาต่อเติม เห็นด้วย ไม่เห็นด้วย ยกยอ และถีบกัด แทะเล็ม(555) ก็เป็นธรรมดาของชาวโลก
...............
ท้องฟ้ามีดาวประดับฉันใด G2Kก็ควรมีบันทึกของ นายเอก ประดับฉันนั้น
ท้องฟ้าที่มีพระจันทร์คงเหงาฉันใด บล็อกที่ว่างเปล่าก็คงเหงาฉันนั้น
ยืมก่อนนะ(คงไม่ว่ากัน)
เออ...ผมรู้ละ รูปคุณไร้นามเป็นแบบนี้เหรอ ดูดีนะ หน้ากลมดีครับ
ขออนุญาตตอบทีละท่าน...(ปั่นจำนวนทู้..อิอิ)
ดร กะปุ๋ม พูดเรื่องไงอ่ะ...ไร้นามละงง
ใครแอบอ้างใคร ใครสบตาใคร ใครรักใครโค้งใคร ใครชอบพอใคร .....กรุณาอธิบายเต๊อะ...please....
อาจารย์แผ่นดิน
ไร้นามน่ะอยากเขียน แต่มันไม่รู้จะเอาอะไรมาเขียนเลยต้องให้กำลังใจตัวเองไง....อยากเขียนแต่เรื่องมันซ้ำๆ ซากๆ จำเจวันๆ ...มันเฝือๆ
คุณไร้นามคิดไรมากมายคะ...กะปุ๋มก็แค่สะดุดและชอบคำว่า "ชอบแบ่งปัน"...ที่คุณไร้นามเขียนไว้...ก็เลยนำประเด็นนี้มาแหย่...มดแดง...เล่นดูน่ะคะ...หาใช่ที่จะว่าใครนี่ใคร...หรือหมายถึงใคร...ปราศจากนัยใดใดทั้งสิ้นคะ...
(^____^)
วันนี้ใช้เวลาอยู่ หน้าจอนานไปแล้ว...ชะแว้ปไปพักก่อนนะคะ...
Y__*
กะปุ๋ม
คุณโอ๋-อโณ
ยอดผู้ให้กำลังใจประจำG2K
ไร้นามละไม่กล้าแหย่ล้อท่านเล่นเล้ย...
ท่านละเข้าใจไร้นามจริงๆ เล้ย..แบบว่าเรื่องของไร้นามมันไร้สาระ มันโดดเดี่ยว มันไม่ได้KM กลุ่มกับใครแล้วจะเอาอะไรมาเขียนดีอ่ะ เขียนไปเขียนมาก็มีแต่เรื่องของตัวเอง...
จะเขียนเรื่องที่ไม่ได้ทำเองก็ไม่ KM แล้วจะเขียนไปทำไมไง..ไร้นามก็เลยต้องปลอบใจตัวเองไปตามประสา
อ้ายคนเมืองปายสุดหล่อ (อิอิ..แอบแทะ)
ท้องฟ้าขาดดาวแล้วว้าเหว่ฉันใด หน้าG2K ที่ไม่มีบันทึกของอ้ายก็เงียบเหงาฉันนั้น
อิอิ..ไร้นามชอบตอนโผล่ขึ้นมาจากครกมากกว่า...รูปนี้ดูพุงอิ่มเอิบดี..อิอิ
กำลังใจประจำวันนี้คือ....
ท้องฟ้ามีดาวประดับฉันใด G2Kก็ควรมีบันทึกของไร้นามประดับฉันนั้น
ท้องฟ้าที่มีพระจันทร์คงเหงาฉันใด บล็อกที่ว่างเปล่าก็คงเหงาฉันนั้น
สุดท้ายประจำวันนี้
อุกกาบาศเป็นยอดปรารถนาของนักสำรวจฉันใด บันทึกที่น่าศึกษาก็เป็นยอดปรารถนาของบล็อกเกอร์ฉันนั้น (ก๊าก.......)