สิ่งที่ฉันทำได้ คือเปลี่ยนไปรักคนใหม่
อ่านเรื่อง โรคซึมเศร้าของ อาจารย์หมอ มาโนช และ ดร กะปุ๋ม แล้ว เริ่มสงสัยว่าตัวเองเป็นโรคซึมเศร้าแฮะ
เพราะว่าน้ำหนักเพิ่ม
เพราะว่าอยากร้องเพลง เบิริ์ด...อยากอยู่เงียบๆ คนเดียว
เพราะว่า ดูรายการข่าวครูจูหลิง แล้ว..น้ำตาหยดแหมะๆ ..
เพราะว่าคิดถึงคุณชายขอบ
เพราะว่าคิดถึงคุณครูอ้อย
....
ไมได้ล่ะ ต้องคิดใหม่ แล้วทำเลย...
ระหว่างที่คิดๆๆๆ ว่าต้องเปลี่ยนตัวเอง
แหม...เพลงนี้ก็มาพอดี....
สิ่งที่ฉันจะทำได้คือเปลี่ยนไปรักคนใหม่....
...รักคนใหม่.....รักใครดี.....ติ๊กต่อก....ติ๊กต่อก.....
ความเห็น (6)
เดี๋ยวก็เจอรักเธอแต่เธอไม่รู้
ก็จะเศร้าอีกหรอก
อิอิ
อิอิ...เพลง....นี้ดีก่า
ความรัก ความรักเจ้าขา จู่ๆ ก็มาไม่ทันตั้งตัว
ชอบไร้นาม ติ๊กต่อก....ติ๊กต่อก ดีไหม ชอบแล้วทำไง ติ๊กต่อก....ติ๊กต่อก
หากฉันรู้สักนิดว่าเธอรักฉัน
บอกกันวันนั้นให้รู้สักหน่อย
ยอดดวงใจที่ฉันเฝ้าคอย
คงไม่เลื่อนลอยเป็นของใคร
เพียงแต่กระซิบ....ว่าสุดที่รัก
ฉันก็จะไม่อาจจากไป
ใจเราสอง
ชอกช้ำระกำใน
คงไม่สลายมลายลงพลัน
อิอิ
ชอบไร้นามอย่าทอดทิ้งไร้นาม
รักฉันกรุณารักความติงต๊องของฉันด้วย....อะคิ อะคิ
เออหนอ คุณไร้นาม ไม่เพียงแต่ไร้นาม
หากแต่ ทั้งไร้กรอบ (หมายถึงการครอบงำ)
แต่ไม่ไร้สาระ...
เป็นได้ยังงัย สามารถเป็นอะไรก็ได้ในโลกนี้ ดูช่างอิสระอย่างแท้จริง.... ช่างน่าอิจฉาอะไรเช่นนี้
(สังเกตจากบันทึกนะคะ)
- เข้ามาอ่าน อ่านแล้วก็อมยิ้ม
- แล้วเมื่อไหร่จะมีบันทึกให้ยิ้มอีกค่ะ