ชีวิตที่พอเพียง 4476. บันทึกการเข้าโรงพยาบาล ๗. วันที่เจ็ด ๒ พฤษภาคม ๒๕๖๖

 

วันอังคาร    แต้วอยู่เป็นเพื่อน ตอนเย็นตั้มมานอนเฝ้า 

เมื่อคืนนอนรวดเดียว ๒๐.๓๐ - ๓.๓๐ น.  แล้วหลับต่อถึง ๕ น.   ดีใจว่าน่าจะไม่มีความเครียดจาการรับรู้ว่าเป็นมะเร็ง     แต่พอความดันโลหิตตอน ๕.๒๐ น. วัดได้ 173/96 ก็รู้ว่าไม่จริง    ความเครียดมันอยู่ข้างใน    พอดีอ่านหนังสือ Experiential Learning : A Practical Guide for Training, Coaching and Educatin, 4th Ed เขียนโดย Colin Beard & John P. Wilson ถึงบทที่ ๗ Experience and emotions (the feeling dimension) พอดี    ได้เอามาฝึกปฏิบัติ   ให้ประสบการณ์ความเจ็บป่วยเป็นโรคร้ายแรงกลายเป็นปัจจัยบวกทางอารมณ์ และเป็นปัจจัยบวกต่อการเรียนรู้

เมื่อค่ำวาน คุณหมอสุวิทย์สะกิดว่า หากผลการตรวจอย่างละเอียดพบว่า มะเร็งยังอยู่ที่ระยะแรกๆ   ความเจ็บป่วยครั้งนี้จะกลายเป็นสัญญาณให้ผมได้รับการรักษาเสียแต่เนิ่นๆ ก่อนที่มะเร็งจะลุกลาม   นี่คือวิธีมองโลกเชิงบวก   ที่น่าจะช่วยชุบจิตใจหรืออารมณ์ของผม ให้ชุ่มชื่นขึ้น   น่าจะทำให้ความกลัว (ลึกๆ แบบไม่รู้ตัว) ไม่เป็น (หรือลด) ปัจจัยลบทางอารมณ์ต่อการเรียนรู้   ช่วยให้ผมเรียนรู้จากความเจ็บป่วยได้ดีขึ้น     

ก่อน ๖ น. ไปถ่ายอุจจาระ   กลับออกมาพบว่าปัสสาวะมีเลือดอีกแล้ว   แต่ตอนสายก็กลับมาใสตามเดิม แต่เห็นเมือกสีปนเลือดอยู่ในท่อ 

๘.๓๐ น. แพทย์ประจำบ้านมาบอกว่าจะเข้าห้องผ่าตัดพรุ่งนี้เช้า ๘.๓๐ น.   เพื่อตัดชิ้นเนื้อไปตรวจ    และหากไม่มีปัญหาอะไรก็จะได้กลับบ้านภายใน ๓ - ๔ วัน  ถามอาการทั่วๆ ไป   ผมบอกว่ามีอาการคล้ายเป็นหวัด   คือมีน้ำมูกมาตั้งแต่เมื่อคืน  แต่ไม่มีไข้  ไม่เจ็บคอ   

๙ – ๑๑.๔๐ น. เข้าประชุมคณะอนุกรรมการโครงการครูรัก(ษ์)ถิ่น ของ กสศ. ทางซูม    โดย รศ. ดร. ดารณี อุทัยรัตนกิจ ขอให้ช่วยทำหน้าที่ประธานแทน เพราะท่านไม่ค่อยสบาย แต่ก็จะอยู่ในที่ประชุมด้วย    โครงการนี้น่าจะมีผลกระทบระดับ transform การผลิตและพัฒนาครูในประเทศไทย หากมีการจัดการ impact management ให้ดีๆ  

ประชุมเสร็จอาบน้ำสระผม สบายตัวขึ้นมาก     แล้วกินอาหารเที่ยง เป็นข้าวมันไก่   ผลไม้ของเยี่ยมสุดจะอุดมสมบูรณ์    หลังจากนั้น รศ. พญ. วีรนุช รอบสันติสุข  รองหัวหน้าภาควิชาอายุรศาสตร์  และเป็นแพทย์ผู้เชี่ยวชาญโรคความดันโลหิตสูง มาเยี่ยม เพราะท่านคณบดี ศ. นพ. อภิชาติ ฝากให้ช่วยดูแลเรื่องโรคความดันโลหิตสูงให้ผมด้วย    ท่านอ่านแฟ้มประวัติมาก่อนแล้ว    และซักประวัติละเอียดมาก    บอกว่า ผมน่าจะดูแลความดันโลหิตของตนเองได้ดีพอสมควร    ที่แพทย์ประจำบ้านให้ยาเพิ่มเป็นตัวใหม่ ๒๐ มก. น่าจะมากไป    น่าจะให้เพียง ๑๐ มก.   แต่พรุ่งนี้จะงด เพื่อป้องกันความดันตกตอนผ่าตัด 

นอนกลางวันจนถึง ๑๔.๓๐ น. ก็ตื่นมานั่งทำงาน  และอ่านหนังสือ    ระหว่างนอนไอมาก    กินอาหารเย็น ๑๖.๔๕ น.   ระหว่างนั้นแพทย์ประจำบ้านวิสัญญีชื่อ ศิวดี มาดูแลก่อนผ่าตัด   ซักประวัติสิ่งที่อาจเป็นอันตรายตอนให้ยาสลบ   และทำความเข้าใจเรื่องต่างๆ    บอกว่าจะเข้าห้องผ่าตัดเวลา ๘.๓๐ น. เป็นรายแรก    ห้องผ่าตัดจะมารับเวลา ๘ น.   งดอาหารและน้ำหลังเที่ยงคืน        

แต้วไป ๑๖ น.   ตั้มมา ๑๖.๔๕ น.    ซื้อน้ำมะพร้าวและสัปปะรดมาฝาก    คุยกันเรื่องชีวิตและการงาน  รวมทั้งชีวิตตอนเป็นเด็กเล็กของผม    เชื่อมโยงกับปู่เสี้ยงของผม     รวมทั้งความโชคดีของคนในครอบครัวของเรา แม้จะไม่ได้เป็นผู้ยิ่งใหญ่อะไร   แต่ก็มีชีวิตที่ดี และมีประโยชน์ 

๑๙.๓๕ น. บพ. มาสวนอุจจาระเตรียมผ่าตัดพรุ่งนี้ และทำความสะอาดบริเวณอวัยวะเพศ  และพันผ้าก๊อสให้ใหม่    การสวนอุจจาระทำง่ายๆ    ผมนอนตะแคง เขาเอาหลอดยาแยงก้นแล้วบีบยาเข้าไป    สักไม่ถึง ๑๐ นาทีก็ปวดอุจจระ    ไปถ่ายในห้องน้ำ    เป็นอันเสร็จ    โดยอุจจาระเหลว มีเจลที่เป็นยากระตุ้นการอยากถ่ายออกมาด้วย   นี่เป็นครั้งแรกที่ผมมีประสบการณ์การสวนอุจจาระ

แต่พูดอย่างนี้ก็อาจผิด    เพราะตอนเป็นเด็กเล็กและท้องผูก    แม่จะเหลาสบู่ขนาดเท่านิ้วมือเล็กๆ ยาวเกือบ ๒ นิ้ว    เสียบเข้าไปที่ก้น   แล้วร้องอึ๊ๆๆๆๆ ยาวๆ กระตุ้นให้เบ่งอุจจาระออกมา     ผมและน้องๆ อีก ๖ คน มีประสบการณ์นี้ทุกคน    

 เข้านอน ๒๐.๓๐ น. 

วิจารณ์ พานิช

๒ พ.ค. ๖๖

ห้อง ๑๖๐๒   อาคารเฉลิมพระเกียรติ   โรงพยาบาลศิริราช

 

[ดร. จันทวรรณ ปิยะวัฒน์]

ขอให้การผ่าตัดราบรื่นปลอดภัยค่ะอาจารย์

[...วิโรจน์ ครับ]

ขอให้ อ.วิจารณ์ดีขึ้นเรื่อยๆ นะครับ แต่คราวหน้าอยากให้ได้พักผ่อนมากกว่านี้นะครับ รอไว้หายดีจริงๆ ค่อยลุยงานต่อ วิโรจน์ ครับ