เก็บเนื้อหาจาก line มาไว้ใน GK

๒๕ เมษายน ๒๕๖๖

-เมื่อวานขณะตระเวณหาสถานที่สัปปายะ เพื่อตรึงตัวเองไว้ พบโบสถ์นี้ตั้งตระหง่านท่ามกลางแดดเปรี้ยง
-หลวงตาฯบอกว่า ความบังเอิญไม่มี
-จะเป็นความบังเอิญหรือกรรมสัญญานำพา ไม่อาจล่วงรู้ได้
-โบสถ์นี้แปลก หน้าต่างโค้ง มีกัดสาดเป็นจั่ว ขนาดของเจดีย์ลูกนิมิตไม่เท่ากันและไม่เหมือนกัน
-สอบถามจากพระรูปหนึ่งที่นั่งอยู่ในศาลาไม่ไกลจากโบสถ์ 
-ท่านบอกว่า สมัยก่อน อุปกรณ์ที่สร้างโบสถ์นี้ ขนมาทางเรือ โบสถ์นี้สร้างไม่เสร็จ เชื่อว่าเกิดจากการไม่ดูฤกษ์ยามในการลงเสาโบสถ์สร้างโดยช่างชาวบ้านต่างคนกัน จึงเห็นฝีมือที่ต่างกัน
-กรมศิลป์มาดูแล้ว แต่ติดที่บันไดพญานาค เป็นของใหม่ จึงไม่ได้ขึ้นทะเบียนในความดูแลของกรมศิลป์
-มีกุฏิเก่าชุดหนึ่ง ขึ้นกับกรมศิลป์แล้ว แต่ปัจจุบันพบว่า หลังคารั่ว ถ้าจะบูรณะต้องขออนุญาตจากกรมศิลป์ จะบูรณะโดยพละการไม่ได้ และเมื่อกรมฯรับทราบ ก็ไม่รู้กี่ปีกี่เดือนจึงจะได้บูรณะ
-ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าโชคดีหรือร้ายที่โบสถ์งามหลังนี้ไม่ได้ขึ้นกับกรมศิลป์ และไม่แน่ใจเหมือนกันว่าบังเอิญหรือมีที่ไปที่มาของการมีบันไดพยานาคทำให้ไม่อยู่ในทะเบียนของกรมศิลป์
-เห็นโบสถ์นี้แล้วนึกถึงโบสถ์ที่วัดหน้าพระเมรุ จังหวัดพระนครศรีอยุธยา
-ใครสนใจโบสถ์เก่าหลังนี้ ไปชมได้ที่วัดนารังนก

๒๗ เมษายน ๒๕๖๖

การแอบภาวนาเช้านี้
ย่องออกจากห้องนอนไปห้องทำงานข้างหลัง
นั่งตรงสวดมนต์อิติปิโสในใจและสมาทานศีล๕ อาราธนาบารมีหลวงปู่สงฆ์ อจ.เพ็ง หลวงตา หลวงพ่อพุธ หลวงตามหาบัว ชี้แนะ...
กำหนดการพองและยุบที่ท้องสลับกับลมหายใจ เมื่อได้ยินเสียงก็จับที่เสียงกำหนดการได้ยินที่ตัวไม่วิ่งไปที่เสียง มียุงบินมาไต่สองตัว บอกยุงว่า เช้านี้ขออย่าได้รบกวนเลย ภาวนาเช้านี้ความคิดเข้ามาบ่อย แต่มีสติหยุดคิดมาอยู่กับตัวและลมหายใจ มีเหน็บชาที่เท้าขวา แต่ก็ปล่อยไปเพราะเป็นอาการไม่ใช่จิต จิตยึดกายว่าทรมาน แต่รับรู้ได้ว่ากายไม่ใช่จิต มีสติรับรู้ตัวจวบจนได้ยินเสียงอาซานจึงเปลี่ยนท่านั่งเป็นนอนโดยการลื่นไถลไปตามหมอนอิงไม่ลืมตา รับรู้ว่าพื้นนิ่มมาก นอนหงายปล่อยมือทั้งสองข้างวางข้างลำตัว กำหนดยุบพองที่ท้อง รับรู้ร่างที่นอน สุดท้ายมีเหน็บชาทั่วร่าง และตามด้วยขายืดออกไปเรื่อย มีคลื่นเกิดที่หน้าอกและเป็นลอนลงไปด้านล่างครึ่งตัวสุดปลายและดุกดิกเอง...ไม่ได้รู้สึกยินดีอะไร เห็นดวงจันทร์มีเมฆบัง ข้างตัวมืดมาก มีความรู้สึกกลัวว่าจะเห็นภาพน่ากลัว รู้สึกได้ว่ายังไม่พร้อมจะเห็น รับรู้ตัวพักใหญ่จึงกำหนดออก แผ่เมตตาให้อุปัชฌาย์ พ่อแม่ปู่ย่าตายายและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่สถิตย์อยู่ที่บ้านที่อาศัยให้ร่มเงาอยู่นี้ จึงลืมตาเวลาประมาณ ๐๕.๒๐ น. ส่วนหนึ่งกังวลจะเลยหกโมงเช้าเพราะต้องไปทำงาน
๒๕๖๖๐๔๒๗
๐๕.๓๖
หมายเหตุ ๑) ไม่ได้ภาวนานานมากแล้ว ๒) คลื่นบนกาย ลอนประมาณสองแขนรวมกันและเท้ายืดออกคืออาการที่เพิ่งพบเช้านี้ ส่วนอาการอื่นๆก็มีเป็นปกติ และไม่ได้รู้สึกยินดีด้วย ๓) มีความกลัวเกิดขึ้นที่ไม่เคยมีมาก่อนแต่ไม่ได้กลัวแบบขนพองสยองเกล้า

๒๗ เมษายน ๒๕๖๖
ขณะเดินกลับจากซื้ออาหาร
"ดึงลวดหนามให้แม่หน่อย เดี๋ยวแม่โอนให้ห้าร้อย" เสียงหญิงแก่ๆ ร่างบอบบางคนหนึ่งกำลังถือโทรศัพท์แนบหู
"ผมโอนเงินให้แม่นะ ค่าที่แม่เลี้ยงดูผมมาตั้งแต่เล็ก" คาดว่าเป็นเสียงที่ไม่ได้ยินจากคู่สนทนาของหญิงแก่ ร่างหง่อม รับจ้างกวาดขยะ

๒ พฤษภาคม ๒๕๖๖
เช้านี้เก็บได้ ๑ ชม.
-เมื่อวานมีอาการวูบวาบระหว่างนั่งฟังพระสวดอภิธรรม กำหนดการพอง-ยุบของท้องได้ชัด บ่งบอกว่าควรแล้ว
-เช้านี้ตื่นตีสี่ห้าสิบ เริ่มต้นสลับระหว่างหน้าท้องและลมหายใจ การรับรู้จะวิ่งไปที่หน้าท้องจะมากกว่า
-มีเสียงที่เพดาน (เหมือนน้ำหยด)วิ่งมาที่หู กำหนดได้เกือบทัน
-มีความคิดอนาคตปรากฎมากกว่าอดีต
-มีอาการวืบๆจากภาวะหนึ่งสู่ภาวะหนึ่งขณะนั่งหลับตาภาวนา เมื่อเข้าสู่อีกภาวะหนึ่ง ตัวตรงนิ่งเหมือนมีวัสดุขนาบข้างให้ตรงโดยอัตโนมัติ
-รวมเวลาในการนั่งภาวนา ๑ ชม.
-ผลแห่งจิตภาสนาน้อยนิดที่ได้บำเพ็ญวันนี้ อุทิศแด่สัตว์น้อยใหญ่ที่ยังทุกข์ยากเพราะบาปกรรม ที่อาศัยอยู่ ณ รีสอร์ทนี้
-จิตภาวนาน้อยนิดนี้ อุทิศแด่สิ่งศักดิ์สิทธิ์ เทวดา ภุมมเทวดา อากาสเทวดา เจ้าที่ ขอให้อนุโมทนาด้วยตนเอง
๒๕๖๖๐๕๐๒
๐๖.๐๙ น.

๓ พฤษภาคม ๒๕๖๖
เช้านี้เก็บได้ประมาณ ๑ ชม.
เริ่มจาก ตีห้า
-ภาพความคิดเข้ามาเยอะ แต่รับรู้ได้
-สติเร็วขึ้น สักเกตจากเสียงบนเพดานดังปั๊ป รับรู้ปุ๊บ
-ความง่วง (ถีนมิทธ์) รบกวน ประมาณตีห้าครึ่งจึงเปลี่ยนเป็นท่านอน มือประสานบนหน้าท้อง กำหนดพองยุบที่ท้อง รับรู้การพองยุบ แต่ความคิดปรุงแต่ง (สังขาร) เข้ามาเยอะและหลับฝันว่าช่วยแม่ลูกจมน้ำขึ้นบนฝั่งได้
-๖ โมงเช้านอนทบทวน รู้สึกว่าตัวเองบำเพ็ญภาวนาน้อยไป นึกถึงฝันจึงแผ่เมตตาให้เจ้ากรรมนายเวรของแม่ลูกคู่นั้น จากนั่นประมาณเจ็ดโมงจึงลุกขึ้นนั่งจิตภาวนาต่อ
-กำหนดพองยุบของท้องและลมหายใจได้ ทำท่าจะเข้าสู่อีกภาวะหนึ่ง ความคิดเข้าแทรก ภาวะนั้นก็ฝ่อ ไม่รู้สึกว่าพอใจหรือไม่พอใจ ในใจคิดว่า แค่รับรู้ จะพอใจหรือไม่พอใจ ทุกอย่างก็เป็นไปตามที่รับรู้
-มีการเข้าสู่อีกภาวะหนึ่ง ร่างกายนิ่ง กำหนดพองยุบและลมหายใจได้
......
๒๕๖๖๐๕๐๓
๐๘.๑๔ น.

๘ พฤษภาคม ๒๕๖๖
เดินทางไปนาทวี เพื่อไปหาเพื่อนของครูอาจารย์ แต่หลงทาง

ถนนคลุมด้วยหญ้าสองข้างทาง เหมือนไม่มีรถผ่านเลย เจอชายหนุ่ม และเด็กน้อยกลางป่ายางบนเขา ถามทางไปบ้านซ้อนทอง เขาบอกให้กลับรถทางเดิม เพราะถ้าเดินหน้าต่อไป ไกลอยู่กว่าจะถึง อบต.ด่านประกอบ ตัดสินใจไม่ถอยหลัง เพราะทางที่มาไม่น่าไว้ใจ ส่วนหนึ่งเพราะรถที่ผ่านเข้ามาคันเดียว 
หมายเหตุ เด็กน้อยเอามีดมาเคาะที่รถ ก็เฉย ยังไม่ได้ดูรอยเลย
จากนั้นสามารถออกจากป่าได้ เริ่มต้นใหม่จนพบบ้านเพื่อนของครูอาจารย์ ได้ยินจากคุณยายว่า เพื่อนของครูอาจารย์เสียชีวิตไปแล้วเมื่อมกราคม