๑๖. โคกหนองนา พัฒนาสู่ปีที่ ๔

ความพร้อมที่เกิดจากความพยายาม ค่อยๆคิดค่อยๆทำ บางครั้งก็ต้องรอและไม่เป็นไปตามแผนงาน ห้วงเวลาที่ห่างกันเป็นเดือนและเป็นปี กว่าจะมีทุกสิ่งทุกอย่างในโคกหนองนาแห่งนี้ มันไม่ง่ายแต่ก็ทำสำเร็จจนได้

ถอดบทเรียนเอาไว้ ในพื้นที่ที่เคยเป็นผืนนา เมื่อปี ๒๕๖๒ ผ่านพ้นไปเพียงปีเดียว เงินที่มีอยู่ทั้งหมดก็ต้องลงทุนและลงแรงแปลงสินทรัพย์ให้เป็นโมเดลที่สวยหรู ศึกษาค้นคว้าหาดูจากยูทูป แล้วสร้างสรรค์อย่างมั่นใจว่าใกล้เคียงแล้ว

ปี ๒๕๖๓ จึงปรากฎโครงสร้างที่ดินอย่างสมดุล ที่เป็นได้ทั้งเกษตรทฤษฎีใหม่ ใช้พื้นที่ได้สมประโยชน์ จึงบรรลุเป้าหมายอย่างทันใจได้เห็น โคก หนอง และนา ในพื้นที่เดียวกัน รวมทั้งหมด ๔ ไร่

ไม่ช้าไม่นาน น้ำป่าก็ไหลหลาก พัดพาทั้งน้ำและปลา ตลอดจนความอุดมสมบูรณ์มารวมกันในคลองไส้ไก่ จึงเริ่มต้นปลูกต้นไม้มากมายตั้งแต่ตอนนั้น คู่ขนานไปกับงานพัฒนาสิ่งแวดล้อม ทำไปพร้อมๆกัน ตลอดระยะเวลา ๓ ปี

นี่คือ…แผนการที่วางไว้ ตั้งใจให้เป็นรูปเป็นร่างก่อนเกษียณ วันนี้เค้าลางแห่งความสำเร็จใกล้เข้ามาแล้ว ด้วยน้ำพักน้ำแรงและเวลา เงินตราที่หมดไปมิใช่น้อย แต่ไม่เคยคิดเรื่องกำไรและขาดทุน แค่ลุ้นให้ถึงฝั่งฝันของวันนั้นก็พอ

ไฟฟ้า ประปา อินเตอร์เน็ต และกล้องวงจรปิด ประตูและรั้วโดยรอบที่มิดชิด ทำให้อาณาจักรเล็กๆแห่งนี้ดูเรียบร้อยและปลอดภัย เรือนเกษตรหลังใหญ่ ที่อยู่ไม่ไกลจากห้องน้ำ รับประกันได้ว่าพอเพียงกับชีวิตที่กำลังสูงวัย

ถามตัวเองว่ายังต้องการสิ่งใดอีกเล่าในช่วงเวลาข้างหน้านี้ ในเมื่อบ่อปลาก็มีแล้ว แปลงผักก็เพียงพอ นาบัวก็รอท่าให้ชื่นชมได้ตลอด แต่ยังต้องนอนกอดความฝันต่อไปจนกว่าจะได้มา ยอมรับว่าไม่สามารถปล่อยวางได้ง่ายๆ

คือความต้องการบ้านสำเร็จรูป ที่หลังไม่ต้องใหญ่ กับเล้าไก่ที่มีรูปทรงกระทัดรัด สองสิ่งนี้เตรียมสถานที่จัดวางเสร็จเรียบร้อย รอคอยแต่จังหวะเวลาอันเหมาะสมเท่านั้น ขอเขียนฝันไว้ที่ข้างฝา ว่าปรารถนาเพียงแค่นี้จริงๆ

เส้นทางพัฒนา “โคกหนองนา” กำลังเข้าสู่ปีที่ ๔ กับชีวิตราชการที่เหลืออยู่เพียง ๑๐ เดือน มิอาจทำอะไรได้มากมาย ก็ยังถือว่าใกล้เป้าหมายเข้าไปทุกที สิ่งที่สำคัญในเวลานี้ คือการรักษาลมหายใจ และรัก๋ษาร่างกายให้แข็งแรง อย่าได้เจ็บไข้ได้ป่วยก็แล้วกัน

หากอยู่รอดปลอดภัย ได้เห็นความสดใสของโคกหนองนา ที่พัฒนาได้ชัดเจนกว่านี้ ก็ถือเป็นบุญเป็นกุศลที่ได้สั่งสมมา กว่าจะมีวันนี้ได้ไม่ธรรมดาแน่นอน แล้วเศษเสี้ยวของเวลาที่เหลือ เราจะอดทนและรอคอยมิได้เชียวหรือ

จากที่เคยคิดว่าเหลือเชื่อ กลับกลายเป็นต้นไม้ที่จับต้องได้ ฝูงปลาน้อยใหญ่มาอยู่รวมกันเวลาให้อาหาร สะพานข้ามคลองเชื่อมสองฝั่งเข้าหากัน สะดวกสบายและเพลิดเพลินกับการใช้ชีวิต ที่ลิขิตได้ด้วยตัวเอง

ด้วยการสร้างสิ่งแวดล้อม ที่มีมลพิษน้อยที่สุด จุดประกายให้เป็นแหล่งเรียนรู้ทางการเกษตรแบบผสมผสาน อาจเป็นวิทยาทานให้อีกหลายคนที่สนใจ ชีวิตนี้คงไม่ได้ท่องเที่ยวไปและมิได้ก้าวไกลไปกว่านี้อีกแล้ว

ขอสิ้นสุดและหยุดลงที่…โคกหนองนา…แห่งนี้

ชยันต์ เพชรศรีจันทร์

๔ ธันวาคม ๒๕๖๕