มข. ควรเป็นพื้นที่ปลอดภัยสำหรับนักศึกษา

cr: ภาพจากคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มข.

 

วานก่อนนักศึกษารณรงค์ในขบวน Pride และเห็นแว๊บ ๆ เรื่อง  “นศ.มข.  ต้องการพื้นที่ปลอดภัยที่แท้ TRUE!”   ผมก็คิดตามว่า "อะไรคือนิยามของคำว่าปลอดภัย" 

ในเชิงอุดมคติ คงหมายว่าปลอดภัยทางความคิด ปลอดภัยทางวิชาการ ปลอดภัยในการแสดงออก และปลอดภัยในการเรียนรู้ 

อีกนัยคงมองในแง่โครงสร้างพื้นฐาน ที่ควรจะช่วยให้ใช้ชีวิตปลอดภัย โดยเฉพาะ มข. เป็น มหาวิทยาลัยแบบ Campus ที่ใช้ชีวิตเกือบ 24 ชั่วโมงในพื้นที่ ความปลอดภัยในชีวิต ทรัพย์สิน และจิตใจ จึงต้องให้ความสำคัญ 

วันนี้รู้สึก 2 อย่างขณะวิ่งตอนดึก 

1. รู้สึกดีว่า มข. นั้นมีสิ่งอำนวยความสะดวกมากมาย อยากจะทำอะไร ตอนไหน ก็แทบจะทำได้ อยากกิน อยากวิ่ง อยากนอน อยากใช้จ่าย ก็ทำได้ใน Campus

2. เอ๊ะ!!!!! ในพื้นที่สาธารณะเกือบทั้งหมด กลับไม่ปลอดภัยนี่หว่า เพราะขนาดสีฐาน ก็มีเสียงประกาศงดใช้พื้นที่ บางทีก็มีเจ้าหน้าที่มาตักเตือน (ไล่) ให้ออกจากพื้นที่ 

ยังคิดถึงเมื่อครั้งเรารณรงค์อยากให้นักศึกษาใช้พื้นที่ มข. มาก ๆ เพื่อลดการไปในพื้นที่บันเทิงเริงใจด้วยเครื่องมึนเมา???? สิ่งที่เราคิดกันวันนั้น ครั้งนั้น "ล้มเหลว" ไม่ประสบผลสำเร็จ ... เมื่อขณะที่เด็ก ๆ อยู่เต็มร้านบันเทิง มีเด็ก ๆ จำนวนหนึ่งมาใช้พื้นที่ มข. เพื่อผ่อนคลายอารมณ์ กลับถูกกระชับพื้นที่ไล่หนีกลับไปนอน บางวันเห็นเด็ก ๆ ไปนั่งที่บึงหนองแวงตราชู ... มหาวิทยาลัยจึงไม่ใช่พื้นที่ปลอดภัยนี่หว่า???? (คหสต) 

วันนี้มีภารกิจเช้าจรดดึก... จึงออกวิ่งดึก ๆ 

 

วิ่งสร้าง(สุข)ภาพ

3 กรกฎาคม 2565