อพฺพยาปชฺชํ สุขํ โลเก การไม่เบียดเบียนเป็นสุขในโลก

คำว่า อพฺพยาปชฺชํ สุขํ โลเก การไม่เบียดเบียนเป็นสุขในโลก หมายถึง ความไม่เบียดเบียน ไม่ไปรังแกข่มเหงทำร้ายใคร ไม่ไป นำอาวุธ ยุทโธปกรณ์ไปเข่นฆ่าใครให้ตาย ให้บาดเจ็บ สาหัส จิตของเขามี ความปรารถนาดี มีใจบริสุทธิ์ผุดผ่อง คิดให้ผู้อื่นมีความสุข เป็นจิตที่ประกอบด้วยเมตตา สงสาร มองสรรพสัตว์ทั้งหลายเป็นเพื่อนแท้ ที่เกิดมาก็มีการ แก่ เจ็บ ตายเหมือนกัน สัตว์โลกจึงเป็นเหมือนเพื่อนร่วมโลกที่ต่างก็มีความรักสุข เกลียดทุกข์ด้วยกัน เมื่อจิตที่ประกอบเมตตาก็จะมองผู้อื่นด้วยความรัก ความสงสาร อยากเข้าไปช่วยเหลือ เกื้อกูล ไม่คิดทำร้ายเบียดเบียน จึงทำให้โลกมีความร่มเย็นเป็นสุข แต่ตรงกันข้าม ถ้าโลกเรา มีคนที่โลภมากไม่มีที่สิ้นสุด ย่อมจะก่อให้เกิดความไม่พอในสิ่งที่ตนมีอยู่ ย่อมจะไปแสวงหาเพิ่มเติมในทางที่ไม่เป็นศีล ไม่เป็นธรรม ย่อมจะนำความเดือดร้อนมาให้เสมอ เพราะว่าทรัพยากรที่โลกได้ให้แก่เรา เขาให้เรามา ย่อมเพียงพอสำหรับคนที่มีความพอดี แต่ก็คงไม่เพียงพอสำหรับคนโลภมาก เพราะโลภมาก ลาภมักจะหาย ความไม่เบียดเบียน มีความปรารถนาดี คิดให้ผู้อื่นมีความสุขเป็นจิตที่ประภัสสร ประกอบด้วยเมตตา มองสรรพสัตว์ทั้งหลายเป็นเพื่อนแท้เกิด แก่ เจ็บ ตายเหมือนกัน สัตว์โลกจึงเป็นเหมือนเพื่อนร่วมโลกที่ต่างก็มีความทุกข์ด้วยกัน เมื่อจิตที่ประกอบเมตตาก็จะมองผู้อื่นด้วยความรัก ความสงสาร ความเอ็นดู ความเอื้ออาทร อยากเข้าไปช่วยเหลือ เกื้อหนุน ค้ำจุน ให้หายทุกข์ร้อน อยากให้ผู้อื่นหลุดพ้นจากความทุกข์ ผู้ที่มีจิตคิดด้วยความไม่เบียดเบียนคนอื่น จึงพร้อมที่จะให้การช่วยเหลือเสมอ ไม่คิดทำร้ายใครต้องให้เกิดความทุกข์ยากลำบากสาหัสสากรรจ์ ในบรรดาสรรพสิ่งในโลกต่างก็รักสุข เกลียดทุกข์ ปรารถนาความสุขด้วยกันทั้งนั้น การไปคิดมุ่งร้ายเบียดเบียนคนอื่นก็เหมือนก่อไฟไว้ในใจตน มีแต่จะเผาไหม้ให้จิตใจรุ่มร้อน หากตั้งจิตคิดปรารถนาให้ผู้อื่นสัตว์อื่นมีความสุข จิตใจของผู้คิดก็ย่อมจะมีความสุขไปด้วย เริ่มต้นคิดดี ทำดี พูดดี คิดด้วยจิตที่คิดจะออกจากการอาฆาต พยาบาท ไม่คิดมุ่งทำร้าย ไม่กอบโกย ไม่ตักตวงเอาทรัพยากรไปเป็นของตนเองเกินพอดี จนต้องทำให้คนอื่นขาดแคลน การไม่มุ่งร้าย ไม่มุ่งทำร้ายใคร ไม่เบียดเบียนใคร บุญหรือบาป กุศลหรืออกุศล เราเลือกได้ทำได้เอง แม้โลกจะวุ่นวายแต่ใจเราก็เป็นสุข ความสุขที่แท้เริ่มต้นที่จิตใจของเราเอง “อพฺยาปชฺชํ สุขํ โลเก” ความไม่เบียดเบียนจึงเป็นสุขในโลก อย่างน้อยใจของเรานี้เองเป็นสุขเกิดจากการไม่เบียดเบียน

อพฺพยาปชฺชํ สุขํ โลเก 

การไม่เบียดเบียนเป็นสุขในโลก

ดร. ถวิล  อรัญเวศ

       คำว่า อพฺพยาปชฺชํ สุขขํ โลเก  ความไม่เบียดเบียนเป็นสุขในโลก

      หมายถึง ความไม่เบียดเบียน ไม่ไปรังแกข่มเหงทำร้ายใคร ไม่ไป

นำอาวุธ ยุทโธปกรณ์ไปเข่นฆ่าใครให้ตาย ให้บาดเจ็บ สาหัส จิตของเขามี

ความปรารถนาดี มีใจบริสุทธิ์ผุดผ่อง คิดให้ผู้อื่นมีความสุข เป็นจิตที่ประกอบด้วยเมตตา 
สงสาร มองสรรพสัตว์ทั้งหลายเป็นเพื่อนแท้ ที่เกิดมาก็มีการ แก่ เจ็บ ตายเหมือนกัน 
สัตว์โลกจึงเป็นเหมือนเพื่อนร่วมโลกที่ต่างก็มีความรักสุข เกลียดทุกข์ด้วยกัน เมื่อจิต
ที่ประกอบเมตตาก็จะมองผู้อื่นด้วยความรัก ความสงสาร อยากเข้าไปช่วยเหลือ เกื้อกูล 
ไม่คิดทำร้ายเบียดเบียน จึงทำให้โลกมีความร่มเย็นเป็นสุข แต่ตรงกันข้าม ถ้าโลกเรา 
มีคนที่โลภมากไม่มีที่สิ้นสุด ย่อมจะก่อให้เกิดความไม่พอในสิ่งที่ตนมีอยู่ ย่อมจะไปแสวงหา
เพิ่มเติมในทางที่ไม่เป็นศีล ไม่เป็นธรรม ย่อมจะนำความเดือดร้อนมาให้เสมอ เพราะว่าทรัพยากร
ที่โลกได้ให้แก่เรา เขาให้เรามา ย่อมเพียงพอสำหรับคนที่มีความพอดี แต่ก็คงไม่เพียงพอ
สำหรับคนโลภมาก เพราะโลภมาก ลาภมักจะหาย

        ความไม่เบียดเบียน มีความปรารถนาดี คิดให้ผู้อื่นมีความสุขเป็นจิตที่ประภัสสร 
ประกอบด้วยเมตตา มองสรรพสัตว์ทั้งหลายเป็นเพื่อนแท้เกิด แก่ เจ็บ ตายเหมือนกัน 
สัตว์โลกจึงเป็นเหมือนเพื่อนร่วมโลกที่ต่างก็มีความทุกข์ด้วยกัน เมื่อจิตที่ประกอบเมตตา
ก็จะมองผู้อื่นด้วยความรัก ความสงสาร ความเอ็นดู ความเอื้ออาทร อยากเข้าไปช่วยเหลือ 
เกื้อหนุน ค้ำจุน ให้หายทุกข์ร้อน อยากให้ผู้อื่นหลุดพ้นจากความทุกข์ ผู้ที่มีจิตคิดด้วย
ความไม่เบียดเบียนคนอื่น จึงพร้อมที่จะให้การช่วยเหลือเสมอ ไม่คิดทำร้ายใครต้อง
ให้เกิดความทุกข์ยากลำบากสาหัสสากรรจ์

          ในบรรดาสรรพสิ่งในโลกต่างก็รักสุข เกลียดทุกข์ ปรารถนาความสุขด้วยกันทั้งนั้น 
การไปคิดมุ่งร้ายเบียดเบียนคนอื่นก็เหมือนก่อไฟไว้ในใจตน มีแต่จะเผาไหม้ให้จิตใจรุ่มร้อน 
หากตั้งจิตคิดปรารถนาให้ผู้อื่นสัตว์อื่นมีความสุข จิตใจของผู้คิดก็ย่อมจะมีความสุขไปด้วย 
เริ่มต้นคิดดี ทำดี พูดดี คิดด้วยจิตที่คิดจะออกจากการอาฆาต พยาบาท ไม่คิดมุ่งทำร้าย 
ไม่กอบโกย ไม่ตักตวงเอาทรัพยากรไปเป็นของตนเองเกินพอดี จนต้องทำให้คนอื่นขาดแคลน 
การไม่มุ่งร้าย ไม่มุ่งทำร้ายใคร ไม่เบียดเบียนใคร บุญหรือบาป  กุศลหรืออกุศล เราเลือกได้
ทำได้เอง แม้โลกจะวุ่นวายแต่ใจเราก็เป็นสุข ความสุขที่แท้เริ่มต้นที่จิตใจของเราเอง 
“อพฺยาปชฺชํ สุขํ โลเก” ความไม่เบียดเบียนจึงเป็นสุขในโลก อย่างน้อยใจของเรานี้เอง
เป็นสุขเกิดจากการไม่เบียดเบียน เพราะการให้ทุกข์แก่ท่าน ทุกข์นั้น จะมาถึงตน 
อุปมาการเตะลูกบอลไปกระทบกำแพง ยิ่งเตะแรงเท่าไร มันก็จะยิ่งกระเด็นกลับมาใส่เราแรงเท่านั้น

      ดังนั้น เราจึงไม่ควรคิดทำร้าย ข่มเหงใครต้องให้รับความทุกข์ยาก

ลำบาก ให้อยู่กันแบบพี่แบบน้อง ช่วยเหลือเกื้อกูลกันได้ ใจร่มเย็น ก็จะ

พบแต่ความสุข ใจมุ่งร้าย อาฆาตพยาบาทใคร ย่อมจะนำความเดือดร้อนมาให้เราเสมอ

       ดังนั้น ทุกคนจึงต้องหันหน้าเข้าหากัน มาเจรจา ปราศรัยกัน จูนให้เห็นลงรอยกันให้ร้าย 
ไม่เห็นต่าง ไม่เห็นขัดแย้งกัน ไม่ก่อให้เกิด

ความแตกแยกกันในทางไม่ดี จะทำให้เราต้องทุกข์

       เมตตาธรรม ย่อมค้ำจุนโลก ตรงข้ามกับความอาฆาตพยาบาท

เบียดเบียนกัน ย่อมจะนำทุกข์มาสู่ใจเราเสมอ ทำให้มีแต่ทุกข์ไม่พบสุข

สุขเราทุกคน สามารถหามาได้ด้วยตนเอง การทำตนเองให้มีสุข ก็เริ่มจาก

ใจเราคิดเป็นบุญเป็นกุศล 

     เสียใจ คับข้องใจ เดือดร้อนใจ จะพาเราไปนรก อบายภูมิ

     ดีใจ สบายใจ จะพาเราไปสวรรค์ แดนสุขสำราญ ไม่ต้องทุกข์ร้อน

     แต่ถ้าเย็นใจ สุขใจ เอิบอิ่มใจ จะพาเราเข้าสู่นิพพาน

     เพราะนิพพาน ทุกข์คน มีสิทธิ์ สามารถเข้าถึงได้ด้วยกันทุกคน

ขอให้ใจเราเย็นให้ได้ พอใจให้ได้ นั้นเอง

    สุดท้าย ในบรรดาคนในโลกนี้ ใครที่กำลังมีทุกข์ เพราะเกิดจาก

คนอื่นมาเบียดเบียน ก็ขอให้มีสุข และคนที่คิดเบียดเบียนอื่น ก็ขอให้ทำ

ความเห็นให้ถูกต้องให้ได้ ขอให้ตาหู สว่างขึ้นมาหน่อย จะทำให้คิดแต่

เรื่องดี ๆ มีความสุข ไม่มุ่งทำร้ายใครให้ต้องทนทุกข์เดือดร้อน สมดัง

พุทธภาษิตที่ได้ตั้งเป็นนิเขปบทใว้ในเบื้องตนนั้นว่า “อพฺพยาปชฺชํ สุขํ โลเก 
 การไม่เบียดเบียน เป็นสุขในโลกนั้นเอง สาธุ สาธุ อนุโมทนา

สาธุ ขอให้ใจเป็นกุศล คิดแยบยลให้จงได้ ขอให้เกิดตา หู สว่างให้จงได้

นั้นเอง

     สุดท้าย ขอให้คนที่ไม่คิดเบียดเบียนใคร จงพบแต่ความสุข ไม่ติด

โรคโควิด หรือโรคร้ายทั้งหลาย ทั้งปวง เงินทองไหลมา เทมา มีเงินเพียงพอ
ต่อการจับจ่ายใช้สอย ไม่ต้องคอยไปลักขโมย ไม่คิดกอบโกยเอาของใคร ๆ 
มาเป็นของเรา เราก็จะพบแต่ความสุขไปจนตลอดนิรันดร

นิรันกาล จนชั้วกัลปาวสาน โน้นแล.