ที่นี่ชุมพร: โรคใบมะพร้าวเหลือแต่ก้าน

ตื่นเช้าขึ้นมาอากาศดีเป็นพิเศษ เย็นแต่ทนได้ ออกจากห้องนอนลงไปอาบน้ำแปรงฟัน เรียบร้อยเดินเล่นรอบบ้านแต่ต้องระวังหน่อยเพราะน้ำเพิ่งท่วมไปไม่นาน พื้นดินบางแห่งยังแฉะอยู่ มองขึ้นไปบนท้องฟ้าให้แปลกใจเมื่อเห็นใบมะพร้าวที่เคยอุดมสมบูรณ์ มะพร้าวที่เคยดก และผมนี่เองเป็นแชมป์ปีนมะพร้าว มาบัดนี้ให้รันทดใจเมื่อใบที่เคยสมบูรณ์กลับเป็นเหมือนใบที่เราตัดออกจากทางของมันและรูดใบมันออกเหลือแต่ก้าน ดูแล้วไม่ควรจะเกิดตั้งแต่อยู่บนต้นเลย ผมมองว่า ที่ตรงนี้เป็นที่ต่ำ ก่อนนั้นน้ำท่วมเพียงปีละครั้ง บัดนี้ท่วมปีละ ๒ ครั้งเป็นอย่างน้อย แต่เราก็ไม่ได้ขอความช่วยเหลือจากใคร พยายามช่วยเหลือตัวเองกันมาตลอด ที่ตรงนี้น้ำเค็มขึ้นถึง แต่ก่อนที่จะเป็นน้ำเค็มก็ต้องผ่านน้ำกร่อย ก่อนที่จะเป็นน้ำกร่อยก็ต้องเป็นน้ำจืด ตอนเด็กผมจำได้ว่า แม่กับพ่อตลอดถึงญาติๆ รอบนั้นต้องลุกขึ้นตีหนึ่ง ตีสอง เพื่อออกไปตักน้ำจืดกันที่ในคลองขนเข้ามาในบ้านเพื่อเก็บไว้ใช้ พอหน้าฝนก็รองน้ำฝนไว้ดื่มเย็นชื่นใจ ทุกวันนี้มันเปลี่ยนไปและกำลังเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิงเมื่อโรงงานน้ำปลาเข้ามา มีการทำนากุ้ง มีการปลูกปาล์ม พ่อบอกว่าใบมะพร้าวที่เป็นอย่างนั้นเกิดจากหนอนปาล์ม อันเป็นผมคิดว่าเป็นสิ่งที่พ่อเดา แต่ก็น่าสงสัยในเมื่อก่อนนั้นมันไม่เป็น แต่หลังจากปาล์มเข้ามาไม่นานมันก็เปลี่ยนไป....................

เมื่อวานไปคุยกับพี่สาว ถึงการเข้าเรียนในโรงเรียนที่มีชื่อเสียง เราต้องฝากเด็กเข้าไป เมื่อฝากไปแล้วแน่นอนละค่าเล่าเรียนไม่ต้องเสีย แต่เราจะต้องจ่ายในภายหลังกับการซื้อที่ขยายโรงเรียนเพื่อความเป็นอันดับหนึ่งของประเทศ ซื้ออุปกรณ์และกิจกรรมอื่นๆ แต่เราก็โทษโรงเรียนคงไม่ได้ ในเมื่อโรงเรียนก็ต้องช่วยเหลือตัวเอง

ช่วงเย็นมีคนมาขายหวยเถื่อน ผมถามตรงๆ ว่าใครเป็นเจ้ามือ เขาก็บอกว่า นักการเมือง ใช่แล้วกว่าเขาจะเป็นนักการเมืองขึ้นมาได้เขาต้องใช้เงินไปเป็นจำนวนมาก จะหาเงินที่ไหนเร็วเท่ากับการ.........เล่า ส่วนชาวบ้านก็ยังคงเป็นชาวบ้าน ในเมื่อเป้าหมายคือเงินก็ต้องเป็นอย่างนี้ ผู้อ่อนแอย่อมเป็นเหยื่อของผู้แข็งแรงกว่า ทั้งด้านสติปัญญาและกำลัง

เราขอพรให้เทพองค์ใดช่วยไม่ได้หรอก นอกจากตัวเราจะลืมตาขึ้นมาดูโลกอันตระการตาดุจราชรถ..........