พรรณาชีวิต

คงไม่น้ำเน่าเนอะ

   ชีวิตของคนเราที่แสวงหาสิ่งต่างๆ ตามความต้องการไม่รู้จักจบสิ้น  ทั้งการไขว่คว้า และเรียกร้องความสำเร็จในหน้าที่การงานและเกียรติยศ  เพื่อมาตอบเสนองชีวิตให้บริบูรณ์ตลอดเวลาช่างเป็นชีวิตที่เหน็ดเหนื่อยเสียจริงๆเนอะ  จนบางครั้งทำให้คนเราลืมที่จะกลับมาดูแลและทบทวนชีวิตตามความเป็นจริง  ชีวิตที่บางครั้งไม่ได้เรียกร้องความมั่นมีทางวัตถุแต่ต้องการเพียงแค่ความสุขใจที่ไม่ทำให้ตัวเองหล่นจากคุณค่าที่งดงามแทน  แต่พอมีความรู้สึกว่าพอเพียงและอยากพักผ่อนจากชีวิตที่เหนื่อยหล้าบ้าง  เวลาและความสุขนั้นก็หล่นหายไปจากชีวิตเกือบหมดแล้วทุกอย่างที่สร้างขึ้นเป็นเพียงอนุสาวรีย์แห่งความเศร้าที่คอยฟ้องชีวิตในการแสวงหาที่ไร้ซึ่งความพอดี จึงต้องระทมเศร้ากับความว่างเปล่าแห่งสมบัติที่ครอบครองดังคำที่ว่า "การหลบเงาที่ดีที่สุดคือการอยู่ใต้ต้นไม้ที่ร่มรื่น"  เพราะจะทำให้หลีกเลี่ยงจากแสงแดดอันร้อนได้  ชีวิตของคนเราก็เช่นกันต้องอาศัยร่มไม้แห่งชีวิตคือความร่มเย็นในเรือนใจของตนเองไว้เป็นที่พักเหนื่อยและพึ่งพิงด้วย  และวิธีที่จะทำให้เกิดความร่มเย็นในเรือนใจและใช้เป็นที่หลบร้อนจากความทุกข์หรือปัญหาได้ดีที่สุดก็คือ  "การเรียนรู้เพื่อที่จะเข้าใจตัวเองด้วยสติ"  (ความดีไม่มีขาย  อยากได้ต้องทำเอง)

[พีรีย์วรินทร์]

โชคดีแล้วหละที่มีโอกาสได้ทำงาน ถึงแม้มันจะเหนื่อยแต่ก็ดีกว่าไม่มีงานจะทำไม่ใช่หรือ หากเหนื่อยแล้วมีอนาคตที่ดี มีความสุขในบั้นปลายชีวิตก็คุ้ม ช่วงที่ชีวิตกำลังเหน็ดเหนื่อยอยากหาร่มเงาของชีวิตนั่นแหละยากที่สุดเลย

[ครูโย่ง]

มาทักทายและให้กำลังใจครับ

 

[forgetmenot~16ict]

*ขอบคุณมากค่ะ

*แวะมาบ่อยๆนะค่ะ

*มีอะไรดีๆที่จะแนะนำบ้างหรือเปล่าค่ะ

ครูโย่ง หัวหน้า~ natadee