เอ่อ เอ้อ เออ เอ้อ เอ่อ เอ๋ย
เอ่อ เอ้อ เออ เอ้อ เอ่อ เอ๋ย
พอแต่เปิดผ้ากั้น สิส่องมองเห็น
แม่สาวเนื้อเย็น...ชะ เอ่อ เอ้อ เออ เอ้อ เอ่อ เอ๋ย
มาตามกลิ่นธูป..อิอิ....
กลิ่นอะไรนะปนเปกันไปหมด ตามมาไม่ถูกเลย...ก๊าก...
มีธูปตั้งหลายก้านจุดเรียกไร้นาม..ฮ่าๆ (หลงตัวเองพอประมาณ...อิอิ)
เดี๋ยวนะ ขอดูก่อนว่า กลิ่นอะไรบ้าง..ดมยากแฮะ..แต่กลิ่นแรงจัดนี่เลย..อิอิ....(ไม่บอกหลอกให้งง.....ดีกว่า)
ใช้จมูก ทำ KM ...(ก๊าก...)
ความเห็น (15)
- ขึ้นต้นเป็นหมอลำมาเชียวนะครับ คุณไร้นาม ทำให้ต้องเข้ามาอ่านเพราะกำลังยากฟังหมอลำ
space มีกว้างคูณยาวคูณสูงไหมอ่ะ
ไร้นามกว้างศอก ยาววา หนาครึ่งศอก....อิอิ ใช้พื้นที่น้อย กินน้อย คิดน้อยตามขนาดสมอง...อิอิ..
เชิญแม่สาวมารำวง ซิมางามแท้หน้อ น้อง.....
...
...
...
เว้นที่ไว้ให้คุณ ออต รำคู่สาวไหนที่โชคดีหน้อ....
ว้าว....space ก็คือ space ไม่มีกว้าง ไม่มียาว ไม่มีลึก...
ไร้นามชอบจัง
...
เล่านิทานให้ฟังสักเรื่อง..คุณ space จะฟังไหมนะ..
...ณ ที่อันไกลโพ้น...บนนทีแห่งความปัญญา...อัดแน่นหนาด้วยกระแส "สิ่ง" ที่เรียกกันว่า "ความรู้" ..หมุนๆๆๆ แทรกๆๆๆๆ เกลียวม้วนรอบแล้วรอบเหล่า...
"ความรู้" เหนื่อย..แตกตัวและรวมตัว ลอยล่อง และตกลง ถูกลูบคลำและถูกจับต้อง "ฉันเป็นอย่างไรนะ" "ความรู้" เริ่มสงสัย
มีกระบอกมากมายวางเป็นหย่อมๆ "นั่นมันชิ้นส่วนของฉันด้วยไหม" "นี่มีอนุมูลของเซลล์ของฉัน ..ของฉัน และของฉัน อยู่ด้วยนี่นา"
ความรู้ถูกจับใส่กระบอก เขย่า เปลี่ยนชื่อ และติดโบร์
ขอช่องว่างระหว่างกระบอกและระหว่างอนุมูลที่ลอยล่องให้ฉันได้หายใจได้ไหม....ความรู้อยากบอกใครต่อมิใครๆ
ขอช่องว่างที่ไร้อัตตา ไร้ตัวตน ไร้ร่องรอยให้"ความรู้" สักนิด...
เพราะ "ความรู้"..เริ่มมองเห็น...บนสายนทีแห่งปัญญา...แฝงไปด้วย"ปัญญาหยิบฉวย"มากมาย... และมากมายเกินไป....
นิทานนี้เป็นอย่างไรบ้างคุณ space
คารวะท่านจอมยุทธิ์หน้าหยกแห่งเมืองปาย
ผ้าพันคอรอรัก...มัน้องแก้วคนไหนได้ดอมดมหรือยัง...(อิอิ)
space ยินดีให้คุณจตุพรได้ศึกษา เพราะ space รู้ตัวว่าไม่มีอะไรให้พบ จึงไม่กลัวถูกศึกษา เกรงแต่คุณจตุพรจะเสียเวลาในสิ่งที่ตั้งใจไว้ อย่าเอายมเอาอย่าง space เลย เสียเวลา เมืองปาย space ก็ไปอยู่นะ แต่คงไม่มีใครเห็น หรือที่เห็นน่าจะไม่ใช่ space
space ชอบใจไร้นามมาก เพราะ space ยังมีกิเลสหนาอยู่มาก จึงยังมีรัก ชอบ โกรธ หลง เพียง space ไม่มีรูปร่างว่าชัดๆเป็นอย่างไร space เองก็มองตัวเองไม่เห็นด้วยซิ นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่าอะไรบ้างไม่ทราบ ทราบแต่ว่า space ก็เป็นที่ต้องการของ ความรู้ บ้างใช่ไหมท่านไร้นาม ความรู้ที่ไม่ฉาบฉวยหรือปัญญาหยิบฉวย จะได้หายใจออก แต่สงสัยจะเข้าใจผิด เพราะ space ไม่มีอากาศให้ใคร ๆ หายใจได้นี่สิ จะช่วยยังไง space ก็คือ space ไม่มีอากาศหรืออะตอมหรืออนุมูลใดๆ เสียใจจริงๆ ท่านไร้นามเอ่ย
แค่รู้ว่าชอบก็ชอบแล้ว...
จะเข้าใจผิดหรือไม่เข้าใจก็ไม่เห็นเป็นไร คิดอย่างไรเข้าใจอย่างไรก็เป็นไปตามเข้าใจและไม่เข้าใจ
ไร้นามนะ...ไม่ค่อยมีความรู้เท่าไหร่ เลยชอบแอบๆหยิบๆ ฉวยๆ เอาไปเล่าให้ติดลิ้นบ้าง คิดไปคิดมาปัญญาตันก็เขียนอะไรไปเรื่อยๆ ...ใครได้อะไรไปก็เป็นเรื่องโชคดีของเขา ใครไม่ได้อะไรก็ยังถือว่าได้อะไรอย่างน้อยก็ได้ประเมินตัวเขาเองว่า ไม่ได้อะไรจากไร้นาม เผลอๆ ยังเรียกว่าไร้นามเป็น "ตัวป่วน" จน"ไร้สาระเสียเวลาที่จะตอบคำถาม"ของไร้นามด้วยซ้ำ ...
ไร้นามล่ะปัญญาน้อยเลยต้องไร้ปัญญาในวงการคนเรียกตัวเองว่ามีปัญญาแต่ไม่คิดจะแบ่งปันปัญญาให้กับคนที่ตัวเองได้ประเมินแล้วว่าไร้สาระไร้ปัญญา เป็นบัวเหล่าที่ห้าถึง 16 ...หึๆ
สมบูรณ์ เทียนทอง
- ตอนแรกคิดว่าจะไม่ได้อ่านบันทึกของไร้นามเสียแล้ว
- ไร้นามไม่ได้ปัญญาน้อย ขึ้นกับว่าปัญญาด้านไหน ใครเป็นคนประเมินต่างหาก
- ดีใจจริงๆ ที่ยังได้อ่านบันทึกของไร้นามอีก
- สวัสดีปีใหม่ครับ
สมบูรณ์ เทียนทอง
- เกือบหน้าแตกเพราะไม่มีเวลาติดตามอื่นบันทึกคนอื่น
- หลังจากบันทึก “ไร้นามเตือนตัวเอง” เมื่อวันที่ 14 ธ.ค. แล้ว จากนั้นอีกหลายวันก็ไม่มีบันทึกใหม่อีกเลย ทำให้ผมเข้าใจว่าก่อนปีใหม่ ไร้นามคงไม่มีบันทึกใหม่อีกแล้ว
- ผมจึงเขียนบันทึกนี้ขึ้นมา เพื่อส่งความระลึกถึงไปยังเขาเนื่องในวันปีใหม่
- แต่ผมเกือบหน้าแตก ถ้าหากวันนี้ไม่ได้แวะไปที่บันทึกของไร้นาม อีกครั้งหนึ่ง
- เพราะ ไร้นามกลับมาแล้ว (ดมกลิ่นธูปมา)
- ดังนั้นผมจึงขอมอบบันทึก (ฉบับร่าง)นี้ให้แก่ไร้นามโดยตรง ที่นี่
แอบมาส่งคำอวยพรและความสุข เพื่อไร้นาม คำอวยพรที่ว่างเปล่าแบบ space
Pockybabybad
!!!! +.+