ที่สุดแห่งความช้ำใจของคนอกหัก ที่สุดแห่งการเปรียบเปรยในแบบลูกทุ่ง “ล้างจานในงานแต่ง”

มีคำถามว่า เพลงลูกทุ่งเพลงไหน เศร้าที่สุด ทำร้ายหัวใจคนอกหักที่สุด
เท่าที่นึกได้ตอนนี้ นอกจากเพลง โบว์รักสีดำแล้ว เพลงล้างจานในงานแต่ง
จัดว่า เป็นเพลงเศร้าอีกเพลงหนึ่ง ที่สุดของความชอกช้ำใจเลยนะครับ

เพลงนี้ เป็นเพลงลูกทุ่งหมอลำ เพลงเก่า ศิริพร อำไพพงษ์ นำมาขับร้องใส่จังหวะม่วนๆ ในอัลบั้มเมือยามบ้าน  ทั้งมัน ทั้งม่วน  ชุดที่ 1 ที่มีเพลงโลโซโบว์รัก ที่หลายคนชื่นชอบ

เนื้อหาของเพลงนี้

สาวหน้าตาธรรมดา ไม่สวยเด่น ไร้คู่มานานปี อยากแต่งงาน แต่ก็โดนสาวอื่นคว้าหนุ่มที่หมายปองไปก่อนทุกที ยิ่งคิดก็ยิ่งเศร้า มาช่วยงานแต่งงานหลายงาน  ยิ่งคิดยิ่งเศร้า เพราะไม่ได้แต่งงานกับเค้าซักที

ใน Music video เพลงนี้ ที่ถ่ายทำเมื่อหลายปีก่อน หลายคนตีความหมายของเพลงนี้ออกมาว่า

เมื่อหนุ่มคนรัก ต้องไปแต่งงานกับสาวคนอื่น แถมสาวเจ้าแฟนเก่า ต้องทำใจมาร่วมงานแต่งงาน
ต้องหลบมาล้างจานในครัว ในขณะที่คู่สมรส กำลังชื่นมื่น  สาวเจ้าแฟนเก่านั่งล้างจานไป ก็นึกไป เมื่อไหร่หนอจะมีคู่กับเขาเสียที  

ล้างจานไป ก็เหลียวมองคู่สมรสทีหนึ่ง สายตาเศร้าสร้อย

ถ้าใครอกหักแล้วต้องไปล้างจานในงานแต่งของแฟนเก่า คงทรมานใจน่าดู

และนี่คือ เนื้อเพลง ล้างจานในงานแต่ง เพลงเศร้าบาดใจ แต่หลายคนคงจะคุ้นเคยกับจังหวะโจ๊ะๆในเพลงชุดใหม่ของพี่นาง  จะเศร้า หรือ ม่วนก้ได้ทั้งนั้นครับ


เพลง ล้างจานในงานแต่ง
ศิลปิน ศิริพร อำไพพงษ์



งานแต่ง เขาแซงแย่งเอาไปกอด
หัวใจอาวรณ์ มาซ่อนอยู่ในห้องครัว
เจ้าภาพ เจ้าสาวส่งยิ้มให้คนไปทั่ว
แต่เราเฝ้าอยู่ในครัว
ทำตัวเป็นเด็กล้างจาน
ใครมั่วเจ้าสาวเป็นคนบ้านไร่
พึ่งพาอาศัย ตั้งใจจะไปช่วยงาน
พอถึงเวลา เขาพากันเข้าพาขวัญ
เพื่อนฝูงเฮฮาดังลั่น
เราล้างจาน...เดียวดาย
(ลำ)..เป็นคนอ้าย
บ่มีความหมายเคียงใกล้เจ้าบ่าว
เป็นคนอ้าย
บ่มีความหมายเคียงใกล้เจ้าบ่าว
เพื่อนเจ้าสาวยังเป็นบ่ได้
คือคนอ้ายฮักคน
.ไม่มีใครสนเราไม่เห็นคนอยู่ในครัว
เจ้าสาวก็มัว แต่งตัวสวยเด่น
นั่งเคียงเจ้าบ่าว
ที่เขาเฝ้าคอยใจเต้น
หัวใจของเรารำเค็ญ
ไปเจอะมองเห็นความงาม
..ใจ..เศร้ามันร้าวระบม
ต้องมาขื่นขมเศร้าตรม
ตามความสุขี
ช่วยงานเขาแต่ง
แต่เราแล้งมาหลายปี
เมื่อไหร่หนอจะโชคดี
ได้มีพิธีวิวาห์..
.(ลำ)..หัวใจบ้า
บ่ไปบ่มาคือน้ำคือเก่า
หัวใจบ้า
บ่ไปบ่มาคือน้ำคือเก่า
คือจังเขามีแหงไปแล้ว
ไปแล้วบ่กลับ
คอยปรุงอาหาร
เขาชื่นบานแต่เราขื่นขม
โอ้รักลอยลม
ไม่สมดั่งใจ
ล้างจานคอยคู่
ไม่รู้อีกนานเท่าใด
จะได้เลื่อนรักทันใด
ได้เป็นตำแหน่งเจ้าสาว
(ลำ)..มันเหงาเห็นเขามีคู่
ซำหนูมีคู่กะม่วน ออกมาพวน
เสียงคอตึงตึง มันซึ่งอยู่แก่ใจ
มื้อใดหนอซิเป็นงานเฮา
โงใส่เขาใจเฮาซิด้าน
มันพอ..ประจาน..เฮอ.เฮอ..เอย

[นางสาว เกศนี วัณณกุล]

เศร้าจังนะค่ะ

ปีใหม่นี้ไปพักผ่อนที่ไหนค่ะ มาเที่ยว กทม พักผ่อนกับกะมอม ไหมค่ะจะได้พาไปหาแม่อ้อย

[นาง พันดา เลิศปัญญา]

จะเศร้าใจแทนคนอื่นไปใย ในเมื่อมีรักไว้กับตัว คุณบอน

คนอกหัก คือคนที่มีพลังชีวิตที่จะก้าวข้ามความทุกข์ขั้นต้นไปสู่การก้าวข้ามความทุกข์ขั้นสูงและอุปสรรคของชีวิตต่อไปในวันข้างหน้า

[นายบอน@kalasin]

พี่กะมอมครับ
ค่อยพานายบอนไปหา แม่อ้อยของพี่กะมอม ตอนกลางเดือนมกราคมละกันครับ

พี่พันดาครับ

นายบอนอยู่ท่ามกลางเพื่อนๆที่กำลังช้ำใจในรัก ส่งท้ายปีเก่าครับ
แต่ชอบประโนคของพี่พันดามากๆ ที่ว่า คนอกหัก คือ คนที่มีพลังชีวิต...
ขอยืมเอาไปใช้ปลอบใจพรรคพวกที่กำลังช้ำรักนะขอรับ

[คำร้อง]

งานแต่ง เขาแซงแย่งเอาไปก่อน หัวใจอาวรณ์ มาซ่อนอยู่ในห้องครัว
ข้างนอกเจ้าสาวส่งยิ้มให้คนไปทั่ว
แต่เราเฝ้าอยู่ในครัว ทำตัวเป็นเด็กล้างจาน

ในเมื่อเจ้าสาวเป็นคนบ้านใกล้ พึ่งพาอาศัย จำใจต้องไปช่วยงาน
พอถึงเวลา เขาพากันเข้าพาขวัญ เพื่อนฝูงเฮฮาดังลั่น แต่เราล้างจาน...เดียวดาย
(ลำ)..เป็นคนพ่าย บ่มีความหมายได้เคียงใกล้เจ้าบ่าว
เป็นคนพ่าย บ่มีความหมายได้เคียงใกล้เจ้าบ่าว
เพื่อนเจ้าสาวยังเป็นบ่ได้ คือคนพ่ายฮักคน
ไม่มีใครสน เขาไม่เห็นคนที่อยู่ในครัว
เจ้าสาวก็มัว แต่งตัวสวยเด่น
นั่งเคียงเจ้าบ่าวที่เขาเฝ้าคอยใจเต้น
หัวใจของเราลำเค็ญ ไปจะมองเห็นความใน
..ใจ..เศร้ามันร้าวระบม
ต้องมาขื่นขมเศร้าตรมแทนความสุขี
ช่วยงานเขาแต่ง แต่เราแล้งมาหลายปี
เมื่อไหร่หนอจะโชคดี ได้มีพิธีวิวาห์..
.(ลำ)..หัวใจล้า เฮ็ดไปเฮ็ดมา คือหน้าที่เก่า
คือจังเขามีงานแต่งแล้ว ไปล้างแต่จาน
ดั่งถูกประหาร เมื่อเขาชื่นบานแต่เราขื่นขม
โอ้รักลอยลมไม่สมดั่งใจ
ล้างจานคอยคู่ ไม่รู้อีกนานเท่าใด
จะได้เลื่อนขั้นบันได ได้เป็นตำแหน่งเจ้าสาว
(ลำ)..มันเหงาเห็นเขามีคู่ ซอมดู๋มีคู่เขาม่วน เข้าพาขวัญเสียงโห่ตึงตึง มันซึ่งอยู่แก่ใจ
มื้อใดหนอซิเป็นงานเฮา มัวซ่อยเขาใจเฮาซิด้าน
มันทรมาน จับจาน....เก้อ....

 

[พลอยสวย]

ชอบเพลงและเสียงคุณศิริพรมาก  แหบเสน่ห์ดี  ไม่มีใครเรียนแบบได้

[คนเดินทาง]

อีกเพลงหนึ่งครับ "แขกผู้มีเกิบ" ของ  ไผ่ พงศธร

ผมว่าเพลงนี้น่่าจะหนักกว่าล้างจานในงานแต่งครับ เพราะว่า  "ล้างจาน"  อยู่ข้างหลังบ้าน "ได้ยินแต่เสียง" คนมาร่วมงานร่วมแสดงความยินดี  เสียงสู่ขวัญ  แต่  "แขกผู้มีเกิบ"   "...ฮอดมื้อเจ้าแต่งอ้ายได้ตำแหน่งมาเป็นเด็กเสิร์ฟ  หน้าที่แขกผู้มีเกิบ  เดินเสิร์ฟเหล้าแดงเหล้าขาว...."  อยู่ภายในงานตลอดครับ ไม่ใช่แค่ได้ยิน  แต่ได้เห็น ทุก ๆ อย่างเลยครับ