เรื่องเล่าอิสรชน : วันนี้วันเกิดแม่ผมเอง


ผมอยากจะบอกใครก็ตามที่ยังมีแม่อยู่นะครับ ว่า ทำอะไรดีดี ให้แม่ของตัวเองเสียบ้าง จะทำให้ชีวิตมีความสุขขึ้นอีกเยอะเลย ครับ

วันนี้ วันเกิดแม่ผมเอง 

     วันที่ 25 ธันวาคม ของทุกปี จะมีผู้คนออกมาฉลองวันแห่งความสุขนี้ตามท้องถนนอย่างยิ่งใหญ่ทั่วโลก ผมรู้จักวันนี้มาตั้งแต่ผมจำความได้ วันนี้เป็นวันที่ผมมีความสุขมากที่สุด เป็นวันที่ผมภาคภูมิใจ เพราะ หากไม่มีวันนี้ ก็ คงไม่มีผมเป็นแน่แท้  วันนี้ย้อนกลับไป 67 ปี ที่แล้ว ที่บ้าน สรวารี ในซอยศาลาต้นจันท์ แถว ๆ วังหลัง ศิริราช ชีวิตที่มีค่ามากที่สุดได้ถือกำเนิดขึ้นมาท่ามกลางความยินดีของผู้เป็นพ่อและแม่ เป็นเด็กผู้หญิงหน้าตาธรรมดา ๆ คนหนึ่งที่เกิดขึ้นมาในครอบครัวของนายทหารเรือ เป็นลูกคนที่ 8 ซึ่ง ในปีถัดมาก็ มีลูกสาวเกิดมาอีกคนหนึ่ง 

     ผมจะขอเล่าถึงชีวิตที่มีค่า ที่เกิดขึ้นในวันที่ 25 ธันวาคม เมื่อ 67 ปีที่แล้ว ชีวิตนั้นเกิดขึ้น และใช้ชีวิต อย่างทรหดอดทนมา 30 ปี จึงได้ให้กำเนิดชีวิตอีกชีวิตหนึ่ง ชีวิตนั้น คือผมเอง ??? ใช่แล้วครับ คนที่เกิดในวันที่ 25 ธันวาคม 2482  หรือ เมื่อ 67 ปีที่แล้ว คือคุณแม่ของผมเอง แม่ที่วางรากฐานของชีวิต และวิธีคิดที่จะมีชีวิตเพื่อคนอื่นให้มากกว่าตัวเอง แม่ที่เลี้ยงผมมาด้วยเงินเดือนเริ่มต้น 540 บาท เมื่อ ปีที่ผมเกิด แม่ คนที่ ทำทุกอย่างเพื่อเลี้ยงผมให้อยู่รอดมาจนเป็นผู้ใหญ่ และ ทำงานอย่างที่ทำอยู่ทุกวันนี้ 

     ผมจำได้ว่า แม่ผม เป็นข้าราชการครูที่ทำงานเหน็ดเหนื่อยกว่า เพื่อนข้าราชการครูหลาย ๆ คน อกจากบ้าน ก่อน 06.00 น. ทั้ง ๆ ที่ โรเรียนก็อยู่ฝั่งตรงข้ามซอยบ้านไม่ไกลนัก แต่ กลับเข้ามาถึงบ้าน หลัง 22.00 น. ทุกวันตลอดอายุราชการ ผมเห็นแม่ผม นั่งทำขนมเล็ก ๆ น้อย ๆ ขายในยามที่พอจะขายได้ เพื่อนำเงินเล็ก ๆ น้อย ๆ ค่อย ๆ เก็บเป็นเงินก้อน แล้วซื้อสาธารณูปโภค ทั้ง โทรทัศน์ หม้อหุงข้าว เครื่องซักผ้า เครื่องเล่นวีดีโอเทป ด้วยเงินสด แม่ผมบอกว่า ช้าหน่อยดีกว่า แต่ ไม่ต้องเป็นหนี้ ..ผม ฟังแบบเด็ก ๆ แบบ วัยรุ่นในช่วงนั้น ก็ไม่ค่อยจะเข้าใจ เพราะมัวแต่ งอนที่ ได้ของช้ากว่าคนอื่น กว่าบ้านอื่นเขา แต่เมื่อมองย้อนกลับไป ก็ จะเห็นว่า ครอบครัวข้าง ๆ บ้านที่ มีของใช้ก่อนเราในตอนนั้น ไม่นานเขาก็ โดนบริษัทมายึดเครื่องไฟฟ้าพวกนั้น แต่ ของที่บ้านเรา ไม่เคยโดนยึดเลยแม้แต่ชิ้นเดียว นี่เองที่แม่ผมบอกว่า ช้าหน่อยดีกว่า  

     ปีนี้ แม่ผม มีอายุครบ 67 ปี แล้ว ท่าน ก็ ยังแข็งแรง เมื่อวานนี้ เราได้พบกัน ผมก็พาแม่ผมไปดูภาพยนตร์ และทานอาหารกันเล็ก ๆ น้อย ๆ เพราะวันนี้ แม่ผม ท่านจะไปวัดกับน้องสาวคนเดียวของท่าน และหลาน ๆ ผม เอง ก็ ยังมีโอกาสนะ ที่จะได้ทำอะไรดีดี ตอบแทนแม่คนดีที่หนึ่งของผม ซึ่งผมก็พยายามทำให้ได้ทุกปี โดยเฉพาะ 6-7 ปี ที่ผ่านมานี้ ผม ทำให้ท่าน ทุกปี ผมอยากจะบอกใครก็ตามที่ยังมีแม่อยู่นะครับ ว่า ทำอะไรดีดี ให้แม่ของตัวเองเสียบ้าง จะทำให้ชีวิตมีความสุขขึ้นอีกเยอะเลย ครับ

     ท้ายสุดนี้ ผมขอกราบแม่ผมด้วยความรักอีกครั้งผ่าน พื้นที่นี้ ครับ แม่ผมเอง "กรองทอง อนุกานนท์ (สรวารี)

หมายเลขบันทึก: 69296เขียนเมื่อ 25 ธันวาคม 2006 17:07 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 พฤษภาคม 2012 13:31 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท