๑๒๐. บทเรียนชีวิต...(๒) บริหารจัดการกับเวลา

          ไม่เคยพูดหรือแม้แต่จะคิด หากทำอะไรไม่ได้หรือทำไม่ทัน รวมทั้งไม่ได้ทำอะไรเลย แล้วโยนความผิดไปให้ “เวลา” โดยกล่าวอ้างหรือคิดในใจว่า..ก็ไม่มีเวลา..เข้าใจหรือเปล่า

          ละอายใจที่จะพูดถึง เพราะในความเป็นจริงมีเวลาเหลือเฟือ เหลือมากมายกว่าเมื่อก่อน จะด้วยตำแหน่งการงานหรือสังขารก็ตาม เวลามีอยู่ข้างกายและเป็นเพื่อนที่ดีเสมอ

          เวลา..ช่วยให้คิดเรื่องงานและผลักดันให้ทำงานสำเร็จ เมื่อนึกย้อนกลับไป ให้รู้สึกสำนึกถึงคุณค่าของเวลา ใช้จนคุ้มค่าเกินคำบรรยายจริงๆ

          ความตระหนักว่า”เวลามีค่า” ช่วยสร้างคุณลักษณะที่ดีแก่ชีวิตจิตใจ ฝึกวินัยขั้นพื้นฐาน ที่จะไม่ผัดวันประกันพรุ่ง ไม่เป็นคนทอดธุระ หรือฆ่าเวลาไปวันๆ

          บางครั้งยังคิดว่า..เวลา..มีความรู้สึก..เหมือนมีชีวิต อย่าได้คับข้องใจหรือบาดหมางกับเวลาอย่างเด็ดขาด เพราะเมื่อเวลาผ่านไปแล้ว..เราได้ทำอะไรไว้บ้าง..ลองคิดดู เพราะเวลาจะไม่หวนกลับคืนมาอย่างเด็ดขาด

          อย่าลืมว่า..เวลา..ก็มีความเป็นตัวของตัวเองเหมือนกัน มีความมั่นคง นิ่งและเยือกเย็น ใครจะรีบเร่งอย่างไร ก็ยังคงเส้นคงวา เรานี่แหละที่ต้องอดทนและรอคอย

          เวลา..ให้โอกาสและความยุติธรรมอย่างเท่าเทียมกัน แต่บางคนกลับทำโอกาสให้เป็นวิกฤติ มีความคิดที่อคติกับเวลา โดยเฉพาะในช่วงที่มีความทุกข์ถาโถมเข้ามา ซึ่งมักจะยาวนานกว่าความสุขเสมอ..ถ้าไม่รู้จักใช้เวลาให้เป็นประโยชน์

          แค่ทำความรู้จักกับเวลาให้มากพอ อย่าเห็นความสำคัญและตระหนักในคุณค่าแต่ปาก ทั้งที่ยังใช้เวลาอย่างฟุ้งเฟ้อและพร่ำเพรื่อ หดหู่และหงอยเหงา จมปลักจนเกินความพอดี

          เมื่อทุกคนมีเวลาเท่ากัน..จึงไม่ควรใช้เวลาอย่างสิ้นเปลืองกับเรื่องที่ไม่เป็นเรื่อง โดยเฉพาะคนที่มีตำแหน่งหน้าที่การงานและความรับผิดชอบ ที่ต้องอาศัยเงื่อนปมแห่งเวลา การแบ่งเวลาจึงเป็นเรื่องที่จำเป็นอย่างยิ่ง

          การแบ่งสัดส่วนของเวลา เพื่อใช้เวลาอย่างพอดีกับการลำดับความสำคัญก่อนหลัง เท่ากับการบริหารจัดการกับเวลา เพื่อให้เวลากับตัวเองได้พักผ่อน ทั้งกาย ใจและสมอง

          เวลา..ไม่เคยทำร้ายใคร ในทางกลับกัน หากเราไม่รู้จักบริหารจัดการที่ดีพอ เวลา..นี่แหละจะเป็นตัวบั่นทอนจิตใจ ให้ยุ่งยากต่อการใช้ชีวิต

          อย่างน้อย..บทเรียนเรื่องเวลา จึงเป็นสิ่งที่ไม่ควรมองข้าม ตราบที่เรายังมีลมหายใจ ทำความเข้าใจและแบ่งปันเวลาให้ตัวเองบ้างอย่างพอดีพองาม 

          หลังจากที่ได้พัฒนางานและองค์กร พัฒนาสังคมและสิ่งแวดล้อม รวมทั้งพัฒนาตนและครอบครัว คงต้องเหลือเวลาไว้บ้าง สำหรับสรรค์สร้างพื้นที่แห่งความสุขตามที่เราต้องการ

          มิใช่แค่ความสุขเท่านั้น...เวลายังช่วยเยียวยาทุกสรรพสิ่ง แม้แต่ความทุกข์..ก็สามารถรักษาได้ด้วยเวลา..จะมากหรือจะน้อยขึ้นอยู่กับเราจะเลือกใช้เวลาอย่างไร?..

          ในโลกใบนี้...ชีวิตที่มีทั้งสุขและทุกข์ มิอาจหลีกหนีพ้น แต่เราจะไม่รู้สึกกังวลใจ และดำรงตนอยู่ได้ในทุกสภาวะ ถ้ารู้จักบริหารจัดการกับเวลา..อย่างพอเพียง

ชยันต์  เพชรศรีจันทร์

๒๑  ตุลาคม  ๒๕๖๔