จดหมายถึงยอดหญิง ในวันภาษาไทยแห่งชาติ

 

ฉันอาจจะเขียนกวีไม่เซียนอย่างใคร

แต่ให้รู้ไว้ฉันเขียนจากใจให้เธอ

ฉันอาจไม่หวาน น้ำผึ้งพระจันทร์

ข้อความของฉันถูกเขียนโดยไม่เรียบเรียง.....

 

ระหว่างที่ตั้งใจจะเขียนถึง “วันภาษาไทยแห่งชาติ” ก็ฟังเพลงไปด้วย เป็นจังหวะของเสียงเพลงจดหมายถึงยอดหญิง ของภูมิมินท์ บึงชารี ตาม 4 วรรคข้างต้นดังมาพอดี 

 

ภาษาไทยหรือภาษาใดก็ตาม มีความงามตามอรรถอยู่มาก สำคัญคือใช้สำหรับสื่อสารระหว่างกัน  แต่กระนั้น ภาษาก็ให้ทั้งคุณและโทษได้  หากใช้ไม่ดีก็อาจจะได้รับผลกระทบในทางลบแก่ตนและคนรอบข้างได้

 

ภาษาไทย มีความเฉพาะตัว มีคลังคำมาก มีคำยืมเยอะ และมีความมหัศจรรย์ที่สามารถแปรผันไปใช้สร้างอรรถรสทางอารมณ์ได้มากคณา ทั้งสามารถรจนาให้ไพเราะเหมาะกับสถานการณ์ ประพันธ์ให้เป็นบทกวีหรือมีวลีท่วงท่าของคำ

 

ที่เขียนมาเสียยืดยาว ก็หมายจะสรุปความว่า ภาษาไทย มีคุณค่า ควรรักษา สืบสาน ต่อยอด เรียนรู้ เห็นพลวัตร และใช้อย่างระมัดระวัง

 

เพราะจุดประสงค์  ต้องการแค่เพียงสิ่งนี้

ให้เธอคนดี รู้ว่าชายคนนี้ขอบคุณ

 

สวัสดีวันภาษาไทยแห่งชาติ

29 กรกฎาคม 2564