๑,๒๒๙ ขอพระองค์..ทรงพระเจริญ

       พระมหากรุณาธิคุณอย่างหาที่สุดมิได้..ในวันนั้น ข้าพระพุทธเจ้าไม่มีวันลืมเลือน พระบารมีของพระองค์ปกแผ่มาสู่ชีวิต..ครอบครัวและชุมชนชาวหนองผือ อันเป็นบ่อเกิดของความมั่นคงและยั่งยืนทางการศึกษา..ข้าพระพุทธเจ้าขอทำงานใต้เบื้องพระยุคลบาท ด้วยความจงรักภักดี ของพระองค์ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน...

        ในวันที่ผมบริหารจัดการและสอนหนังสือในโรงเรียนขนาดเล็กมา ๑๑ ปี วันนั้นเริ่มจะอ่อนล้าแล้ว นักเรียนยิ่งเพิ่มมากขึ้น แต่ครูไม่ครบชั้นเรียน นักการภารโรงก็ไม่มี เหมือนจะหมดแรงลงไปเรื่อยๆ เพราะต้องแก้ปัญหาและฟันฝ่าอุปสรรคไม่รู้จบ

        ไม่เคยคิดหนี ก็แค่อยากปล่อยวาง แต่สงสารนักเรียน เห็นใจผู้ปกครอง และต้องการให้ชุมชนมีความเข้มแข็ง ด้วยงานการศึกษาของโรงเรียนที่จะต้องมีการพัฒนา..

        กัดฟันสู้..และบอกตัวเอง ให้ท่องคำว่า “อดทน”ไว้ ไม่ต้องเสียใจ ถึงแม้ต้นสังกัดจะไม่พิจารณาจัดสรรงบประมาณจัดสร้างอาคารเรียนให้ นักเรียนยังคงเรียน ๒ ชั้นภายในห้องเดียวกัน..

        คุณภาพกับปริมาณ ขัดแย้งกันตลอดเวลา โรงเรียนเริ่มเติบโตด้านผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน แหล่งเรียนรู้และสภาพแวดล้อมมีความพร้อมที่จะพัฒนา”ทักษะชีวิต”นักเรียน แต่อาคารเรียนหลังเดียว มีอายุ ๓๐ ปี มีความชำรุดทรุดโทรมไปตามกาลเวลา

        น้ำตาลูกผู้ชายไม่เคยรินไหล..จนกระทั่ง..๒๒ สิงหาคม ๒๕๖๐ ผมภูมิใจและปลื้มปิติ..พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว รับสั่งให้ผู้แทนพระองค์นำแจกันดอกไม้และกระเช้าผลไม้พระราชทาน...มาให้ผมที่โรงเรียน.. เพื่อเป็นขวัญและกำลังใจ ให้มุ่งมั่นทำดี ขยันหมั่นเพียร ในการปฏิบัติราชการต่อไป....

        น้ำพระทัยของพระองค์จะคงอยู่ในความทรงจำของผมตราบชีวิตจะหาไม่ พระบารมีของพระองค์ ประจักษ์แก่สายตาพสกนิกรในชุมชน ผู้นำท้องถิ่นและ”ธนาคารออมสิน” ที่มาร่วมต้อนรับผู้แทนพระองค์..ในวันนั้น

         ๓ ปีผ่านไป...อาคารเรียนหลังใหม่ สีสันยังคงสดใส ใช้แลกเปลี่ยนเรียนรู้อย่างคุ้มค่าและสมประโยชน์ ผมจะดูแลรักษาสมบัติทางการศึกษาที่ล้ำค่านี้และจะสะสมความดีงามเพื่อตอบแทนพระมหากรุณาธิคุณของพระองค์

        ผมมองอาคารเรียน...ครั้งคราใด หัวใจก็นึกย้อนไปและเฝ้าคิดคำนึงถึงกาลข้างหน้า จะมีวันนั้นไหม? ที่จะได้ก้มกราบแทบเบื้องพระยุคลบาท สักครั้ง

        “พระมหากรุณาธิคุณอย่างหาที่สุดมิได้..ในวันนั้น ข้าพระพุทธเจ้าไม่มีวันลืมเลือน พระบารมีของพระองค์ปกแผ่มาสู่ชีวิต..ครอบครัวและชุมชนชาวหนองผือ อันเป็นบ่อเกิดของความมั่นคงและยั่งยืนทางการศึกษา..ข้าพระพุทธเจ้าขอทำงานใต้เบื้องพระยุคลบาท ด้วยความจงรักภักดี ของพระองค์ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน...”

ชยันต์  เพชรศรีจันทร์

๒๘  กรกฎาคม  ๒๕๖๔