เห็นใจ

เราไม่อาจช่วยให้ใครพ้นทุกข์ได้

จากความต้องการของเรา

.

เขาจะพ้นทุกข์ได้จากความต้องการ

กำลังใจและการลงมือทำของเขา

.

ไม่ใช่พลังเจตจำนงค์

อย่างแรงกล้า การช่วยเหลือ

สารพัดวิธีของเรา

.

เขาอาจต้องการแค่การรับฟัง

การบอกระบายความทุกข์ใจ

แม้บางทีเขาจะบอกว่าอยาก

ให้ช่วยแนะนำ แก้ปัญหา

.

สังเกต ฟังเขาดีๆ

ด้วยใจที่ว่างพอให้ได้ยินเสียงที่แท้จริง

บางทีเขาก็พูดแบบไม่รู้ชัดกับความต้องการที่แท้จริงของตัวเอง

(ตัวเราหลายทีก็เป็น)

.

ฟังเขา อยู่กับเขา

ให้เขาได้เป็นเขา อยากคร่ำครวญ

อยากบ่น อยากร้องไห้ อยากก่นด่่า

.

ไม่ต้องรีบกระชากเขาให้ออกจากทุกข์

ปลุกพลัง ฮึบๆ จงเข้มแข็ง จงลุกขึ้นเรียนรู้ จงมองหาสิ่งดีๆ ที่มีอยู่ ฯลฯ

.

อยู่กับเขาก่อน

เหมือนให้เขาขับรถ

แล้วเขาก็บอกเล่าความรู้สึก

และสิ่งที่เขาเห็นผ่านเลนส์ใจของเขา

แล้วเรานั่งข้างๆ เขา

เห็นวิว เห็นทาง แบบที่เขาเห็น

รู้สึกไปกับเขา แต่ไม่ไหลจมตามไป

รับรู้ในมุมมองของเขา ไม่ใช่ของเรา

รัดเข็มขัดนิรภัย(สติ)ให้ตัวเองด้วยเนาะ

.

เช่นนี้...เราแค่เป็นเพื่อนที่รักเขา

รักแค่ไหนก็ทำใจแทนใครไม่ได้

ให้ความรักของเราเป็นพลังโอบรับ

แบบไม่โอบรัด

.

ค่ะ ดูแลเขา..รักเขาก็ดี

แต่อย่าลืมที่จะกลับมาสำรวจใจตัวเองด้วยว่า 

เราพร้อมมั้ย ที่จะอยู่เพื่อรับรู้เช่นนี้ ถ้าไม่ไหว ก็อย่่าฝืนเนาะ

ด้วยรักและศรัทธา

==============

ขอบคุณบทเรียนชีวิตที่ผ่านมา

ขอบคุณครูบาอาจารย์ทั้งหลาย

ขอบคุณเพื่อนร่วมทุกข์ทุกคน

ขอบคุณ คุณดุจดาว RU OK

ขออภัยเพื่อนๆ ทุกคน

มา ณ โอกาสนี้

หากในอดีต(ที่เคยไม่รู้)

และอนาคตอาจพลั้งเผลอลืมตัวได้อีก

(แม้รู้แล้วก็อาจเผลอได้เนาะ)