ความถูกต้อง กับ ความเมตตา

ช่วงนี้มีหลายเรื่องราวข่าวในสังคมที่เห็นแล้ว ก็ทำให้นึกถึง ประโยคนี้ 

“ถ้าต้องเลือกระหว่างความถูกต้อง กับความเมตตา ก็จงเลือกความเมตตา”

กับอีกประโยคที่นึกถึงบ่อยๆ ในช่วงนี้ คือ 

“ถึงความเห็นของเราแม้มันจะถูก แต่ถ้ายึดเข้าไว้ มันก็ผิด”

หรือ แม้แต่เรื่องราวในบ้านเรา ในครอบครัวเรา ก็เช่นกัน

 

หากเรายึดมั่นถือมั่นกับความถูกต้องมากไป (ซึ่งแน่ใจไหมว่า ถูกจริงๆ หรือแค่ถูกใจเรา ถูกตามความเชื่อความคิดของตัวเรา)

มันก็อาจกลายเป็นความถูกต้องที่บาดใจตัวเองและผู้อื่น เราอาจเผลอกระทำผิดในความคิดที่ถูกก็ได้ 

 

ถ้าฉันมีสติมากพอ ฉันเลือกความเมตตา เพราะความเมตตา 

มักทำให้ฉันเลือกการกระทำถูกได้มากกว่า การหลงกระทำผิด 

 

ในเวลาที่ใจฉันมีเมตตา คำพูดและการกระทำของฉันมักอ่อนโยนมากขึ้น ดีต่อตัวเองและผู้อื่น

 

ในเวลาที่ใจฉันมีเมตตา แม้ลูก/สามี กระทำผิด (ในความคิดของฉัน) 

ฉันก็สามารถให้อภัย สื่อสารเพื่อปรับความเข้าใจกันได้ไม่ยาก

 

ในเวลาที่ใจฉันมีเมตตา แม้มีคนอื่นๆ กระทำผิดอยู่ตรงหน้า ฉันก็สามารถสื่อสารกับเขาด้วยดีได้

 

ฉันพบว่า หากครั้งใด ฉันเลือกยึดมั่นความถูกต้อง(ของกู)ไว้แน่น 

ใจฉันจะหนัก อึดอัดคับแน่น ร้อนเป็นไฟ วาจาร้าย หน้ายักษ์(มิมีความน่ารักเหลือ)

ความถูกต้องที่ขาดความเมตตานั้นน่ากลัวมากสำหรับฉัน

และความเมตตาที่ขาดสติและปัญญากำกับนั้นก็อันตรายอยู่

 

มันก็น่ากลัวพอๆ กับคนดีที่รักดีถือดีติดดี 

แล้วใช้นามแห่งความดี ทำเรื่องร้ายๆ โดยไม่รู้สึกตัว

ก็ยังคิดว่า ดีอยู่ดี

 

แบ่งปันเพื่อชวนคิด ทบทวนตัวเอง ว่าเรากำลังตกอยู่ในตัวเลือกไหน

บางทีเราก็อาจหลงลืมตัว ลืมใจ เผลอไหลไปตามกระแส 

หลงลืมดูแลความรู้สึกตัวเอง และเผาผู้อื่นอยู่(มั้ย)

 

บางทีก็รับข่าวร้าย แล้วก็มาใจร้ายกับตัวเองและคนรอบตัว

เห็นความไม่ถูกต้องในสังคม ก็พร่ำบ่น วิพาก วิจารณ์อย่างขาดสติ

ใส่อารมณ์กับคนใกล้ชิด ลืมความเมตตา(ไม่เมตตาตัวเองและส่งออกให้คนรอบตัวด้วย)

 

ถ้าคิดได้แล้ว ชวนคิดต่อเนาะ ว่าแล้วตัวเราสามารถทำอะไรให้โลกนี้ดีขึ้นได้บ้าง

คิดออก แล้วก็ทำ จำคำที่เคยสัญญากับใครบางคนไว้ได้มั้ย?

ฉันจะเดินตามรอยเท้าของพ่อ ทำดีเพื่อพ่อ แล้ววันนี้กำลังทำอะไร?

 

หรือเคยถามตัวเองบ้างหรือเปล่า ชาตินี้ที่ได้เกิดมา เราเกิดมาเพื่ออะไร?

ชีวิตที่ผ่านมาได้ใช้เป็นประโยชน์ต่อโลกใบนี้มากพอที่จะไม่เสียดายชาติเกิดไหม?

 

อันที่จริง ไม่ต้องคิดไกล ยิ่งใหญ่อะไรนัก แค่รักและดูแลตัวเองเป็น รักผู้อื่นเป็น

เท่านี้ก็ดีต่อโลกภายในและโลกภายนอกมากพอ

สำหรับฉันคิดว่าเช่นนี้นะ มันก็แค่เป็นความคิดเห็นส่วนหัวใจตัวเอง

 

รักนะ

 

ขอบคุณภาพวาดประกอบจากแม่อ้อค่ะ

 

[แก้ว..อุบล จ๋วงพานิช]

ใช่ค่ะ หากเราแผ่เมตตาให้กับคนอื่น เขาก็จะจิตใจอ่อนโยนลงได้ เคยลองแล้วค่ะ