เมื่อฉันต้องไปเป็นเภสัชโรงพยาบาลสนาม💕

💕จังหวะชีวิตที่ประหนึ่ง ซิทคอม
อันที่จริงเคยแจ้งความจำนงไว้ตั้งแต่ การแพร่ระบาด คลัสเตอร์สมุทรสาคร
แต่ ณ ตอนนั้น คือ เรียกไม่ถึง

มารอบนี้ รวดเร็วแบบแทบจะ ต้องเดินทางภายใน 72 ชม.
เรื่องน่าเอ็นดูนั้นมีอยู่ว่า
โดย จริตนิสัย ไม่ถนัดการ direct contact ผู้บริหาร 
โดยนิสัยส่วนตัวคือ เลี่ยงได้เลี่ยง หลบได้ เป็นหลบ

รายงานทุกอย่าง ตามระบบ 
จะมีการลัดวงจร เพียงเมื่อจำเป็นเท่านั้น

สารต่างๆ ของการเดินทางครั้งนี้ จึงไม่ได้เห็นต้นเรื่อง

เพราะต้นเรื่อง เข้าอีกกลุ่มงานหนึ่ง ไม่ใช่เรื่องแปลก เพราะทุกอย่าง คือ 
ด่วนมาก จึงประสานโดย วาจาและช่องทางไลน์

ทราบเพียงว่า รายงานตัว วันที่ 25 มิถุนายน เริ่มปฏิบัติงาน 26 มิถุนายน

ใจก็เข้าใจเอาเองว่า

“อ่อ คงรายงานตัวที่ สสจ.วันที่ 25 แล้วคงเดินทางถึง รพ.สนามวันที่ 26 “

ก็จัดว่า ใจเย็น ไม่ได้เร่งรีบ เตรียมตัวอะไร

พอมาถึงที่ทำงานเมื่อเช้า คดีพลิก

เพราะมันคือ ต้องเดินทางพรุ่งนี้เที่ยง

หนังสือยังไม่เห็น เพื่อนร่วมทีมอีกเป็นสิบไม่รู้ว่าใคร 
ต้องทำอะไรบ้าง เตรียมอะไรบ้างคือ จัดว่า กลวง

จังหวะ หน้าเหวอของติ๋ว เรียก เสียงหัวเราะสนุกสนาน ปนเอ็นดู จากพี่ๆน้องๆ

เพราะติ๋วยังเตรียมตัวออกตรวจโรงงานกับน้องพรุ่งนี้ อยู่เลย

เอาละซิ ทีนี้ตั้งหลัก

รีบด่วนไปหาข้อมูล ประสานทีม ตั้งกลุ่มไลน์ ประสาน รพ.สนาม
โดยมี พี่ๆน้องๆ ใน สสจ. ช่วยเหลือ อำนวยความสะดวกเป็นอย่างดี 
ทั้งการขออนุมัติ ทำเรื่องยืมเงิน ประสานที่พัก 
เพราะติ๋วเป็นคนเดียว ที่อยู่ สสจ. แต่ คนอื่น ๆ คือ อยู่ รพช. กันหมด

โดยส่วนตัวเรื่องเอกสารแบบนี้ คือ ไม่ถนัดเลย เป็นไม้เบื่อไม้เมากันเลยทีเดียว

พี่ๆน้องๆที่กลุ่มงานก็น่ารัก เลยมีปิ้งย่าง หม้อไฟ

ทานข้าวเที่ยงกันเล็กๆ พออบอุ่นใจ สไตล์กลุ่มงานเรา
ยังโอเคงานไม่ สมบูรณ์นัก แต่ก็พอได้

อันไหนรอได้ก็อีกแค่สองสัปดาห์ก็รอไปก่อน อันไหนต้องเสร็จก็ต้องเสร็จได้แล้ว

พอเพื่อนเก่าเภสัชรู้ว่า ติ๋วจะไป รพ.สนามก็น่ารักมาก ๆ

“Inbox มาให้ข้อมูล เพื่อให้ติ๋วได้เตรียมตัว และสบายใจ Lab mate ยังคงน่ารักเสมอ”

ดึกๆงมๆกับการเคลียร์สิ่งติดมือ

น้องๆก็ถามมาในไลน์กลุ่ม แบบน่าเอ็นดู ว่าจะแต่งตัวยังไงพรุ่งนี้

เป็นจุดที่ติ๋ว ไม่ได้คิดไว้เลย แล้วก็ถามกลับว่า

“อยากเห็นตัวเอง แบบไหนผ่านสื่อพรุ่งนี้ก็ตามนั้น ว่าไง ว่าตามกัน”

คิดย้อนก็นึกขำปนเอ็นดู ทีมเรามีกันรอบนี้ 13 คน
แพทย์ 1 คน เภสัชกร 1 คน และพยาบาล 11 คน
สิ่งที่รู้สึกและสัมผัสได้จากการที่ได้พูดคุย โทรประสาน หรือสื่อสารทางไลน์

ทุกคนมีใจ พร้อมที่จะเรียนรู้ และปรับเปลี่ยนตามสถานการณ์
เหมือนเราทุกคนก้าวออกจาก comfort zone

“เพื่อไปทำบทบาทหน้าที่ ช่วยคน แบบช่วยกัน”

โดยส่วนตัว ติ๋วมีประสบการณ์ด้านการรักษาพยาบาล 
เกี่ยวกับงาน โรงพยาบาลน้อยสุดแล้ว
แม้จะนับอายุ คือ อาวุโสสุดละในทีมก็ตาม

บอกพี่ๆน้องๆว่า มีอะไรแนะนำได้นะคะ 
พี่แทบจะรู้น้อยที่สุดละ มีอะไรก็ช่วยแนะนำได้เต็มที่เลยนะคะ
น้องหมอตอบแบบน่ารักมาก

“ไม่เป็นไรพี่ ไปตรงนั้น ใครๆก็เรื่องใหม่เหมือนกัน 
เคาะๆหน่อยแป๊บเดียวเดี๋ยวก็ได้ ยังไงเราก็ช่วยกัน”

มี On site training ก่อนลุยหน้างาน

นึกถึงว่า พึ่งรู้ว่าต้องเดินทางพรุ่งนี้เที่ยงขึ้นมาทีไรก็ขำตนเอง

แต่เส้นทางชีวิต เจอแบบนี้บ่อย จนแบบน่าจะจัดว่า “คุ้นกัน”

ไม่ว่าจะเจออะไรก็เชื่อว่า น่าจะเป็นโอกาสดี ดี ที่จะได้ทดลอง ลงมือทำ

ขอขอบพระคุณทุกท่านที่ให้โอกาสและ
สนับสนุนช่วยเหลืออย่างเต็มที่ ขอบพระคุณค่ะ

วันพุธ ที่ 23 มิถุนายน 2564

[แก้ว..อุบล จ๋วงพานิช]

ดีใจที่ติ๋วกลับมาเขียน ขอให้ได้บุญกุศลเยอะๆนะคะ