๑,๒๒๔ เด็กชายไอคิว....
ในวงการศึกษามีคำพูดที่เราได้ยินกันอยู่ทั่วไปว่า..ถ้าจะดูครูผู้สอนเป็นเช่นไร ให้ดูที่ตัวเด็ก และโรงเรียนมีคุณภาพมากน้อยเพียงใด ดูได้ที่ผลผลิตของนักเรียนที่จบการศึกษาออกไป...
ตอนแรก..ผมก็ไม่เชื่อ ไม่ค่อยจะแน่ใจเท่าใดนัก วันนี้ มีข้อสนับสนุนชี้ชัดและวัดได้ ทำให้ผมเริ่มจะเชื่ออย่างสนิทใจ แบบที่ไม่ต้องเข้าข้างตัวเอง....
วันนี้..มีผลงานที่ผมมองเป็นความสำเร็จส่วนหนึ่งของชีวิตการรับราชการครู และการเป็นผู้บริหารโรงเรียนเล็กๆตลอด ๑๕ ปี บางทีอาจเป็นภาพแห่งความสำเร็จ นับตั้งแต่ก่อตั้งโรงเรียนก็เป็นได้
เมื่อผมอ่านประกาศรายชื่อนักเรียนที่สอบเข้าเรียนชั้น ม.๑ โรงเรียนกรรณสูตศึกษาลัย โรงเรียนมัธยมขนาดใหญ่ ที่มีชื่อเสียงที่สุดในจังหวัดสุพรรณบุรี พบช้างเผือกตัวเล็กๆ เด็กของเราหรือนี่...?
ชื่อรัชชานนท์ แช่มโสภา หรือเด็กชายไอคิว ประธานนักเรียนโรงเรียนบ้านหนองผือ ที่เพิ่งจะจบ ป.๖ ไปได้เดือนเศษ สอบเข้าเรียนได้ในลำดับที่ ๑๕ จากผู้สมัครสอบหลายร้อยคน...
ผมกับไอคิว รู้จักกันมาตั้งแต่ชั้นอนุบาล ไอคิวตัวเล็กมาก บอบบางเหมือนคุณหนู น่ารัก พูดน้อย ไม่มีอะไรโดดเด่น นอกจากจะทำตาแดงๆทุกครั้งที่พ่อแม่เข้ามาหาที่โรงเรียน
ไอคิวอยู่กับปู่และย่า ที่มีอาชีพทำนาและเลี้ยงวัว ผมเพิ่งรู้จักพ่อกับแม่ของไอคิว อย่างเป็นทางการเมื่อไอคิวเรียนอยู่ชั้น ป.๓ เพราะชั้น ป.๓ ต้องสอบระดับชาติ ผมต้องขอความร่วมมือผู้ปกครองเป็นพิเศษ ในการเพิ่มเวลาเรียนในวันเสาร์
วันนั้นพ่อกับแม่ของไอคิวขับรถเก๋งเข้ามาหาไอคิวที่โรงเรียน นานนับเดือนจึงจะมีโอกาสมาหาไอคิวสักครั้ง ผมจึงรู้ว่าพ่อของไอคิวเป็นศิษย์เก่าหนองผือ ทั้งพ่อและแม่ทำงานบริษัทที่กรุงเทพ
พ่อทำงานเอกชนเกี่ยวกับอะไหล่รถยนต์ มีโอกาสไปศึกษาดูงานต่างประเทศหลายครั้ง แม่ทำงานเกี่ยวกับเครื่องประดับส่งออกต่างประเทศ มีลูกชายเพียงคนเดียวคือเด็กชายไอคิว...
“ฝากด้วยนะครับครู ผมไม่ค่อยได้กลับบ้าน...” พ่อไอคิวพูดกับผม
“จะเอาไปอยู่ด้วยหรือเปล่าครับ” ผมถามเพื่อให้แน่ใจ..เพราะยิ่งมีเด็กน้อยๆอยู่ด้วย
“ไม่หรอกครับ..ผมอยากให้เรียนที่นี่ เด็กน้อย..ครูสอนได้ทั่วถึงครับ”
หากผู้ปกครองส่วนใหญ่ คิดแบบนี้กันหมดก็คงจะดี แต่ไม่เป็นไร เมื่อผู้ปกครองไว้วางใจ ผมก็ต้องทำหน้าที่ให้ดีที่สุด เพื่อเด็กทุกคน มิใช่เฉพาะแต่ไอคิวเท่านั้น...
แต่ไอคิวมาแปลก เริ่มฉายแววตั้งแต่ชั้นป.๔ จนเป็นที่สังเกตของครู เป็นเด็กว่านอนสอนง่าย ตั้งใจเรียน มีบุคลิกดี ความประพฤติดีและเรียบร้อยมากๆ เป็นที่รักของเพื่อนและน้องๆ
ใฝ่เรียนใฝ่รู้ จนครูต้องถ่ายทอดอย่างหมดไส้หมดพุง ทั้งดนตรีสากล ที่ขอเป่าเมโรเดียน ตีเบลเลลล่า ตีกลองยาว และจบด้วยเพลงฉ่อย ส่วนกีฬา ฟุตบอล วอลเลย์บอล ไอคิวเล่นได้หมด
ชั้น ป.๖ ผมต้องเน้นการสอนภาษาไทยให้มากเป็นพิเศษ ไอคิวเริ่มมีคำถามและคำตอบแบบคิดวิเคราะห์ ผมจึงรู้สึกว่าเด็กคนนี้ไม่ธรรมดาซะแล้ว จึงต้องถามอย่างตรงไปตรงมา ไอคิวเธอจะไปสอบเรียนต่อชั้น ม.๑ ที่ไหน....”ผมจะไปสอบเข้าโรงเรียนกรรณสูตครับ”
คำตอบของไอคิว...ในท่ามกลางสถานการณ์โควิดที่ผ่านมาแล้วสองรอบ..เวลาเรียนหายไปเกือบสองเดือน..ผมจึงรู้สึกเสียดายเวลา แต่ก็ยังไม่สายที่ผมจะใช้โอกาสอย่างเต็มที่ เพื่อไอคิว...และเพื่อนักเรียนทุกคน
ผมสอน แนะนำ และตักเตือนนักเรียนป.๖ อยู่เสมอว่า การสอบโอเน็ต และสอบเรียนต่อที่ไหนก็ตามอย่าประมาท ข้อสอบไม่ง่าย ต้องเตรียมตัวและต้องทำข้อสอบอย่างวิเคราะห์ใคร่ครวญ
ผลก็คือ..นักเรียนชั้นป.๖ สอบได้คะแนนเฉลี่ยรวมสูงกว่าปีที่ผ่านมา สูงกว่าเป้าหมายและสูงกว่าค่าเฉลี่ยระดับประเทศ ไอคิวได้คะแนนเฉลี่ยสูงกว่าทุกคนและสูงกว่าป.๖ ทุกรุ่นที่ผ่านมา
ผมหลับตา..นึกถึงโรงเรียนกรรณสูตที่จังหวัดสุพรรณบุรี ขับรถผ่านครั้งคราใด เคยใฝ่ฝันว่าจะมีช้างเผือกจากบ้านหนองผือบ้างไหม? ที่จะได้เดินเข้าสู่รั้วโรงเรียนประจำจังหวัดอย่างสง่างาม...
วันนี้ครูได้คำตอบแล้ว ขอบคุณที่ทำให้ฝันครูเป็นจริง..ขอบคุณทุกสิ่งที่ทำให้ครูภูมิใจ...
ชยันต์ เพชรศรีจันทร์
๒๔ พฤษภาคม ๒๕๖๔
ความเห็น (3)
ดีใจและยินดีกับน้องไอคิวและครอบครัว พร้อมกับลมใต้ปีกคณะครูโรงเรียนบ้านหนองผือด้วยค่ะ
เด็กใฝ่รู้ ครอบครัวเข้าใจ ผลจึงออกมาดี ;)…