หยุดงาน หยุดเรียน แต่ไม่หยุดทำความดี...

เย็นวันนี้ซึ่งเป็นเย็นวันศุกร์... มีคุณแม่กับคุณลูกเดินทางมา ณ สถานที่แห่งนี้ ตั้งจิตตั้งใจนำวันหยุดสุดสัปดาห์นี้มาทำความดี สร้างบารมี อบรมบ่มอินทรีย์ สร้างคุณธรรม...

เย็นวันศุกร์ เป็นวันที่หลาย ๆ คนรอคอยที่จะได้หยุด ได้พัก ได้ผ่อน แต่คุณแม่กับคุณลูกคู่นี้ถือว่าเป็นครอบครัวตัวอย่าง เป็นผู้ที่มีจิตใจดี จิตใจประเสริฐ สมกับที่ได้อัตภาพอันประเสริฐเกิดมาเป็นมนุษย์และได้พบพระพุทธศาสนา...

คุณแม่ซึ่งบุคลากรของศูนย์การแพทย์แห่งหนึ่งในจังหวัด ส่วนคุณลูกนั้นเป็นนักศึกษาแพทย์ชั้นปีที่ ๕ ซึ่งกำลังเดินตามรอยของคุณแม่ ไม่เฉพาะแต่ในเรื่องหน้าที่การงาน ครอบครัวนี้กำลังร่วมกันสืบสานรอยแห่งความดี นำวันหยุดที่มีมาสร้างจิตใจของผู้ให้ ผู้เสียสละ...

ความเห็นถูกต้อง ความเข้าใจถูกต้อง เป็นสิ่งที่สำคัญ...

ในสังคมทุกวันนี้สร้างแนวคิดให้เราทั้งหลายเข้าใจว่า ความสุขในวันหยุดพักผ่อน คือการไปท่องเที่ยวในสถานที่ต่าง ๆ ทั้งไกล และใกล้ หรือการพักผ่อนอันเป็นสิทธิที่เราควรจะได้ก็คือการนอนอยู่บ้านเฉย ๆ ไม่ทำอะไร...

แต่ถ้าหากเราเข้าใจถูกต้องนั้น เราจะเห็นคุณค่าของเวลาทุก ๆ นาที ว่าชีวิตนี้อายุขัยของคนเราส่วนใหญ่ก็ไม่เกินร้อยปี ทุกคนก็ต้องจากโลกนี้ไป

วันหยุดสุดสัปดาห์สองวัน สองคืน ที่ครอบครัวนี้ตั้งใจมาทำความดี ถือว่าเป็นผู้ที่ใช้ชีวิตด้วยความไม่ประมาท

การอบรมคุณธรรมที่พร่ำสอนกันในมหาวิทยาลัยนั้นสู้ไม่ได้เลยกับการนำกาย นำใจลงสู่สนามแห่งคุณธรรมที่แท้จริง...

มาที่นี่ไม่ได้มาอยู่เฉย ๆ ... เพราะความคิดความเห็นที่ถูกต้องเกี่ยวกับการปล่อยวางนั้น ไม่ใช่ว่าเรามาอยู่เฉย ๆ ไม่ทำอะไร แต่ความเห็นความเข้าใจที่ถูกต้องนั้น คือ เราต้องนำร่างกายมาทำความดี ทำงานทุกอย่างตรงหน้าที่มีด้วยจิตใจที่ปล่อยวาง

จิตใจที่ปล่อยวางเป็นอย่างไร...?

จิตใจที่ปล่อยวางนั้นคือจิตใจของผู้ให้ ผู้เสียสละ ทำอะไรโดยไม่หวังอะไรตอบแทนแม้แต่คำว่า "บุญ"

เราต้องปล่อยวางทั้งหมด บุญก็ไม่เอา บาปก็ไม่เอา เราทำไปเฉย ๆ ทำไปเรื่อย ๆ เหมือนตุ๊กตาที่หายใจได้ เราสร้างเหตุให้ถูกต้อง ผลนั้นย่อมตามมาเอง โดยเราไม่ต้องไปอยาก ไม่ต้องไปสร้างความต้องการให้เกิดขึ้นในจิตใจ

การทำงานคือการปฏิบัติธรรม...การปฏิบัติธรรมก็คือการทำงาน ทั้งสองอย่างนี้ต้องเดินไปควบคู่กัน เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน

เรานำงานภายนอกมาฝึกงานภายใน...

กวาดบ้านถูบ้านให้มีความสุข ล้างห้องน้ำให้มีความสุข ทำกับข้าวให้มีความสุข รดน้ำต้นไม้ให้มีความสุข ทำทุกอย่างให้มีความสุข แล้วเราจะรู้ว่า ความสุขนั้นอยู่ไม่ไกล ความสุขที่แท้จริงนั้นอยู่ใกล้ ๆ อยู่กับในเราปัจจุบันนี้เอง

ทำงานไป ทำความดีไป เสียสละไป พร้อมกับการหายใจเข้าให้สบาย หายใจออกให้สบาย... ความสุขในการหายใจเข้าออกสบายนั้นทำได้ทุกหนทุกแห่ง ไม่ต้องเสียสตางค์...

ผู้ทีปัญญา คือผู้ที่เสียสละ... ผู้ที่เสียสละถึงเป็นผู้ที่มีปัญญา... เรามีปัญญา เราเสียสละ เราก็จะได้พบกับความสุขที่แท้จริงใจปัจจุบัน...

พ่อแม่ถือว่าเป็นบุคคลที่สำคัญ เป็นพระอรหันต์ประจำบ้าน เป็นแบบเป็นพิมพ์ แบบตัวอย่างที่จะสร้างสรรค์กุลบุตรลูกหลานให้เดินตามไปในทางที่ดี

หากในวันหยุด...เราพาลูกไปเที่ยวภูเขา เที่ยวทะเล แล้วพากันกินเหล้าเมายาให้ลูกเห็น ลูกเขาก็จะจดจำและบันทึกไว้ เมื่อเติบใหญ่เขาก็จะทำงาน

แต่ถ้าเราพาลูกมาร่วมกันสร้างคุณงามความดี ลูก ๆ ก็จะบันทึกและจดจำความดีนี้ไปตราบนานเท่านาน...